مشروطه خواهان و جمهوری خواهان؛ عملکرد و اهداف

وبلاگ«ايران آزاد»

جمعه گردی های(1) آقای نوری علاء را مانند همیشه خواندم. در جمعه گردی پنجم خراد 91  اشاره داشتند به مطلبی نوشتهء آقای فرهنگ قاسمی و همینطور مطرح کردن نکات بسیار مهمی که کمتر بدان ها توجه شده؛ در حالی که بنظر من شاه کلید حل بسیاری از مشکلات امروز ماست.

با نکات زیادی از نوشته جناب نوری علاء موافقم اما با مواردی موافق نیستم و فکر میکنم نیاز به یاد آوری دارد.

منطقن همانطور که اشاره شد، فقط دو نوع حکومت احتمال برقراری در ایران آینده را دارد. یا جمهوری یا مشروطه پادشاهی.

مشروطه خواهان بعنوان یک گروه سیاسی بر سر شاهزاده رضا پهلوی عمومن توافق دارند. حداقل من ندیدم و با نخواندم جایی فردی چنین جایگاه همانند و یا حتی مدعی آن باشد. 

از طرف دیگر، ما جمهوری خواهان طیف های مختلفی داریم. از سکولار تا اسلامی، چپ و راست و ...

آنچه باعث سردر گمی نیروهای مخالف شده، شکاف عقیده ای بین جمهوری خواهان و مشروطه خواهان نیست! بلکه عدم تفاهم و توافق میان خود جمهوریخواهان ماست که پیش از اینکه انتخابی صورت گرفته باشد مشغول مجادلات حزبی هستند.

این دو نوع شیوه حکومت با رعایت قواعد بازی می توانند بال پرواز آزادی ایران باشند، اما با تاسف یک بال پرندهء آزادی ما شدیدن دچار مشکلات بنیادی ست.

از همه بدتر رفتار بعضی از جمهوریخواهان برای فرار از مسئولیت است که عواقب مخربی دارد.

گروهی سعی میکنند رسمیت مشروطه خواهان را نادیده بگیرند یا گروهی تلاش می کنند تا مشروطه خواهان را نیز وارد گود مشکلات حزبی کنند به این تصور که حالا که من نمی توانم پس هیچ فرد دیگری هم نباید بتواند.

یکی از این مغلطه ها انتخاب شاه آینده است!

جناب نوری علاء، اگر روزی با رهبری رضا پهلوی انتخابات بر پاشنهء مشروطه پادشاهی بچرخد باید قبول کرد که این بمعنی  حمایت مردم از ایشان نیز بوده است.

بعنوان سوال، برای رییس جمهور شدن در دمکرات ترین کشورها چه شرایطی باید داشت؟ آیا داشتن همه آن شرایط، شرط کافی برای رییس جمهور شدن است؟ آیا رأی دهندگان فقط به شروط مندرج در قانون اکتفا می کنند یا به سابقهء فعالیت سیاسی فرد مورد نظر هم دقت می کنند؟  

اگر کسی مدعی پادشاهی ست این گوی و این میدان، باید از همین حالا فعالیت کند. مدعی شود، تلاش کند تا حداقل شرایط صلاحیت انتخاب شدن را پیدا کند. نمی توان منتظر شد تا دگران بکارند و سپس ادعای سهم کرد. گذشته از هر قانون و سوگندی در حال حاضر کسی مدعی پادشاهی نیست. ضمن اینکه کسی هم مخالف برآمدن چنین ادعایی نیز نیست.

مهم نام و فرد نیست. شخصیت سیاسی، فعالیت ها و دیدگاه های یک فرد زمینه را برای قضاوت جمعی ایجاد می کند. شاهزاده رضا پهلوی تاکنون (تأکید می کنم تاکنون) وظیفهء سیاسی خود را نه به کمال اما مطلوب تر از هر چهرهء دیگر سیاسی ما به انجام رسانده.

از نظر من تنها راه رسیدن به اتحاد لازم برای بوجود آوردن زمینهء روز انتخاب حل مشکلات میان جمهوری خواهان است.

مشروطه خواهان چون درگیر مسائل حزبی نیستند براحتی فارغ از هر نوع اندیشهء سیاسی توانسته اند متحد شوند. این مجادلات حزبی و سیاسی هنگام نشکیل دولت می تواند به رشد و اصلاح امور کمک کند اما در حال حاضر همانطور که شاهدش هستیم در اردوی جمهوری خواهان فقط باعث تفرقه و شکاف شده است.

یکی از دلایل اقبال مشروطه خواهان در همین نکته نهفته است اما با تاسف جمهوری خواهان ما بجای دید منطقی و رفع موانع درونی تلاش می کنند تا با تخریب مشروطه خواهان و اشکال تراشی های واهی از مسئولیت عدم حصول اتحاد شانه خالی کنند.

سکولارها، اسلامیست ها، اصلاح طلب ها، مجاهدین، بنی صدریون و... طیف های متفاوت جمهوری خواهان ما هستند! آیا تصور نشستن همهء این گروه ها پشت یک میز برای اینکه در مقابل مشروطه خواهان بعنوان بازوی دوم مطرح شوند قابل فرض است؟ چه اقدامی از سوی این جریانات صورت گرفته؟ آیا اصولن چنین اندیشه ای میان این گروه در میان است؟

اگر جمهوری خواهان ما بیشتر از آنکه در فکر اثبات کاستی های سیستم مشروطهء پارلمانی یا مشکلات و اشتباهات اجداد شاهزاده رضا پهلوی باشند در راستای توافق بر سر تعریف از جمهوری و ارائهء تصویری شفاف از این سیستم می بودند و انرژی و زمان خود را صرف برطرف کردن کمبودها، معضلات و اختلافات خود می کردند، اکنون می توانستیم شاهد دو گروه منسجم و تعریف شده برای فردای ایران باشیم.

مسابقهء فوتبالی را تصور کنید که در یک طرف مشروطه خواهان با تعریف مشخص و کاپیتان معلوم و در طرف دیگر جمهوری خواهان هر بازیکن با یک پیراهن و هر یکی مدعی کاپیتانی ایستاده اند. جمهوری خواهان هم روی بازیکنان خودی خطا می کنند هم روی مشروطه خواهان و در این بینابین معترض هستند که چرا فلان بازیکن را کاپیتان انتخاب کرده اید یا چرا تاکتیک تیمی فلان را انتخاب کرده اید؟(2) چرا اسم تیم بهمان شده؟(3)

امیدوارم هر چه زودتر جمهوری خواهان ما با کنار گذاشتن مشکلات حزبی و سیاسی خود در راستای تببین و تعریف راهکارهای منتطقی قدمی مثبت برداشته و وظیفهء تاریخی خود را به انجام برسانند.

باور کنیم که وظیفهء سیاسیون ما نه قیمومیت ملت ایران برای انتخاب که فقط ارایهء موارد مختلف و واجد شرایط برای انتخاب است. اگر هر گروه سیاسی به وظیفهء خود بدرستی عمل کند نیازی نیست که نگران انتخاب ملت ایران باشیم. مردم ایران مطمئنن توان انتخاب اصلح را دارند.

شنبه ۲۶ مه ۲۰۱۲

------

 1. جمعه گردی های اسماعیل نوری علا، جمعه 5 خرداد 1391: لینک

 2. اشاره به اقدام شاهزاده رضا پهلوی در زمینهء طرح شکایت از ج.اسلامی و رهبری در مجامع بین المللی.

 3. اشاره درست جناب نوری علاء به مغلطهء بعضی افراد در خصوص بکارگیری سلطنت در مقابل پادشاهی مشروطه

نظر خوانندگان

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه