پیکار دایم و بی امان با دیکتاتوری مذهبی حاکم، به قصد تغییر آن

پيام حشمت طبرزدی به نخستين کنگرهء سکولار دموکرات های ايران

خانم ها و آقایان محترم.

با درود و شادباش برگزاری اولین کنگره ی سکولار- دموکراسی خواهان ایران.

1 – هر ساله چهاردهم  امرداد سالگرد انقلابی است که «مشروطه» خوانده شده؛ چرا که از اهداف اصلی آن انقلاب، مشروط کردن قدرت مطلقه ی پادشاهی به قانون و دخالت دادن مردم در سرنوشت خود بوده است. تشکیل پارلمان، به وجود آوردن عدالت خانه،  و تاکید بر آزادی احزاب و مطبوعات از اهداف و نیز دستاورد های این انقلاب دموکراتیک بود که با تشکیل و تقویت چنین نهاد هایی، سعی در مشارکت دادن توده های مردم  در سرنوشت خود داشت و به همین دلیل انقلاب مشروطه، اولین گام در  مدرنیزاسیون  ایران و تشکیل جامعه ی مدنی نام گرفته است.

2- انقلاب دومی که  با ملی کردن نفت توسط دولت دکتر محمد مصدق به وجود آمد تلاش کرد با حاکمیت قانون و محدود کردن قدرت پادشاهی در این چارچوب  و تأکید بر قانون گرایی، بار دیگر به قانون اساسی دوره ی مشروطه برگردد و در عین حال بر استقلال سیاسی کشور نیز تأکید نماید.

3- انقلاب بعدی اما انقلاب بهمن 57 بود که ابتدا توسط جنبش دانشجویی، احزاب ملی، نیرو های سیاسی چپ، نویسندگان، روزنامه نگاران، حقوقدانان آزادیخواه، گروه های مبارز، کارگران، صنوف گوناگون و توده های مردم، برای آزادی، استقلال و جمهوری خواهی کلید خورد اما، متأسفانه، در میانه ی راه توسط نیرو های مذهبی و روحانیون که از تشکل و امکانات بیشتری برخوردار بوده و مورد حمایت دول غرب نیز قرار داشتند تا در برابر کمونیزم ایستادگی نمایند، به بی راهه کشانده شد و حاصل آن، رژیم مذهبی-سکتاریستی سرکوبگری است که در تاریخ ایران به عنوان برگ سیاهی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در واقع اگر در انقلاب مدرن مشروطه، مقید  کردن قدرت مطلقه در چارچوب قانون اساسی خواست آزادی خواهان بود اما، با پیروزی انقلاب بهمن 57، این بار قدرت مطلقه ی فقیه، در حرکتی متضاد با انقلاب مشروطه  به شکل قانونی در آمد.

4- اینک از انقلاب مشروطه، 107 سال، از جنبش ملی نفت 60 سال و از انقلاب بهمن 57 نزدیک به 35 سال گذشته است اما، با وجود مبارزات تاریخی ملت ایران برای آزادی و قانون گرایی،  به ویژه در 35 سال گذشته که از آن باید بعنوان خونبارترین بخش از تاریخ ایران نام برده شود، نتیجه ی کار به لحاظ عینی در یک حکومت مطلقه ی سکتاریستی- مذهبی ارتجاعی ِ به شدت خشن و سرکوبگر تجسد یافته است که تبعیض گرایی های مذهبی، جنسیتی، ملیتی و آپارتاید سیاسی وجه بارز این حکومت است.

 5- آن گاه که در سال 1378 به عنوان اتحادیه ی اسلامی دانشجویان و دانش اموختگان دانشگاه ها، که هنوز یک تشکل خودی و هوادار جمهوری اسلامی شناخته می شد، بیانیه ی سیاسی موسوم به «ساختار سیاسی آینده ی ایران» را، به مثابه مانیفست سیاسی خود انتشار دادیم و خواهان جمهوری آزاد و دموکراتیک و سکولاریزم شدیم، و به شدت مورد سرکوب قرار گرفتیم، خود به آثار کار خويش واقف نبودیم. آن گاه که به دنبال جنبش 18 تیر، در همان سال، همگی به شکنجه گاه توحید افتادیم، دریافتیم که حکومت تا چه اندازه از سکولاریزم در وحشت است و به ویژه از این بیم دارد که پرچم سکولاریزم در درون مرز، توسط نیرو هایی از درون خانواده ی مذهبیون به اهتزاز در آید و تابویی را بشکند و  خطر را مضاعف نماید.

خانم ها و آقایان محترم.

6- در 14 سال گذشته، به دلیل همین تئوری، یعنی دموکراسی سکولار به مثابه ی حکومت جایگزین نظام سکتاریستی-مذهبی حاکم، هزینه های سنگینی پرداخته و خواهیم پرداخت اما تردید نداریم که جمهوری اسلامی در درون خود آنتی تزی را پرورش داده که دیر یا زود جایگزین آن خواهد شد. رژیم، دشمن شماره یک خود را دموکراسی سکولار به مثابه ی نیروی آلترناتیو و نه نیروی مدافع همزیستی مسالمت آمیز با «جمهوری اسلامی به اصطلاح اصلاح شده» می داند و به همین دلیل به شدت با این اندیشه و حاملان آن  برخورد می کند.

اینک اما شما خانم ها و آقایان سکولار دموکرات که وجه فکری- مبارزاتی و شخصیت علمی-آزادیخواهانه تان  بر وجه حزبی- ایدیولوژیک اتان غالب است، در این اولین کنگره ی سکولار دموکراسی خواهان ایران  گرد هم آمده اید تا به دور از هر نوع جزم گرایی عقیدتی، جنسیتی، ملیتی و حزبی، آلترناتیو واقعی و سازش ناپذیر تاریخی را تشکیل دهید. این البته یک الزام تاریخی است که ریشه در آگاهی ملت ایران و خواسته های به حق آن ها پس از تحمل مصیبت های ناگفتنی دارد.

7- حتم دارم که در کنار این آلترناتیو واقعی متشکل از سکولار دموکراسی خواهان، رژیم سعی خواهد کرد تا با سوء استفاده از افراد و گروه هایی که از ابتدای پیروزی انقلاب با این رژیم زمینه های مشترکی داشته اند و یک روز در شکل ضدیت با به اصطلاح  ضد انقلاب و سلطنت طلب ها، روزی به نام ضدیت با امپریالیزم و تدوین تئوری خط امامی، روز دیگر به نام جمهوری خواهی در برابر مشروطه خواهی، و یک روز به نام مبارزه با تجزیه طلبی و امروز به نام اصلاح طلبی و به اصطلاح با مخالفت با انقلاب و  خشونت و جنگ، منفذ لازم برای استفاده ی خود در اختلاف افکنی بین اپوزسیون را بیابد و  از شکل گیری این آلترناتیو پیشگیری کند. اما خوشبختانه این حنا نیز رنگ باخته، اگر چه ازادیخواهان واقعی می بایست مراقب این گونه اختلاف افکنی ها باشند.

 8- از دیدگاه من، به عنوان دبیرکل جبهه ی دموکراتیک ایران، که یک تشکل مبارزاتی و نه صرفاً سیاسی است که در منشور ده گانه ی خود، سکولاریزم، دموکراسی خواهی، الزام نظری و عملی به مفاد اعلامیه ی جهانی حقوق بشر، و تاکید همزمان بر  تمامیت ارضی و استقرار حکومتی غیر متمرکز را مورد تایید قرار می دهد، و نيز بعنوان سخنگوی همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران، که در اصول دوازده گانه ی خود، بر جدایی دین از حکومت تاکید گذاشته است، لازم است در این گام ،همه ی سکولار دموکراسی خواهان با هم متحد شوند. باید نفی هرگونه تبعیض را در برنامه ی خود قرار دهیم و یادمان باشد که اگر سکولار دموکراسی خواهان با احزاب و اتحاد ها ی گوناگون گرد هم نیایند و تضاد های فرعی را به اصلی تبدیل نمایند، همواره اصلاح طلبان مذهبی خواهند بود که، همچون نمایش انتخاباتی اخیر، مردم به ستوه آمده از حکومت مذهبی را به دنبال خود خواهند کشید و زنجیر های استبداد دینی را مستحکم تر خواهند نمود.

9- هزاران جوان، دانشجو ، روزنامه نگار، مبارز سیاسی، کوشندگان حزبی، دگر اندیشان مذهبی و عقیدتی، کوشندگان ملیتی، کوشندگان صنفی و جنسیتی، حقوقدانان آزادیخواه و... در زندان به سر می برند، اما به این دلیل که نیروی آلترناتیو شایسته و پشتیبانی کننده از مبارزین و مبارزات وجود نداشته، عملاً کسانی از مبارزات بهره می برند که هیچ نسبتی با اهداف و خواسته های ما نداشته اما در درون و بیرون از مرز از تشکل و امکانات مادی فراوان بر خوردار هستند. جنبش دموکراسی خواهانه ی ملت ایران که یک جنبش دموکراتیک با روش مبارزه ی مدرن و مسالمت آمیز با اهداف والای انسانی- ملی - دموکراتیک، شکل گرفته، به ویژه طی دو دهه ی گذشته هزینه های سنگینی پرداخته و خط اثر بسیار شفافی از خود به جای گذاشته است. این جنبش پشتیبانی مقتدرانه ی سکولار دموکراسی خواهان را درخواست می نماید.

10- امروز شعار مرحله ای ما مبارزین درون مرز، که سکولار - دموکراسی خواهی را به عنوان وجه بارز هویت مبارزاتی خود از دیگر گرو ه ها می دانیم، پیکار دایم و بی امان با دیکتاتوری مذهبی حاکم به قصد تغییر آن، جایگزین ساختن یک ساختار سکولار- دموکراتیک - روشنگرانه در برابر اصلاح طلبان دینی است که قصد ايجاد انحراف در  مسیر جنبش به نفع تثبیت رژیم سرکوبگر سکتاریستی- مذهبی را دارند و این هدف را بار ها و بار ها اعلام کرده اند، و بالاخره اتحاد نیرو های سکولار دموکراسی خواه، از هر عقیده و حزب و جنسیت و ملیت، است.

گسسته باد زنجیر استبداد-  باد آزادی- برقرار باد دموکراسی سکولار.

حشمت اله طبرزدی /ایران /تهران

7/ امرداد /1392/ خورشیدی.

نظر خوانندگان

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه