اين روزها گروه های مختلفی کوشش می کنند تا مفهوم «هويت» را با مسئلهء «سياست» پيوند زده و، بر اساس آن، به مفهوم سياسی ِ «حکومت نامتمرکز» (که معنائی جز يک حکومت فدرال ندارد) رنگی از دلايل غيرسياسی داده و  جغرافيای مناطق مختلف کشورمان را تسليم تقسيم بندی های قومی و زبانی کنند. در مطلب اين هفته کوشيده ام نشان دهم که چرا امر بسيار پر اهميت «هويت»، و بخصوص نقش «زبان مادری» در آن، موضوعی سياسی نيست و دخالت دادن اين امر در بحث نامتمرکز کردن قدرت سياسی، صرفاً خلط مبحثی فاجعه آفرين بشمار می رود.>>>

پيوند برای شنيدن و دانلود فايل صوتی با صدای سعيد بهبهبانی ◄

نمایش درماندگی در اپرا!

بشار اسد پس از ارائه پیشنهادات نبوغ آمیز خود به ملتی که در درگیری ها برای برکناری او و نظام دیکتاتوری تک حزبی اش تاکنون بیش از شصت هزار قربانی داده اند و شعار اصلی شان از هفته های اول قیام: «الشعب یرید اسقاط النظام»، (مردم سقوط نظام را می خواهند) بوده، در نقش یک صاحب نظر علوم سیاسی به تحلیل و بررسی محتوای قیام مردم سوریه پرداخت و گفت: «حرکت مخالفان دولت سوریه یک انقلاب نیست [زیرا] هر انقلابی رهبر لازم دارد.  چه کسی رهبر این انقلاب است؟»! پس از این تجزیه و تحلیل درخشان – که طعنه به تحلیل های مقام معظم رهبری خودمان می زند- بشار اسد هرآنچه را لایق خود اوست نثار مخالفان خویش کرد و درمیان هلهله و هورای کسانی که در یک سالن اپرا گرد آورده شده بودند به سخنان خود پایان داد.>>>

توفان تغيير به اردن رسيده است

یاسین موشربش

ترجمه مينو الوندي

در یک روز ابری در «امان»، روزنامه نگاران، با دو نفر که هر یک خود را پیشگام بهار عرب در کشورشان می دانند، مصاحبه می کنند. یکی به قدرت خیابان اعتقاد دارد و دیگری طرفدار فعالیت پارلمانتاریستی است. اولی جوان بيست و سه ساله ای است، فقیر و خشمگین از زندگی و طرفدار اسلام مدرن، و دومی مسلمان سکولاری است پنجاه ساله، ثروتمند و خوش بین به  آینده... نام مخاطب اول خبرنگاران «احمد» و نام مخاطب دوم «عبدالله» است. احمد دانشجوی رشتهء مهندسی است و بزودی دیپلم اش را می گیرد. عبدالله نظامي ِ دانشگاه ديده و از سيزده سال پیش تا کنون پادشاه اردن است.>>>

جلق در زیر دلق

نقد و نگاهی بر فتوای محسن کدیور در تحریم "خودارضایی"

اکبر کرمی

پاسخ کدیور به پرسشی در رابطه با خودارضایی و واکنش ها به آن (دست کم برای من) اهمیتی نمادین هم دارد و از دغدغه های پنهانی پرده بر می گیرد که می تواند به سطحی از توسعه نایافتگی و انحطاط در ایران، نور بپاشد؛ آسیب شناسی این پاسخ و واکنش های گسترده و غالبن منفی به آن شاید بتواند راه ما را به آینده و آمیزش اجتماعی پایدار هموارتر کند؛ چه، هم چنان که در برخی از نوشته های خود آورده ام "سرطان اضطراب های جنسی" در ایران یکی از بنیادهای "سندرم استبداد ایرانی" است؛ سرطانی که بدون تشخیص و درمان آن به سختی بتوان بر اسلام سیاسی و استبداد دینی اش چیره شد. اضطراب هایی که به این پرسش و پاسخ سخت پیچیده اند و کلاف درهم سکسوالیته ی ایرانی شاید تنها با باز شدن این گره ها باز شود.>>>

دادخواستی از وجدان های بیدار بشری

آيت الله کاظمینی بروجردی  ـ  زندانی عقیدتی ِ حکومت اسلامی

بار دیگر وضعیت اسفناک خود را به دلسوزان میهن مصادره شده، و غمخواران ملت سرنگون گشته، و آفریدگار تحت اتهام دین فروشان رفته، اعلام می دارم: در محبسم، مورد تحریم دارو و درمان و وکیل قرار دارم و به پیری زودرس رسیده ام و اعضاء و جوارحم به نابودی رسیده و هر روز با توطئه ای از جانب وزارت اطلاعات روبرو می باشم. از جمله ورود افرادی از گروه فشار بعنوان زندانی و اعمال درگیری های فیزیکی با من و ایذای بدنی و روانی این اسیر ولایت مطلقه فقیه است که هر لحظه در انتظار مرگ می باشم. ناگفته نماند که مادر پیرم در آغاز ورودم به اوین در بند امنیتی دویست و نه مورد انواع شکنجه ها قرار گرفت و از ناحیهء فوقانی و تحتانی به خون ریزی رسید و بعد از انتقال به چند بیمارستان کشته شد و آن هنگام نیز از برگزاری جلسات یادبودش ممانعت نمودند و اجازهء دیدار با او را به من ندادند. اینک در حادترین شرایط ممکن بار دیگر نفرت و انزجارم را از هیئت حاکمه زورگو و وطن سوز و خداستیز اعلان می دارم و برای مردم غریب و سیلی خورده ام آرزوی رهایی هر چه سریعتر از قیود مستبدان خون آشام را دارم... >>>

کتاب «آلترناتيو»

بقلم اسماعيل نوری علا

بر روی اينترنت منتشر شد>>>