رمز گشایی از دخالت یا کمک خارجی*

مجتبی واحدی

 نکته ای که مایلم به آن بپردازم مرتبط با دیدگاه کسانی است که تلاش می کنند حادثهء اخیر در لیبی را به موضوع حضور نیروهای خارجی در عملیات آزاد سازی آن کشور، ربط دهند. حقیقت آنست که برای هر ملتی بسیار شیرین خواهد بود بدون هیچگونه مددخواهی از سایر کشورها و قدرت ها،آزادی کشور خود را به دست بیاورد اما امروزه حکومت هایی مانند رژیم کودتایی ایران، ثروت های متعلق به ملت های خویش را به پای برخی از قدرت های فرصت طلب در دنیا می ریزند تا حامی آنها برای ادامه سرکوب آزادیخواهان باشند . در چنین شرایطی، تلاش برای همراه ساختن سایر ملت ها با خواسته های آزادیخواهانه ملت های تحت ستم و نیز قانع کردن دولت های بزرگ برای « عدم همراهی و مصالحه با دولت های سرکوبگر» نه تنها قبیح نیست بلکه گاه یک ضرورت است . در جهان کنونی، یکی از مهم ترین موانع بر سر راه آزادی ملت ها، سوء استفاده دولت های بزرگ از ضعف درونی حکومت های خودکامه و امتیاز گیری های گسترده از آنهاست . در چنین شرایطی، هر تلاشی که دولت های بزرگ را از همراهی های فرصت طلبانه با حکام دیکتاتور منصرف یا به مقابله با آنها وادار نماید در خدمت ازاد سازی ملت هاست وباید محترم شمرده شود.

ضمن آنکه باید براین نکته نیر پافشاری کرد که آنچه توسط اکثریت نیروهای اپوزیسیون انجام می شود رانمی توان موافقت با دخالت خارجی تلقی کرد . اغلب نیروهای ازادیخواه که موفق به خروج از کشور خود شده و در خارج از مرزهای جغرافیایی برای ازادی کشورشان مبارزه می کنند ـ ایرانی یا غیر ایرانی ـ در تلاش هستند تا افکار عمومی ملت ها را با خواسته های ازادیخواهانه خویش همراه کنند و از طریق فشار افکار عمومی، دولت های انان را به همراهی با ازادیخواهان ـ یا عدم همراهی با دیکتاتورها ـ وادار نمایند . تلاشِ دیگر نیرهای مستقل اپوزیسیون، خنثی سازی اقداماتی است که توسط دیکتاتورها در خارج از کشورهای خود انجام می شود وهدف اصلی آن، کسب حمایت خارجی برای ادامه سرکوب است .تجربه سالهای اخیر نشان می دهد اغلب دولت های خارجی، وجود دولت های فاقد پشتوانه مردمی را به استقرار دولت هایی که مورد حمایت گسترده مردم خود هستند ترجیح می دهند زیرا اینگونه دولت ها، برای تداوم حاکمیت خویش . حاضر به هرنوع باج دهی با استفاده از منابع ملی کشور خویش هستند .

در مقابله با این نوع باج دهی ها، نیروهای اپوزیسیون حق دارند به هر طریق ممکن، اقدامات دولت های خارجی که نهایتاً به تقویت دیکتاتور ها منجر می شود را خنثی کنند . اما متأسفانه عده ای علیرغم آنکه خودشان از حمایت های مستقیم یا غیر مستقیم خارجی بهره می گیرند تا در فضای آزاد به فعالیت سیاسی بپردازنددر برابر هرنوع احتمال همراهی سایر دولت ها و ملت ها برای تسریع در رسیدن همه آحاد یک ملت به همان آزادی هایی که عناصر اپوزیسیون خارج نشین از آن بهره مند هستند بر می آشوبند . اشتباه نشود ! من هم مانند همه کسانی که نگران خدشه دارشدن استقلال ایران هستند با نگرانی به اینده می نگرم اما مطمئنم همانطور که اغلب ایرانیان وطن پرست، به خاطر بهره مندی از فضای آزاد در کشورهای غربی، تن به خواسته هایی نداده اند که ممکن است استقلال ملت و کشور را تهدید کند به فرض کمک سایر ملت ها به مبارزات ازادیخواهانه مردم ایران، هیچکس جرئت مخدوش سازی استقلال کشورمان را نخواهد داشت . اگر دولت ها یی هم تحت فشار افکار عمومی ملت های خود، به حمایت های مستقیم یا غیر مستقیم خارجی از دولت کودتایی ایران خاتمه دهند همین حکم بر روابط آنها با ملت و حکومت آینده ایران جاری خواهد بود ولذا جای نگرانی عمده ای در این زمینه وجود ندارد.

* اين مطلب تکه دوم يک مقاله از آقای واحدی است، در لينک زير:

http://news.gooya.com/politics/archives/2011/10/130265.php

بازگشت به خانه