اتحاد و ایجاد آلترناتیو در اپوزیسیون، آرزویی محال یا امکانی عملی؟

پايا راستگونيا

در حالیکه ایجاد آلترناتیو یا بدیل سیاسی برای فردایی که نظام حاکم بر ایران از قدرت ساقط گردیده و گرفتار فروپاشی گردد به یکی از دلمشغولی های اپوزیسیون خارج از کشور، در طیف های مختلف آن بدل گشته است و علیرغم بحث ها، گمانه زنی ها و تبادل نظرهای بسیار و فعالیت هایی چند در این راستا، متأسفانه هنوز چنانچه بخواهیم ماحصل این دلمشغولی و رایزنی ها را در نظر آوریم دورنمای چندان امیدوار کننده ای چنان که مطلوب گروه ها و افرادی که درگیر این مسأله است حاصل نگردیده است. چنانچه اکنون این پرسش به اذهان متبادر می گردد که آیا به راستی این امر امکانپذیر است؟>>>

دست مایه این گفتار این نیست تا موفقیت یا عدم موفقیت هر کنشی از سوی اپوزیسیون را منوط به واکنش رژیم داند، چه آنکه کیهان نامه حکومت مملو است از اتهام پراکنی، فحاشی، استهزأ و ریشخند کوچکترین جهش برون مرزی که کیان دستگاه ولایت فقیه را نشانه رود.  در خصوص نقصان‌ها و کاستی‌های نشست پراگ نیز هم وطنان دیگری از زوایای مختلف به‌‌نقد و بررسی آن پرداخته اند که تکرار آن نقد‌ها اطاله کلام بیش نیست.  در این میان به ضرورت لازم است واکنش "فوری و رسمی‌( با قید تاکید)" وزارت اطلاعات از جهتی‌دیگر مورد توجه قرار گیرد.  پیامی که در اطلاعیه آن وزارت نهفته بود [اپوزیسیون نمی توانند به هیچ وجه کنار هم بنشینند] چیزی نبود جز انتقال نومیدی به مردم ایران که بی‌جهت به کنش‌های اپوزیسیون برون مرز دل نبندید و دوم نگرانی‌آنها از تشکیل ائتلافی از مخالفین شبیه آنچه در مورد لیبی‌و اکنون سوریه اتفاق افتاده است می‌‌باشد.>>>

اپوزیسیون نیازمند اسیب شناسی است

محمد زمانی

آلترناتیوسازی در قبال حکومت ولایت فقیه باید از جنس سکولار و دموکرات و انحلال طلب باشد که بتواند حکومت مذهبی را به چالش بکشد. انحلال یک مبنای حقوقی است که خواستار لغو قانون اساسی و جایگزین یک حکومت سکولار و دموکرات از راه های مدنی و مسالمت آمیز است. در این گروه همهء کسانی که معتقد به رفتن این حکومت هستند و اعتقاد دارند که این حکومت اصلاح شدنی نیست انحلال طلب هستند. به اعتقاد من باید این مرز بین کسانی که خواهان عبور از اين حکومت و عده ای که خواهان همین حکومت با کمی اصلاحات هستند رعایت و خط قرمز وجود داشته باشد، چون بی اين ملاحظه هیچ هدفی در عمل به سرانجام نمی رسد. حتی اصلاح طلبانی که امروز تکلیف خود را مشخص نموده اند و بیان می کنند که این حکومت اصلاح شدنی نیست همه انحلال طلب محسوب می شوند.>>>

نهرو و سکولاریسم

دین و دولت در هندوستان (7)

مهرداد صمدزاده

در بخش گذشته به تشریح سیاست استعماری در هند نظر افکندیم که وجه مشخصه آن اشاعه هویت مذهبی به منظور ایجاد نفاق در میان هندوان و مسلمانان این سرزمین بود. در این بخش به بررسی سنت مدرن سکولاریسم می‌پردازیم که در کنار سکولاریسم اخلاق‌گرای گاندی ظهور کرد و در جهان‌بینی سیاسی نهرو تبلور یافت. بررسی این سنت را با شرحی ازافکار فلسفی و مواضع سیاسی او دنبال می‌کنیم. شاید اگر بتوان جهان‌بینی سکولاریستی نهرو را تنها در یک عبارت ساده بیان کرد، جمله‌ای باشد که او از دوست فرانسوی‌ نقل می‌کند: «انسان باید آن‌گونه زندگی کند که انگار هیچ‌گاه از این دنیا نخواهد رفت.» نهرو در ادامه می‌افزاید: «مسلماً کسی را از مرگ گریز‌ی نیست، ولی فرد جوان چنین نمی ‌اندیشد. افراد سالخورده به سال‌های باقیمانده عمر خود می‌نگرند و جوانان به ابدیت.»>>>