مهدی خلجی: ایران زیر آوار سیاست خارجی

بازگشت به خانه پيوند به نظر خوانندگان

جمعه 27 مرداد 1391 ـ 17 ماه اگوست 2011

تنها خواست غرب از دیکتاتورهای جهان، کُنترل مردم و حراج منافع ‌ملی کشورهای حاکم بر آن می‌باشد. تا زمانی که این کُنترل را بتوانید نشان دهید، غرب هم بعنوان دوست و هم بعنوان دشمن حامی شماست. گردش پول به سمت غرب و عدم سرمایه‌ گذاری‌های ملی برای تولید کار، اگر سیاست داخلی شما باشد، خانواده‌های شما می‌توانند با پول‌های دُزدی (اخلاص شده) در بهترین مناطق غرب، ویلاهای خود را از ساکنینِ قبلی خریداری کرده و در آن اماکن سکونت بگزنند تا از نو رسیدگانِ دیگری، در زمانی دیگر، آن ویلاها را از آنها بگیرند! شما می‌توانید اندیشه‌های کمونیستی یا یک سازمان تروریستی داشته باشید؛ برای غرب مهم همان است که شما تا چه اندازه می‌توانید کُنترل مردم سرزمین ِ خود را دست داشته باشید. اگر چنین شرایطی را در خود می‌بینید، درنگ نکنید، غرب شما را به حکومت خواهد رساند. نامش را هم می‌گذارد «انقلاب بهاری».

بعد از سی و چهار سال هنوز از محتوای نامهِ خمینی و اطرافیان آن زمان اش به دولِ غربی و پاسخ آنان به وی خبری به بیرون درز نکرده است. اکثر اطرافیان آن زمانِ خمینی یا اعدام شده‌اند و یا هنور آمادهء آگاهی ‌رسانی نیستند و در انتظار مرگ خود روزشماری می‌کنند. زمان ولی حلال این معما خواهد بود و آیندگان پرده از راز انقلاب‌اسلامی برخواهند داشت. برای ما اما بررسی شرایط امروزی کشور و برنامه‌ ریزی برای آینده ایران اهمیت بیشتری دارد.

سیاست داخلی جمهوری‌اسلامی برای گسترش هر چه بیشتر فقر در جامعه ایرانی بنا گذاشته شده است. از بین بردن صنایع داخلی و وادرات آنچه را که در ایران می‌توانستم تولید کنیم (مانند شکر و غلات) و به بیکاری کشاندن کارگران در کنار وابستگی ِ منابع مالی به کانون قدرت را می‌توان یکی پس از دیگری برشمرد. مافیایی شدن اقتصاد کشور، بی‌اعتباری واحد پول کشور، قاچاق قانونی نیازمندهای مردم، واگذاری زمین‌های کشاورزی به دول حاشیه خلیج‌ فارس و دیگر مصیبت‌های دراز مدتی که ولایت جهنمی برای ایران به ارمغان آورده است آنقدر زیاد هستند که پس از سرنگونی جمهوری‌اسلامی دولت وقت را تا مدت‌ها به خود سرگرم خواهد کرد.

کشور ثروتمندی مانند ایران را به فقر مطلق کشاندن تنها و تنها بدست عواملی می‌توانست انجام گیرد که هویت ایرانی خود را تحقیر‌آمیز بدانند و رفاه هر فرد ضد‌ایرانی را در صدر سیاست‌های داخلی خود قرار داده باشند. ثروت کشورمان ما‌بین جهانیان تقسیم شده و ملت ایران زیر فشار‌های ولایت جهنمی فقط کهریزیکی شدن را تجربه‌ای روزانه می‌کند. آنچه برای سرانِ جمهوری‌اسلامی مهم است، آن است که به جهانیان ثابت کنند که کُنترل این ملتِ بدبخت شده را هنوز در دست دارد و هر آنچه ثروت در این کشور موجود می‌باشد، چه انسانی و چه مادی، پیش‌کش ِ غرب برای چند صباحی ادامهء حکومت خود خواهد کرد.

سیاست خارجی جمهوری ‌اسلامی پس از اینکه اپوزیسیونِ سرنگونی ‌خواه خارج از کشور در حال متشکل شدن بود بر این پایه مستقر شد که کُنترلِ اپوزیسیون در خارج از کشور را هم تحت نفوذ خود قرار دهد. زندانی کردن، اعتصاب غذا در زندان و پخش عکس‌های آن زندانیان در سطح وسیعی در خارج از کشور و مشهور کردن عوامل خودی رژیم به نام «روشنفکران مذهبی» و در نهایت صُدور آنان به اروپا و امریکا، شروعی برای پراکنده کردن اپوزیسیونِ خارج از کشور بود. با انتخابات نمایشی ریاست جمهوری صدور اپوزیسیونِ خودی جمهوری ‌اسلامی به اوج خود رسید. پشتوانهء این اپوزیسیون خودی منابع مالی فراوانی بود که توانست در مراحل اول دورهء پناهندگی این افراد تازه از راه رسیده را کوتاه کرده و لابی‌گریِ آنان را با سرعت فراوان به پیش ببرد، تا آنجا که غرب از این قدرت مالی در شگفت مانده بود. کُنترل سریع ِ رسانه‌های خارج از کشور، مانند پاک ‌سازی‌های متعدد در سایت اینرنتی بالاترین، بوجود آوردن سایت‌های خبری گوناگون، و خریداری اپوزیسیونی که تشنه درآمد مالی شده بودند (چپ و دیگر رانده‌ شدگان جمهوری ‌اسلامی) همگی برای این می‌بود که به غرب نشان دهند که اپوزیسيونِ خودی جمهوری ‌اسلامی اپوریسیونِ خارج از کشور را تحت کُنترلِ خود درآورده است. کنفرانس‌ها و نشست‌های گوناگون مانند سفرهای توریستی هنوز ادامه دارند و کسی هم پاسخگوی این نمی‌باشد که این اپوزیسیون تازه از راه رسیده این همه منابع مالی را از کجا بدست آورده است!

کسانی که در خارج از کشور سکونت دارند، می‌دانند که مخارج روزمرهء زندگی بخودی خود کمر‌شکن هستند. اما آخوندی تازه از راه رسیده مانند کدیور چگونه می‌تواند در ویلائی در امریکا ویدیو تبلیغاتی بدون لباس روحانیت اش و به زبان انگلیسی برای دفاع از خمینی ترتیب دهد و در رسانه‌های امریکایی بصورت گسترده پخش کند، در جائی که حتا نمایندگان ریاست جمهوری امریکا قدرت مالی تهیه و پخش چنین ویدیو تبلیغاتی را هم ندارند؟

آمار روزانهء رسانه‌های انترنتی اپوزیسیون خودی جمهوری ‌اسلامی بصورت اتوماتیک از طریق جمهوری ‌اسلامی، که اینترنت داخلی کشور را تحت کنترل خود دارد، بالا برده می‌شود در حالی که اکثر این رسانه‌ها برای دسترسی عموم مردم در داخل کشور فیلتر شده‌اند! پایگاه سپاه در منطقهء گُلستان تهران، پایگاه‌های آموزشی سپاه پاسداران در حومه شهر گُرگان و حومهء اصفهان(*) برای بالا بردن آمار اینگونه سایت‌های خبری اپوزیسیون خودی جمهوری ‌اسلامی بکار برده می‌شوند تا محبوبیتی کاذب برای اینگونه سایت‌های خبری ایجاد کنند.

دلایل عدم همکاری عوامل خودی جمهوری ‌اسلامی با دیگر نیروهای اپوریسیون را می‌‌توان امروز بخوبی درک کرد. تظاهراتی که در مقابل سازمان ملل در نیویورک انجام شد و آقائی که در زندان اعتصاب غذا کرده بود نگذاشت که پرچم شیر و خورشید ایران در آن «تظاهرات خصوصی‌» نشان داده شود به همین دلیل بوده.

البته این اپوزیسیون خودی جمهوری‌اسلامی، در کنار این برنامه‌های از پیش تعیین شده اش، شکست‌هایی را هم متحمل شده است که نشانگر بی‌تفاوتی مردم به آنان می‌باشد. دعوت به تظاهرات ساکت و تظاهرات آرام که مردم در داخل کشور از آن فراخوان‌ها حمایت نکردند، شکست‌های بودند که زود زیر پوشش خبری و مقالات جنجال ‌برانگیز جدید، بقول معرف، ماست‌مالی شدند ولی فراموش نشدند.

جمهوری ‌اسلامی نتوانسته است در خارج از کشور اپوزیسیونِ سرنگونی ‌خواه را تحت کُنترلِ خود در آورد ولی توانسته که با مخارج زیادی که کرده، عمر خود را افزایش دهد و چهرهء ولایت‌جهنمی خود را بار دیگر به ایرانیان و جهانیان نشان دهد. استعفای چهار نفری از حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) که دو نفرشان در آن حزب هیچ‌گونهِ مسولیتی را پذیرا نشده بودند و مدت زیادی هم عضو آن حزب نبودند آنچنان وسعت تبلیغاتی بخود گرفت که تو گویی پیروزی بزرگی بود برای اپوزیسیونِ خودی جمهوری‌ اسلامی علیه اپوزیسیونِ سرنگونی‌ خواه جمهوری ‌اسلامی! بادکنک اپوزیسیونِ خودی جمهوری ‌اسلامی سوراخ شده و کم‌کم فضای خارج از کشور را، همانگونه که پُر کرده بود، ترک خواهد کرد.

آنچه برای ما (ایرانیان) باید مهم باشد این است که دول غربی در آینده برای ما حکومت تعیین نکنند، بلکه ما باشیم که برای سرافرازی کشورمان و رسیدن به لیبرال‌ دموکراسی در ایران و منطقهء خاورمیانه از تلاش‌های خود خسته نشویم و آینده را از امروز بسازیم و دیروزمان را فراموش نکنیم. کُنترلی که غرب از دیکتاتورهای جدید منطقهء خاورمیانه می‌خواهد سرابی بیش نیست، سراب بودن اش را ایرانیان به غرب خواهند آموخت، مانند همیشه.

* این نشانی‌ها را از روی آی‌پی حمله ‌کنندگان به سایت شخصی خودم و سامانهء حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) بدست آورده‌ام. پایگاه‌های آموزشی در چین را هم باید به اینها اضافه کرد، چون آنان هم نرم‌افزارهای‌شان از همان نوع می‌باشد.

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.