امید به انتخابات واصلاحات، حکم خودکشی‌ را دارد

امین موحدی

اصلاح‌طلبان باز هم ازشرکت در انتخابات سخن گفته و استفاده از فضای قبل و بعد انتخابات را تنها راه موجود پیش روی مردم ایران اعلام مي نمايند.اما گويا آنها عامدانه علاقه ای به پرداختن به ساير پارامترهاي موجود، از خود نشان نمی دهند. يکي از آن متغيرها، امکان دستيابي رژيم به بمب اتمي در آينده‌اي نه چندان دور مي‌باشد، مدل کرهٔ‌شمالی‌ پیش روی ماست و ما غافل از این نکته که وقت زیادی نداریم.

رژیم ایران بمب اتمی‌ را نه برای تهدید غرب و اسراییل می‌خواهد، بلکه به آن، بعنوان سلاحی در دست خود برای وادار کردن غرب به سکوت در قبال سرکوب مردم ایران نیاز دارد. غرب و اسراییل به خوبی‌ می‌توانند از خود در قبال تهدیدات اتمی‌ ایران دفاع کنند و تنها مردم ایران خواهند بود که همچون مردم کرهٔ شمالی بلا دفاع، وسط معرکه، تنها رها خواهند شد.

مدل کرهٔ‌شمالی پیش روی ماست، سرکوب عریان و وحشیانه در راه است، سکوت کامل جهانیان و قطع حمایتهای شعاری اندک فعلی‌ غرب از مردم ايران در راه است، وقت زیادی نداریم، آن‌وقت با دست خود برای رژیم زمان می‌خریم و به فکر فضای خیالی يک انتخابات خیالی ديگر هستیم.ما تا اولین آزمایش هسته‌ای رژیم، وقت داریم، ادامه سیر تسلسل باطل شرکت در انتخابات و تقلب و دادن شعار«رای من کو» غیر از خریدن زمان برای رژیم نخواهد بود.

نميتوان منتظر نتایج یک انتخابات فرمایشی ديگر ماند، شرايط لحظه به لحظه در حال تغيير است ، معلوم نیست تا اولین آزمایش هسته ای رژیم چه مقدار زمان داریم که بعد از آن ،حتي اين حمايتهاي شعارگونه غربيها از مردم ايران را نيز نخواهيم داشت ،

با دستيابي رژيم به سلاح هسته اي سرکوب شديدتر وعريانتر خواهد گشت وجهان مجبور به سکوت.به جای هر بار شرکت در انتخابات فرمایشی رژیم و دادن شعار رای من کو باید شعار «آزادی من کو»، «کشور من کو» و «استقلال من کو» سر داد آنهم نه در سال بعد بلکه همين حالا.

آنچه که امروز به نام تقابل دولتهای غربی با جمهوری اسلامی نامیده می‌شود، با اولین آزمایش اتمی‌ توسط رژیم ایران تبدیل به تعامل خواهد شد.جمهوری اسلامي، حتا با به دست آوردن بمب اتم، قادر به تهدید جدی جهان نخواهد شد، بلکه این سلاح، به عنوان سلاحی تهدید کننده علیه مردم ایران به حساب خواهد آمد، تا جهان آزاد، دیگر ریسک حمایت از حرکت‌های دموکراسی خواهانه مردم ایران را به جان نخرد و تعامل خود با رژیمی‌ مجهز به سلاح هسته‌ای را فدای حمایت از مردم تحت حاکميت آن رژيم ننمايد.

بازنده بازی‌ اتمی‌ ایران، نه آمریکا خواهد بود و نه اسرائیل ،چرا که داشتن حتی دو یا سه بمب اتم هرگز نمی‌تواند تهدیدی برای کشورهایی باشد که زراد‌خانه‌های هسته‌اي عظیم و پایگاه‌های اتمي در جوار ایران دارند. بلکه بازنده اصلی‌این بازی، مردمی خواهند بود که زیر یوغ چنین حاکمیتی مجبور به ادامه زندگی‌ هستند و کوچک‌ترین مطالبه‌ای از سوی آنان، با سرکوب شدید روبرو خواهد شد نظیر آنچه که در کرهٔ‌شمالی‌ اتفاق می‌افتد و جهان آزاد عملا قادر به انجام هیچ کاری برای مردم گرسنه و زیر ستم آن نيست.دقت فرمایید، حتا در بعد نظامی نیز، غرب ترجیح می‌دهد با چنین دولت‌هایی مدارا کند. حمله خمپاره‌ای وسیع کرهٔ‌شمالی‌ به کرهٔ‌جنوبی اثبات همين موضوع مي‌باشد که واکنش غرب و کشورهای ناظر آزاد در مورد چنین کشورهایی عدم ریسک بیشتر می‌باشد.

ایران، بعد از مجهز شدن به سلاح هسته‌ای، به‌مراتب وضعیت وحشتناک‌تری نسبت به کرهٔ‌شمالی‌ خواهد داشت چرا که در منطقه‌ای به مراتب حساس‌تر نسبت به کرهٔ قرار دارد و قدرت بیشتری در وادار کردن غرب به سکوت در قبال آنچه که در ایران اتفاق می‌افتد خواهد داشت.لذا باتوجه به شرایط سیاسی حاکم بر ایران، زمان برای مردم ایران، بسیار با ارزش‌تر از زمان برای غرب است، چرا که اگر ایران به بمب اتمی‌ دست پیدا کند، غرب انتخاب‌های دیگری نیز در مواجهه با جمهوری اسلامی خواهد داشت و مهمتر از همه آنکه غرب قدرت دفاع از خود، در مواقع بحرانی‌ را دارد اما مردم ایران، نه تنها قدرت انتخاب نخواهند داشت، بلکه عملا بلادفاع وسط معرکه رها خواهند شد.

زمان برای ما بسیار با ارزش است. مردم ایران باید قبل از دست یابی‌ رژیم به سلاح هسته‌ای، قادر باشد این رژیم را سرنگون نمایند و در این راه، منتظر بیانیه این و آن ماندن و دلخوش بودن به لشکر کشی‌ اینترنتی در حمایت از بیانیه‌های بی‌ اثر و مشغول کننده، حکم خود کشي‌ یک ملت را خواهد داشت.

جمهوری اسلامی مجهز به بمب اتمی‌، قبل از هر چیز یعنی‌ مرگ دموکراسی و مبارزات دموکراسی‌خواهانه در ایران یکبار برای همیشه. ما برای «اصلاح‌بازی‌» و تعارف و وصف عکس رخ یار در پیاله، توسط اصلاح طلبان و بازی‌ با کلمات و «به‌به و چه‌چه گفتن» وقت نداریم. بستن مچ‌بند سبز و حضور در تلوزیون‌ها و کشیدن عکس اهرام ثلاثه و تشریح نحوه مبارزه بدون خشونت! و بازی با کارت سوخته اصلاحات و انتخابات در مواجهه با یک رژیم به شدت سرکوب‌گر و در آستانه دست‌یابی‌ به بمب اتمی‌، شبیه اهداي زنگ تفریح به رژیم اسلامی ايران است.

جهان، نگران ما نیست، آنها نگران خود هستند و راه بر طرف کردن نگرانی‌‌های خود را به خوبی‌ می‌دانند.بايد باور کنیم که دراين مبارزه، تنها هستیم. بدون باور اين تنهایی‌، هرگز قدرت خویش را باور نخواهیم کرد.هیچ ملتی به خاطر ملتی دیگر مبارزه نخواهد کرد، سرنگونی، نظامی که می‌رود با بدست آوردن سلاح هسته‌اي،تضمین‌های لازم برای سرکوب و استقرار تمام عیار حکومت وحشت را بدست آورد بر عهده ملتی است که زیر یوغ آن نظام زندگی‌ می‌کنند و ديگر ملت‌ها مسئولیتی در قبال آن ملت ندارند.

http://aminmovahedipress.blogspot.com/2011/06/blog-post_23.html

بازگشت به خانه