پاسخ به آقای ناصر ایرانپور

خشایار رُخسانی

درود به آقای ناصر ایرانپور،

من می خواستم نوشتار پیشین شما را بخوانم که در همین وبگاه «سکولاریسم نو» پخش شُد، ولی به شَوَندِ (علت) دراز بودنِ نوشته-ی شما نتوانستم آن را به پایان ببرم. از ینرو می خواستم نخست از شما خواهش کنم که کوتاه بنویسید و چنانچه نوشته شما دراز است، چکیده-ی پیام خودتان را همیشه در آغاز متن بگذارید تا خواننده دستکم بتواند پیام شما را بگیرد، چنانچه نتواند نوشته-ی شما را به رسایی بخواند.

دوم، در پیوند با اداره-یِ ایران برپایه-ی ساختار پیمانگان (فدراسیون) اُستانی، من از این شیوه-ی کشورداری پُشتیبانی می کُنم و آرزو دارم که هم میهنان کُرد، آذری و دیگر تیره های ایرانی ما بتوانند نقش راسته (مستقیم) در سرپرستی و سازندگی زادگاه خودشان داشته باشند و بدینسان در شکوفایی کشور بکوشند. پس آزمونِ تلخ سه دهه خودکامگی آخوندی در ایران و این شیوه از کشورداری که همگی قدرت سیاسی را در پایتخت تلنبار کرده است و پیامدهای بدشگون آن که گُسترش تنگدستی ویرانی همه-ی اُستان های کشور بوده است، کمتر ایرانی آزاده و فرهیخته یافت می شود که نخواهد در چهارچوب یک ساختار اَکُیانی (نامتمرکز) برنامه ریزی های فرهنگی و ترازداریک (اقتصادی) اُستان ها را به مردم بومی اُستان ها واگذار کُند. ولی سوی دیگر این پُرسمان (مسئله) این است که ساختار اداره-ی ایران به هر گونه ای که بخواهد در آینده باشد، این ساختار باید به رای یک مِهَستان بُنیانگُزاران (مجلس  موسسان) انجام گیرد که به نمایندگی از مردم سراسر ایران و همگی تیره های ایرانی (کُرد، آذری، بلوچ، عرب، ترکمن....) در یک گُزیدمان آزاد برگُزیده خواهد شُد. از اینرو هر پیمانی که امروز سازمان های سیاسی ایران بر سر شیوه-ی ساختار اداره-ی کشور باهم ببندند و یا هر نویدی که در این پیوند بهم بدهند، هیچ ارزش اجرایی نخواهد داشت. زیرا سازمان های سیاسی برونمرزی که میانگین شمار آنها از 10 تن فراتر نمیرود، هیچگاه نمیتوانند نماینده-ی آن 70 میلیون ایرانی درونمرزی باشند. پس چه بهتر که این سازمان های سیاسی که خودشان را نماینده-ی تیره های ایرانی میشناسانند، با پایبندی به آن آرمانی که در پیش روی خودشان گذاشته اند، امروز هماهنگ و دوش به دوش با دیگر سازمان ها و هَنگان های (جزب های) سراسری ایران در دستیافتن به یک دگرگونی آرام سیاسی و مردمسالار در ایران بکوشند، زیرا گُزیدمان (انتخابات) آزاد با هدفِ برپایی مِهَستان بُنیانگُزاران و در راستایِ روشن شُدن ساختار سیاسی آینده-ی ایران، بهترین گُزینه و کم هزینه ترین راه برای بجا آوردن آرزویشان است.

خشایار رُخسانی

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه