تسلیم در برابر پادشاهی دمکرات و سکولار پهلوی؟!

سازمان موحدین آزادیخواه ایران

بسم الله الرحمن الرحيم

شورای ملی ایران که رضا پهلوی همه کارۀ آن است و در رأس آن قرار دارد و سخنگوی آن است در باریس تشکیل و جهت برقراری «نظام دمکراتیک سکولار» آغاز بکار نمود. و این بدین معناست که غرب این بار تنها از پنجره وارد نمی شود؛ بلکه اصرار می ورزد که مردم ایران یک «غلط کردم صریح!» بدهکار هستند؛ غلط کردمی که تنها با بازگرداندن تاج و تخت پهلوی و باز کردن دروازۀ ایران به روی استعمارگران غربی و افتتاح مُجدد سفارت استعمار صهیونی در تهران پاک میشود؟!

و گویی بی بی سی انگلیسی هم دارد پیش قدم می شود؛ و می خواهد همان کاری را که برای خمینی انجام داد؛ همان را برای شاهزاده و ولی عهد سابق! بعمل آورد. و در همین راستا برگزاری جلسۀ شورای ملی ایران و سخنگو شدن رضا پهلوی در پاریس! جلب توجه می نماید؛ و لکن معلوم نیست که محلۀ برگزاری این جلسه «نوفل لوشاتو» بوده یا محلۀ دیگری در نظر گرفته شده است؟!

و خلاصه باید جبران شود و همه چیز بجای خود برگردد؛ و مردم ایران و جریاناتی که علیه نظام شاهنشاهی پهلوی موضع گرفتند باید فریاد بزنند: «غلط کردیم! غلط کردیم! برای همیشه دمکرات و سکولار شدیم! و تسلیم دودمان پهلوی و اربابانش گشتیم!». و این چیزی است که پیش روی مردم ایران و نیروهای سیاسی آن قـرار دارد و همۀ اطراف باید در این رابطه تعیین تکلیف نمایند. و طبعا وقتی که مردمی نتواند آقا و بالاسر خود باشد و یا اینکه از دستاوردهای خودش حفاظت نماید؛ در دنیا و آخرت چــاره ای جز نـدامت و پشیمانی و غلط کردم ندارد. حالا این ندامت و پشیمانی می تواند در برابر الله و محکمۀ او اظهار شود، و می تواند در برابر شاهزادۀ پهلوی و اربابان غربی اش واقع گردد.

و اما لازم است بدانیم که پادشاهی دمکرات و سکولاری که برای آیندۀ ایران بافته شده چیست؟! قبل از هر چیز آنچه مد نظر است (و بهمین خاطر رضا پهلوی فعلاً و رسماً سخنگوی شورای ملی ایران اعلام شده) بازگرداندن تاج و تخت پهلوی است؛ هرچند آن را تصریح نکرده اند و اینکه نظام آیندۀ ایران پادشاهی باشد یا جمهوری به صندوقهای رأی مردمِ سکولار! واگذار شده است. لکن آنچه جالب تر است و مکث روی آن ضروری تر می نماید، مسئلۀ دمکراسی و سکولاریسم یا نظام دمکراسی سکولار است (الفاظی که جهت مجهول ماندنِ موضوع و مراعات ادبیات غربی و بیان ریشۀ افکار! ارائه می شوند). در گذشته معمولا همراه با دمکراسی (که همان مردمسالاری است) الفاظ سکولار و سکولاریسم را کمتر قید می کردند و بیشتر خواهان نظام دمکراسی و جدایی دین (اسلام) از سیاست و حکومت می شدند؛ لکن حالا که بیشتر مسلمین هم (خاصتا بعد از تحولات ترکیه و بهار عربی) خواهان دمکراسی و مردمسالاری هستند و از طریق دمکراسی نمیتوان به حذف و انزوای مسلمین رسید؛ در نتیجه روی دمکراسی سکولار تأکید میکنند؟! و این امری است که مثلا مردم ترکیه بسیار خوب آن را درک می کنند؛ چونکه با آن روبرو بوده اند و به چشم خود دیده اند که: «در جوامع اسلامی، دمکراسی و سکولاریسم متضاد هستند و در برابر یکدیگر قرار دارند»، و دمکراسی سکولار دقیقاً به معنای «مردم سالاری دَهری و بی دینانه» است. و این در حالیست که دمکراسی و حکومت مردمی، وجهۀ عام و فراگیر دارد و همۀ مکاتب و جهات و گرایشات را در بر میگیرد، و اما زمانی که دمکراسی را مقید سازیم و الفاظ و اصطلاحات معینی را دنبالش قرار دهیم، آنگاه دمکراسی و مُحتوای آن از کار می افتد و توخالی میشود، مثلِ: دمکراسی اسلامی، دمکراسی کمونیستی، دمکراسی سکولار، دمکراسی قومی و....... و بدیهی است که دمکراسی سکولار (یا سکولاریستی) بیشتر برای جهان اسلام طرح میشود و هدف آن «برکناری و حذف اسلام و مسلمین» است، و سکولاریسم غربی - استعماری در ذات خود اسلام ستیز و در عداوت با اسلام و مسلمین است. و گرنه حتی بیشتر نظامهای سیاسی غرب صلیبی هستند و پرچم شان با نقش صلیب منقوش و عَلَم گشته است. و طبعا دَهریت (که پیروانش دَهریون هستند) همان الحاد و بی دینی و یک جریان تاریخی است و در صدر اسلام (و قبل از آن هم) وجود داشته است، کمااینکه بعدا نیز و خاصتا در زمانِ عباسیان (قرون دوم و سوم هجری) همراه با فِرَق مختلفه در میان مسلمین ظاهر شدند و مایۀ بحث و مشاجرات بسیاری گشتند. و طبعا این داستان سر درازی دارد و در میان دهریون (قدیمی یا معاصر) اعتقادی به خدا و دین و آخرت وجود ندارد. بنابر این، سکولاریسم و خط و منهج سکولاریستی پدیدۀ جدیدی نیست و می توان آن را دهریت معاصر و پیروانش را دهریون معاصر تلقی نمود. به عبارت دیگر، سکولاریسم همان دهریت قدیم و خلاصه شدن در همین عصر و دنیاست، و دَهری فردی دنیایی است که به چیزی غیر از مادیت دنیا و ظواهر آن اعتقاد ندارد. و البته این لفظ (الدّهر) همان ایام از این آیه اخذ شده است: وَقَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ وَمَا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ (جاثیه - ۲۴): «و بی دینان گفتند چیزی جز همین حیات دنیوی وجود ندارد؛ می میریم و زندگی می کنیم، و تنها همین دهر و زمان ما را نابود می سازد؛ لکن آنها نسبت بدین امر علم و آگاهی ندارند و تنها گمانه زنی میکنند».

در هر صورت، حقیقت مسئله اینست که دمکراسی سکولار در جهان اسلام، خیال و شعار است و هدف آن صرفا تحمیل نظام «الحادی و کافرکیش و استبدادی» بر مسلمین و جوامع اسلامی است. در غیر این صورت، چنین نظامی در جــوامع اسلامی، بالضرورة ارتداد مسلمین را اقتضاء می کند و نیازمند ارتداد و بازگشت آنها از دین اسلام و دَهری و سکولار شدن آنهاست. و این چیزی است که بدین سادگی ممکن نخواهد شد و جوامع اسلامی (و من جمله مردم ایران) راه ارتداد و غربگرایی و سکولاریزاسیون را نخواهند پیمود. کمااینکه از نظر موحدین آزادیخواه جوامع اسلامی در راستای توحیدی شدن و (به معنای قرآنی) اسلامی شدن راه درازی در پیش دارند. اینست که موحدین آزادیخواه دنبال آزادی و مردمسالاری و کثرتگرایی و نظام متحدۀ مردمی هستند، نه جامعۀ توحیدی، نظام توحیدی، اقتصاد توحیدی، خانوادۀ توحیدی و....... زیرا مردم جوامع ما نیازمند «آزادی بیان و آزادیهای سیاسی و آزادی انتخاب» هستند، قبل از اینکه نیازمند نظام عقیدتی مشخصی باشند و یا حتی از عهدۀ آن برآیند. و حال سؤال اینست: کسانی که نظام دمکراتیکِ سکولار بر جوامع اسلامی تحمیل میکنند (بگذریم از کذبِ ادعایش!) و مردم را در انتخاب آن محصور می گردانند؛ چه فرقی با نظام ولایت مطلقه دارند که مردم ایران را در «جمهوری اسلامی آری یا نه» محصور و محدود کردند؟! آیا نام جدید (بدون تغییر ماهیت و محتوی!) مشکلی را حل میکند و گرهی را می گشاید؛ یا اینکه مشکلات و مصائب را بیشتر و تکرار می گرداند؟! کمااینکه کمونیستها نیز خواستند بجای دمکراسی بُرژوایی، دمکراتیک خلقی را بر جوامع دیگر تحمیل نمایند؟! و خوب معلوم است که در مُحتوی فرقی بین «دمکراسی خلقی و دمکراسی سکولار و دمکراسی اسلامی و دمکراسی قومی و......» وجود نداشته است و کسی از آنها خیر و برکتی ندیده است. پس کافی است؛ و خاصتا وقتی که چنین نظامی توسط مُدعی خاندان پهلوی و توابع آن (با سابقۀ ۶ دهه استبداد و سرکوبگری و عَمالگی اجنبی و کودتاهای خونین) ارائه میشود، واقعا مسئله را شرم آورتر می کند.

19 جمادی الثانی 1434 - 10 اردیبهشت 1392

www.samaa.org

نظر خوانندگان

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه