|
|
|
چهارشنبه 23 آذر 1390 ـ 14 دسامبر 2011 |
|
|
|
چهارشنبه 23 آذر 1390 ـ 14 دسامبر 2011 |
مقابل تحريم و گزينه نظامي چه كنيم؟
دانشجو آنلاين
در شرايط كنوني و بعد از گزارش آژانس انرژي اتمي در مورد مخفي كاري نظام براي ساخت سلاح هاي هسته اي، و بعد از قطعنامهء مجمع عمومي سازمان ملل در مورد طرح ترور سفير عربستان در آمريكا و بعد از پنجاه و هشتمين قطعنامه مجمع عمومي سازمان ملل براي نقض وحشيانه حقوق بشر و اعدام هاي فزاينده و خودسرانه توسط نظام ولايي، كشورهاي اروپايي و آمريكا گفتند كه فشار از طريق تحريم ها را اعمال خواهند كرد ولي سناي آمريكا اعلام كرد كه در برخورد با تهديد اتمي حكومت حاكم بر ايران گزينهء نظامي را هم روي ميز دارد.
در اينجا بايد بعنوان يك ايراني بگوييم كه ما با گزينهء نظامي آمريكا و حمله به ايران موافق نيستيم. و مسلماً هيچ فرد ايراني ديگر نيز اين حمله را نميپذيرد. ولي، سوال اينجاست كه چه عاملي باعث اين گزينه شده است؟
عامل تمام اين گزينه ها و تحريم ها، عملكرد ديكتاتوري حاكم بر ايران ست كه سال هاست براي بقاي حكومت اش دست به سركوب گسترده زده و هر مخالفي را با انگ «برانداز يا هنجارشكن» دستگير و شكنجه و اعدام ميكند.
دانشجويان را بجرمهاي مختلف از بدحجابي تا شركت در تظاهرات مسالمتآميز از تحصيل محروم و يا دستگير و زنداني ميكند.
زنان را با انواع سركوبها و توهينهاي يوميه از صحنه اجتماعي و يا مبارزاتي حذف و خانهنشين كردهاست.
كارگران را بدون حقوق ماهها گرسنه نگهداشته و با كوچكترين اعتراضي اخراج و دستگير ميكند.
زندانيان را با پرونده سازي بر عليه نظام معرفي كرده و زجركش كرده و يا اعدام ميكند
پس بجاي ترس از تحريمها و يا گزينه نظامي و حمله آمريكا بايد مسبب اصلي را يافت و به آن فشار آورد كه
دست از اين سركوب و نقض حقوقبشر بردارد.
دست از ساخت سلاح اتمي بردارد.
دست از تروريسم بينالمللي بردارد.
تا كي بايد ما شاهد دستگيري و سركوب بهترين و نخبهترين فرزندان اين ميهن باشيم؟
تا كي بايد زنان ما در كوچه و خيابانها مورد بازجويي و تعرض بسيجيها و مأموران حكومتي باشند؟
تا كي كارگران ما براي يك حقوق بخور و نمير زيردست كارفرما له شده و زندگيشان از هم بپاشد؟
تا كي بايد زندانيان سياسي ما در زندانها، مورد شكنجه و انواع بيماريها قرار بگيرند و شاهد اعدام آنها باشيم؟
تا كي مادران داغدار در مقابل زندانها منتظر يك ديدار 5دقيقهاي با فرزندان و اعضاي خانواده خود باشند؟
آري تا كي…؟
تا كي ايرانِ ما در زير نعلين اين ديكتاتور قرون وسطايي تمام ثروتهاي ملياش برباد رود؟
ايران سرزمين ثروتمندي است با وجود نفت و گاز براي چندصدسالِ ديگر و منابع معدني و طلا و سرب و مس و روي و زعفران و پسته و گردو ميتواند براي جمعيت ايراني بهشت برين شود. ولي در حال حاضر تبديل به جهنمي شده كه همه سعي ميكنند از آنجا فرار كنند. آمار فرار مغزها و نجبهها را ببينيد؟
بله ما هم نميخواهيم به ايران، اين زيباترين سرزمين مادريمان حمله شود. ولي چه كسي ميتواند جلوي حمله را بگيرد؟ حكومت و حاكمان . پس بايد به حاكمان نظام بگوييم كه دست از سركوب بردارند.
زندانيان سياسي را آزاد كنند.
دانشگاه را به دانشجويان بسپارند و سپاه و بسيج و طلبههاي حوزه علميهها را از دانشگاه خارج كنند.
در مورد تحريمها نيز بنگريد: سوال: چه مواردي شامل تحريمها شده است؟
نظام حاكم بر ايران با فروش نفت و درآمد هنگفتي كه بدست مياورد، اقدام به خريد قاچاق مواد موردنياز براي تسليحات اتمي ميكند.
آيا ايرانِ امروز نياز به سلاح اتمي دارد؟
در ايران بودجه عمران و آباداني كشور، صرف چه چيزي ميشود؟ درآمد نفت كجا ميرود؟
همة اين بودجه و درآمد كلان كشور صرف اتمي و صدور تروريسم ميشود. در حاليكه تا به امروز حتي يك مگاوات برق از سايتهاي اتمي وارد مدار برق كشور نشده است كه موجب رفاه مردم شود. در حاليكه هر سال شاهد كسري بودجه هم هستيم. چرا كه بودجه اصلي چپاول و غارت شده و در حسابهاي بانكي مقامات بالاي نظام ميشود.
با مطالعه موارد تحريمهاي اعمال شده ميتوان دريافت كه تحريمها شامل ممنوعيت خريد مواد و دستگاههايي ميشود كه براي ساخت سلاح اتمياست و يا شامل صنايع نفت و گاز ميشود كه بتواند جلوي درآمد كلان نظام را بگيرد. و يا بانك مركزي كه همه تبادلات كشور را اداره ميكند را ميبندند كه بتوانند رژيم را در تهيه دستگاهها و قطعات مربوط به ساخت موشك و يا سلاحهاي اتمي متوقف كنند. اين تحريمها هيچكدام به ضرر مردم ايران نيست. چرا كه همة اين صنايع و بانك مركزي دست مقامات بالا و باند خامنهاي يا احمدينژاد است كه مردم آنها را در تماميت نفي كرده و نميخواهند.
جامعه بينالمللي نيز به كمك مردم ايران آمده است كه دست وليفقيه و سپاه پاسداران و گماشتگان خامنهاي را از دستيابي به سلاح اتمي و چپاول نفت و گاز ايران كوتاه كند. تا مردم ايران بتوانند اعتراضات و قيامهاي خود را شكل بدهند و اين نظام را سرنگون كنند. بنابراين بايد در شرايط فعلي كه نظام حاكم بر ايران در انزواي بينالمللي قرار ميگيرد فرصت خوبي است براي بالا بردن صداي اعتراضي. بر دانشجويان مبارز و آزاديخواه است كه صداي اعتراض خود را هر چه رساتر كرده و تجمعات اعتراضي، ولو با شعارهاي صنفي را آغاز كنند. و ساير اقشار را به حمايت از خود فراخوانند. بهترين فرصت در 16آذر براي دانشجويان فراهم است كه در روز دانشجو صداي اعتراض سراسري خود را بگوش جهانيان برسانند و نسبت به عامل نقض حقوقبشر در ايران فرياد بكشند و حقوق حقه خود را مطالبه كنند. «زنداني سياسي آزاد بايد گردد» و «مرگ برديكتاتور».
|
محل اظهار نظر شما: شما با اين آدرس می توانيد با ما تماس گرفته و اظهار نظرها و مطالب خود را ارسال داريد: |
