 |
|||
|
|
|
|||
|
کش بدهید!
شهباز نخعی
در سال های پس از جنگ 8 ساله، هاشمی رفسنجانی در یکی از خطبه های نمازجمعه گفت که خسارت های مالی جنگ بیش از هزار میلیارد دلار بوده است. او البته توضیح نداد که پس از بیرون راندن دشمن مهاجم از خاک ایران و هنگامی که کشورهای ثروتمند عرب پذیرفته بودند خسارت های ایران را – که در آن زمان به صد میلیارد دلار هم نمی رسید – بپردازند، چرا او و آیت الله خمینی بیش از 6 سال دیگر جنگ را نابخردانه ادامه دادند تا سرانجام پس از چند صد هزار کشته و معلول دیگر و افزایش خسارت مالی به هزارمیلیارد دلار، آیت الله خمینی به تعبیر خودش "آبرویش را با خدا معامله" کند و "جام زهر" را سر بکشد.
در مورد پروندهء هسته ای که روند تکرار بی حاصل آن حالت یک نمایش کمدی کسل کننده را پیدا کرده و، در عین حال، از این توان بالقوه برخوردار است که به یک تراژدی تمام عیار – دراثر حمله به نیروگاه و مراکز اتمی یا ناکارآمدی فنی یا بلاهای طبیعی مانند زلزله - تبدیل شود، اگر چند سال یا چند دههء دیگر کسی یا کسانی بخواهند خسارت های مالی ناشی از آن را برآورد کنند، به احتمال نزدیک به یقین نتیجهء بررسی و برآورد به مراتب از میزان خسارت مالی جنگ 8 ساله فراتر خواهد رفت.
روزهای سه شنبه و چهارشنبه 26 و 27 فوریه، نمایندگان حکومت اسلامی و کشورهای موسوم به 1+5 (اعضاء دائم شورای امنیت سازمان ملل باضافه آلمان) در آلماآتی ِ قزاقستان گرد آمدند تا به زعم خود دربارهء پروندهء هسته ای جمهوری اسلامی مذاکره کنند. بیشتر تحلیاگران و ناظران از گرفتن نتیجهء مثبت دراین مذاکرات – مانند مذاکرات پیشین- ابراز ناامیدی کرده بودند. در پایان روز دوم گفتگوها نیز خبرگزاری فرانسه اعلام کرد: «مذاکرات 2 روزه رژیم تهران و کشورهای 1+5 در قزاقستان به پایان رسید و هیچ نشانه ای وجود ندارد که آنها به گشایش دست یافته باشند». خبرگزاری حکومتی "فارس" نیز نوشت: «نمایندگان جمهوری اسلامی و 1+5 توافق کردند که اواسط فروردین ماه، 5 و 6 آوریل، در آلماآتی بار دیگر دیدار و گفتگو کنند».
چه شده که کار این چنین گره خورده و به کلاف سردرگمی تبدیل شده که هیچ کس قادر به گشودن آن و ارائهء راه حلی معقول و مرضی الطرفین نیست؟
برای یافتن پاسخ این پرسش باید به عقب برگشت. به روایت دانشنامهء "ویکی پدیا": در زمان محمد رضا شاه پهلوی، در سال 1355، 2 سال بعداز تأسیس سازمان انرژی اتمی، این سازمان با بخش تکنولوژی و تحقیقات سازمان انرژی اتمی آلمان غربی موافقت نامه ای برای همکاری های بلند مدت امضاء کرد و در پی آن شرکت کرافت ورک یونیون، یکی از شرکت های وابسته به زیمنس آلمان، ساخت 2 واحد نیروگاه اتمی را در بوشهر به عهده گرفت. در سال 1357 در شرایطی که حدود 75 درصد از واحد اول و 60 درصد از واحد دوم نیروگاه ساخته شده بود، با پیروزی انقلاب، طرف آلمانی کار بر روی پروژه را متوقف کرد. دولت ایران از شرکت آلمانی به دادگاه بین المللی لاهه شکایت کرد. بر اساس رأی 13 مارس 1982 دادگاه بین المللی، مقرر شد کلیهء قطعات و دستگاه های ساخته شده 2 نیروگاه بوشهر تا آن زمان، به اضافهء نیمی از سوخت هسته ای به مالکیت ایران در آید و پیمانکار موظف شد که این قطعات را در بندر بوشهر به ایران تحویل دهد.
در اثر تداوم بیهوده و نابخردانهء جنگ و بمباران نیروگاه بوشهر توسط نیروی هوایی عراق، روند اجرای حکم دادگاه بین المللی دچار وقفه شد تا کار به پذیرش قطعنامه 598 و "سرکشیدن جام زهر" کشید. ناگفته نماند که خمینی و اطرافیان اش با تأسیس نیروگاه های اتمی برای تولید برق مخالف بودند. در سال 1358، روزنامهء جمهوری اسلامی که سیدعلی خامنه صاحب امتیاز و میرحسین موسوی سردبیرآن بودند، یک گزارش مشروح 2 صفحه ای با تیتر درشت:« نیروگاه های هسته ای، خیانت آشکار به خلق ما» منتشرکرد.
در جریان روند "سرکشیدن جام زهر" و پذیرش قطعنامهء 598 شورای امنیت سازمان ملل بود که این مخالفت تغییر کرد و به نقطهء مقابل خود بدل شد. دانشنامهء "ویکی پدیا" در این مورد می نویسد: «یکی از مهم ترین عواملی که باعث پذیرش این قطعنامه [598] از سوی رهبر ایران شد، نامهء محرمانه محسن رضایی (فرمانده وقت سپاه پاسداران) به خمینی بوده است. در بخشی از این نامه آمده است: "تا پنج سال دیگر ما هیچ پیروزی نداریم. ممکن است در صورت داشتن وسائلی که در طول 5 سال به دست می آوریم، قدرت عملیات انهدامی یا مقابله به مثل را داشته باشیم و بعد از سال 1371 اگر ما دارای 350 تیپ پیاده و 2500 تانک و 3 هزار توپ و 300 هواپیمای جنگی و 300 هلی کوپتر و قدرت ساخت مقدار قابل توجهی ازسلاح های لیزر و اتم که از ضرورت های جنگ درآن موقع است را داشته باشیم می توان گفت که به امید خدا بتوانیم عملیات آفندی [تهاجمی] را داشته باشیم".
در سال 1368، هاشمی رفسنجانی، رییس جمهوری، به روسیه سفرکرد و موافقت نامه ای برای همکاری هسته ای میان دوکشور تدوین شد که 4 سال بعد در ماه اوت 1992 (شهریور 1371) به امضاء دو کشور رسید. باز هم 4 سال دیگر طول کشید تاقرارداد تکمیل واحد اول نیروگاه بوشهر بین ایران و روسیه امضاء شد. به موجب این قرارداد، مقرر شد ساخت نیروگاه تا پایان سال 2000 به پایان برسد که تا امروز هنوز بطور کامل انجام نشده است.
با آن که در قرارداد تکمیل نیروگاه با روسیه مقرر شده بود که طرف روسی سوخت اتمی مورد نیاز آن را تأمین می کند، در سال 2002، با افشاگری سازمان مجاهدین خلق، برملاشد که حکومت اسلامی تأسیساتی در نطنز، اصفهان و اراک برای غنی سازی اورانیوم و تولید آب سنگین براه انداخته است. با افشای این مطلب، 3 کشور انگلستان، فرانسه و آلمان در سال 2003 حکومت اسلامی را وا داشتند که بطور "داوطلبانه" غنی سازی اورانیوم را تعلیق کند و بیانیه ای موسوم به "سعدآباد" در این مورد صادرشد. این تعلیق داوطلبانه تا سال 2005 دوام یافت تا آن که، با به ریاست جمهوری گماشته شدن محمود احمدی نژاد، او آن را بهم زد و غنی سازی اورانیوم از سرگرفته شد که حاصل آن صدور 4 قطعنامهء محکومیت در شورای امنیت سازمان ملل و اعمال تحریم های فزاینده و فلج کننده بوده است. در سال های گذشته کشورهای موسوم به 1+5 جانشین 3 کشوراروپایی برای مذاکره با حکومت اسلامی شدند و این مذاکرات که بیشتر به گفتگوی کرها شباهت دارد، بدون این که نتیجه ملموسی داشته باشد، هر چندگاه در یک گوشه از دنیا برگزار می شود.
دو سال پیش بار دیگر افشاء شد که از سویی حکومت اسلامی پنهانی غنی سازی اورانیوم را به سایتی جدید در دل کوه های اطراف قم به نام "فردو" منتقل کرده تا از آسیب حملهء احتمالی در امان بماند و، از سوی دیگر، به دستاویز تأمین سوخت رآکتور اتمی دانشگاه تهران اقدام به غنی سازی اورانیوم 20 درصدی کرده است. بی نتیجه ماندن مذاکرات و تکرار کلیشهء «همهء گزینه ها بر روی میز است" سایهء هراس انگیز جنگی ویرانگر را بر کشورمان انداخته و بر دغدغه های ناشی از وخامت اوضاع اقتصادی، بیکاری روزافزون، کاهش ارزش پول ملی و گرانی سرسام آور و کمرشکن افزوده است.
در حال حاضر، بر مبنای تجربه های سال های گذشته در مورد روند و نتیجه مذاکرات، به نظر نمی آید که هیچ یک از دو طرف براستی ارادهء سیاسی لازم برای حل مصالحه آمیز مسئله را داشته باشد و، به رغم توصیه "کش ندهید" سیدعلی خامنه ای در مورد اختلاس 3 هزارمیلیارد تومانی، ظاهراً در مورد مسئلهء هسته ای نیت و توصیهء هر دو طرف این است که "کش بدهید"!
نظر خوانندگان
محل ارسال نظر در مورد اين مقاله:
توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.
کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.
|
New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fxa: 509-352-9630 |
