ما حزب اللهی ها با احمدی نژاد چه کنیم؟

تقی دژاکام

دورهء دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد با دورهء اول او تفاوت های خیره کننده ای دارد. این تفاوت ها گاه تا حدی است که ما با دو شخص و دو شخصیت کاملاً متفاوت که تنها در نام و نام خانوادگی اشتراک دارند مواجهیم. به دلایلی، از جمله آنچه رهبر عزیزم امروز در جمع فرمانده و اعضای نیروی انتظامی کشور فرمودند، از تفصیل این امر می گذرم اما حضور جمعی از افراد فاسد فکری و مالی، و کسانی که در تصور خام خود می پندارند با توسل به شیوه های عوامگرایانه و غیر توحیدی می توانند رأی تودهء مردم موحد و ولایتمدار و باهوش کشورمان را بخرند، در سایه رئیس جمهور خدوم و خوش سابقه، و رجحان یافتن آنان بر مؤمنان دلسوز و ناصحان مشفق، چیزی نیست که بتوان از آن بسادگی گذشت و برای احمدی نژاد عزیز احساس خطر  نکرد.

اگر مطالب بالا واقعیتی باشد که بخواهیم بر اساس آن شیوهء رفتار خودمان را با احمدی نژاد روزها - و یا ساعات ِ-  آینده تنظیم کنیم، به این پرسش پر بسامد این روزها می رسیم که «با این احمدی نژاد چه باید کرد؟»

به نظر می رسد، با توجه به سابقهء درخشان خدمتگزاری دکتر از استانداری اردبیل گرفته تا شهرداری تهران و ریاست جمهوری، همهء ما اصولگرایان و حزب اللهی‌ها و نیروهای دلسوز موظفیم از این نیروی پر نفس،  تا پایان دقیقه نود، بلکه حتی تا حداکثر ِ وقت اضافه ای که قانون به ما اجازه می دهد، حمایت کنیم مگر اینکه خود وی دوست داشته باشد علاوه بر کارت زرد، چندین کارت قرمز هم از داور بگیرد و یا با تمارض از بازی خارج شود یا خدای نکرده آن را به هم بزند و سه هیچ ببازد! مطمئناً دکتر باید این را خوب فهمیده باشد که تمام کسانی که در این بازی برای او سوت و کف زده اند و می زنند بیش از او دلبسته داور مسابقه اند که با مهارت مثال زدنی، پیشتر و در بازی های قبلی، غلط های زیادی ِ رقبای متقلب او را گرفته است و به همین دلیل در دل مردم جا کرده است و اگر بخواهد با مظلوم نمایی از مسابقه خارج شود، کسی برای او تره هم خرد نخواهد کرد و همگان به نفع داور شعار خواهند داد. دکتر ِ قصه ما اگر کمی به حافظه اش مراجعه کند دلایل و مصادیق زیادی برای این موضوع پیدا خواهد کرد! یک مورد آن تظاهرات تاریخی و بی نظیر نه دی 88 است که در آن، هیچ کس عکسی از احمدی نژاد ِ محبوب هم در دست نداشت چه برسد به کسانی که مقابل نایب الامام ایستاده بودند.

احمدی نژاد مرد زیرکی است و حتی اگر زیرک هم نبود و خدای نکرده حتی اگر به ولایت فقیه هم معتقد نبود و تنها می خواست به قانون اساسی هم عمل کند ( همان گونه که در اطاعت کردن دفعه پیشش از رهبر در معاون اول نکردن اسفندیار مشّایی نوشت که بر اساس اصل ۵٧ قانون اساسی از این امر اطاعت می کند )، می داند که حتی اگر به جای 25 میلیون رأی، 40 میلیون رأی هم آورده بود، این آرا بدون تنفیذ ولی فقیه و نایب امام زمان کوچکترین وجاهت قانونی نداشت و او رئیس جمهور نبود.

دکتر عزیز ! احمدی نژاد خوش سابقه ! ما اگر به تو رأی دادیم، اگر روزگاری به آیت الله منتظری عشق می ورزیدیم، اگر حتی در سال 57 به خیابانها ریختیم و برای نخست وزیری مهندس بازرگان شعار دادیم، همه آن کارها را برای اطاعت از امر ولی فقیه و امام و رهبرمان انجام داده ایم نه برای شخص آنها. راستش را بخواهی شاید در مورد تو، کمی - و فقط کمی - خودت را هم دخیل کرده بودیم اما همین جا در پیشگاه خداوند مهربان و آمرزنده از اینکه کاری را برای غیر او و بدون قصد قربت معنوی و با رسوبات شخصیت گرایی و نه حقگرایی و حق محوری انجام داده ایم خالصانه توبه می کنیم و از حالا به بعد، از تو برای رضایت رهبری که حمایت از تو را به خاطر کارها و خدماتی که کردی و نه شخص خودت، خواسته است حمایت می کنیم و این جمله تاریخی امام را آویزه چشم و گوشمان می کنیم و بر اساس آن عمل، که: «من بارها اعلام کرده ام که با هیچ کس در هر مرتبه ای که باشد عقد اخوت نبسته ام. چهارچوب دوستی من در درستی راه هر فرد نهفته است» (صحیفه نور، ج21، ص108، 2 فروردين 1368).

پس ما هم با احمدی نژاد و غیر احمدی نژاد هم در هر رده ای - چه رئیس مجلس باشد چه رئیس قوه قضاییه، چه نماینده مجلس باشد چه مرجع تقلید - عقد اخوت نبسته ایم و ملاک ما میزان حرکت بر محور ولی مطلقه فقیه و نایب امام زمان "عج" است و بس. و بعید می دانیم که احمدی نژاد عزیز ما، آن سابقه درخشان و پر افتخار خود را در خدمت به ملت و اقدامات تاریخی،  با بازی غلط یا بازی نکردن خراب کند و خود را از چشم توده عظیم مردم - نه فقط در ایران که در جهان اسلام - بیندازد. دور و نابود باد چنین روزی.

برگرفتهء کوتاه شده ای از سايت «شفاف»

http://www.shafaf.ir/fa/pages/?cid=54592

بازگشت به خانه