=======================================================

شخصيت های دوگانهء دکتر راد وان کاراجیچ

روانشناس شاعر، و جنایتکار جنگی

س. دراکویچ ـ ترجمهء زری طبائی

این شکل زندگی برای او بسیار مناسب بود. او نمی بایست خود را در صومعه های ارتدوکس ها و یا دهات دور افتاده در دل کوه های مونتگرو قایم کند. او، در واقع، ناشناس  زندگی کردن را نمی پسندید؛ و دوست داشت که حتی با نام و مشخصات قلابی در میان مردم زندگی کند. می خواست که مردم او را بشناسند، برای او اهمٌیت قائل شوند، و مرکز توجه شان باشد. و این شکل و شمایل جدید چیز های گرانبهائی را در اختیارش می گذاشت:  او می توانست آزادنه به هر کجا که دلش می خواست برود، می توانست ـ به مانند سایر ساکنان شهر بلگراد ـ هر چه دلش می خواست انجام دهد. این آزادی کامل را داشت که بدون نگرانی به یک رستوران برود، به یک سخنرانی، تئاتر و یا  یک پارک. و از همه مهمتر اینکه می توانست کار کند، آن هم در حرفه و رشته ای که شغل اصلیش بود: روانشناسی و روانکاوی. در اين مقام، او خود را  یک شفا دهندهء معجزه گر می انگاشت.

=======================================================

«دولت وحدت ملی» یا «دولت وحدت صنفی»؟! کدام یک؟!

فرهاد جعفری

روحانیون حکومتی که پیشتر پایگاه مردمی‌و «مرجعیت اجتماعی» خود را از دست داده و از توان بسیج و هدایت افکار عمومی‌ محروم شده بودند؛ اکنون تنها پشت و پناه، و در حقیقت تنها منبع و منشاء باقی مانده‌ی قدرت‌شان را نیز از کف رفته یافتند و از «رویداد خجسته‌ی سوم تیر» به بعد، که طی آن «یک دانشگاهی» (مستظهر به پشتیبانی و حمایت بی‌چون و چرای نظامیان) به مصدر اصلی قدرت اجرائی کشور دست یافت؛ به «بازیگران دست چندم قدرت در ایران» مبدل شدند. از این رو، اکنون که خبر می‌رسد برخی روحانیون شناخته شده‌ی حکومتی در پی تشکیل «دولت وحدت ملی و جبهه‌ی نجات» هستند؛ به نظر می‌رسد که چنین رویائی بیش از آنکه ناشی از نگرانی از آینده‌ی کشور باشد، ناشی از «منافع صنفی و طبقاتی»ست که آنا را گرد هم آورده است.

=======================================================