ملت بیدار، خسته نباشید، زنده باشید

فرهنگ قاسمی

Farhang.ghassemi@orange.fr

برای حبیب لطیفی

زندگی در زمان جاری ست و مبارزه در لحظه، پس لحظه ها را نباید هدر داد. برای یک مبارز اجتماعی هر لحظه زمان است که آیندهء نامعین و نامعلوم را با گذشتهء متعین می سنجد. اما این سنجش چیزی را کم دارد و آن حرکت است که انرژی آفرین است؛ انرژیی که ثابت ها را دگرگون می سازد و قوانین را در جهت اهداف مبارزه تغییر می دهد... و یک بار دیگر دیدیم که مبارزه و مقاومت سنجیده و متحد آزادیخواهان کار خودش را کرد و دیکتاتور را به عقب زد.

ماکسیم گورکی در کتاب مادر می‌ نویسد:

» کسی که بتواند مرگ را از پای در آورد خاطره اش تا ابد در تاریخ بشریت جاوید خواهد ماند».

بی‌ تردید این خاطره نیز در تاریخ بماند زیرا حاکمیت دیکتاتوری را منهدم  ساخت که شهروندان خويش را به علت عقیده، دین، قومیت، نژاد و... به جوخه های اعدام می‌ سپارد.

امشب مردم ایران از سنندج تا پاریس از پاریس تا اتاوا  و وین و لندن… مرگ  را با مقاومت خود از پای در آوردند و جمهوری اسلامی را وادار به عقب نشینی کردند.

  مردم غیور کرد با تظاهرات در میادین سنندج و در مقابل زندان این شهر، زندانیان جان بر کف‌‌ با اعتصاب غذا، اپوزیسیون کرد و غیر کرد با حضور در مقابل سفارت ها و شش تن از آنها با به زنجیر کشیدن خود به میله های سفارت جهوری اسلامی در پاریس، اپوزیسیون با دعوت به تظاهرت جهانی‌ برای روز یکشنبه، بالاخره امضا طومار ها و اقدامات سازمان های حقوق بشری و شاید تلفن های برخی‌ از مسئولین جهانی‌ و…ناقوس مرگ را متوقف کرد و این جوان دانشجوی بیگناه را از اعدام نجات داد.

چیزی از ساعت پنج صبح نمی گذشت که دوستان کرد اعلام کردند حبیب اعدام نشد؛ حبیبی که برای همهء بیدار دلان آزادی و مخالفان اعدام جان و روح و آرمان شده بود؛ حبیبی که خواب از سر دوست و دشمن پرانده بود. خانمی در فیسبوک، که تلفن زندان سنندج را انتشار می داد، اظهار کرد من به زندان زنگ زدم و گفتند اعدام نشده است.

در فیسبوک اعلام شد که حبیب لطیفی اعدام نشد، باورش ناباور، اما دلنشین است. جمهوری منفور اسلامی یک بار دیگر عقب نشینی کرد. این اقدام همگانی اپوزیسیون و مردم ایران و توقف جلاد مرا به یاد این بیت سعدی انداخت:

مورچگان  را چو بود اتحاد

شیر ژیان را بدر آرند پوست

و آن شعار دوران دانشجویی «اتحاد، مبارزه،  پیروزی» در ذهنم تکرار می شد. احساس غریبی توام  از ذلت و مقاومت مردم در این سی‌ سال اخیر بر فضای تفکر مسلط گردیده بود. با خود می ‌گفتم  همه شاهدند و جهانیان به طور مرتب اظهار می دارند که جنبش مردم ایران در نوع خود در دنیا بی نظیر بوده، اندیشمندان اجتماعی را به چالش تئوریزه کردن آن کشیده، و جانفشانی مردم ایران برای آزادی، دمکراسی، حقوق بشر و قطع دست حاکمیت دینی از قدرت، در چشم آزدیخواهان دنیا از ارج و مقام ویژهای برخوردار شده است. تا جایی که مرا به یاد یکی از میتیینگ‌هایی‌ که در دفاع از مبارزات مردم ایران در پاریس و در میدان سوربن مقابل درب ورودی آن به مناسبت 18 تیر 1388 داشتیم انداخت. در این میتینگ یکی از مسئولان فدراسیون فرانسوی دانشجویان، که دختری بود بیست و چند ساله، سخنرانی‌ پرشوری دردفاع از جنبش مردم ایران ایراد کرد که همه حاضران را تحت تأثیر قرار داد، وی از جمله در سخنان خود گفت:

«در مبارزه برای احقاق حقوق خود،  ما باید از ایرانیان پند بگیریم. این مردم شجاع و شرافتمند به ما راه و روش مبارزه را یاد می دهند. این مردم به ما می‌‌آموزند چگونه از دمکراسی، از آزادی و از حقوق شهروندی باید دفاع کرد. ما در مقابل مبارزات آنان سر تعظیم فرود می‌آوریم و با تمام احساسات و وجودمان همبستگی‌ خودمان را با آنان اعلام میداریم...»

 آری، این است نمونه‌ای از قضاوت مردم جهان در مورد مبارزات مردم ما و این قضاوت مردان و زنانی است که یکی از با ارزش‌ ترین انقلاب های جهان را تحقق بخشیدند و سه اصل اساسی‌ آزادی، برابری و برادری را رقم زدند.

برگرفته ای از مقالهء «سه دلیل روان شناختی‌ اجتماعی برای لغومجازات اعدام در ایران»>>>

«هر روز که می‌گذرد این واقعیت بر همه، حتی بر همراهان پیشین حاکمیت استبداد دینی، روشن تر می گردد که جمهوری اسلامی ایران یکی از حاکمیت هایی است که از دو دههء آخر قرن بیستم تا به امروز مردم ایران را به دلیل دگراندیشی و آزادیخواهی و طرفداری از اصول ابتدائی جامعهء مدنی تک تک و بطور گروهی می کشد، احکام اعدام در این رژیم بر اساس قوانین جامعهء بدوی توسط قضات دینی و قوانین اسلامی هر روز صادر و اجراء می گردند. ما باید از آزادیخواهان جهان، از همه ترقیخواهان، روشنفکران، نویسندگان، هنرمندان و از زنان و مردان سیاسی معتقد به لغو حکم اعدام تقاضا کنیم با اقدامات عملی و عاجل خود برای لغو حکم اعدام در ایران هم گام  و هم صدا شوند. زمان آن فرارسیده است که ماشین اعدام ها در ایران هر چه زودتر متوقف شود و احکام صادر شده باطل گردند.بیاید دست در دست برای لغو حکم اعدام در ایران کوشش  کرده و به رژیم جمهوری اسلامی ایران هشدار دهیم تا از اقدامات نا عادلانه خود دست برداشته اعدام انسان ها راتعطیل سازد.».

يكشنبه، 6 دی 1389

بازگشت به خانه