جنبش زنان ایران، رنگین کمانی ادامه دار

پروین اردلان ـ منيره برادران

گزارشی از عسگر آهنین

روز شنبه 24 اکتبر 2009 پروین اردلان، برنده جایزه اولاف پالمه سوئد، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان و منیره برادران، نویسنده و فعال حقوق بشر و برنده جایزه کارل فن ا ُسییستسکی، در دانشگاه بوخوم آلمان سخنرانی داشتند.

منیره برادران: شکنجه تنبیه فرد نیست، تنبیه جامعه است!

منیره برادران، نویسنده کتاب های حقیقت ساده، روانشناسی شکنجه و علیه فراموشی، ضمن ابراز امیدواری به فاصله گرفتن جنبش از شعارهای اسلام ایدئولوژی شده، به تأثیر فشارها بر جنبش پرداخت. وی با اشاره به دستگیری ها، بازداشت ها، شکنجه ها، اعترافات و حتا قتل معترضان گفت: "شکنجه نه تنها تنبیه فرد، بلکه همزمان تنبیه جامعه است. هدف اصلی سرکوب ها و فشارها، فلج کردن جنبش بود. این سرکوب ها، اما، عامل باز دارنده نبود بلکه تنها توانست وقفه هایی ایجاد کند. وقفه ها نیز تنها در شکل اعتراضات، مانند تظاهرات گسترده ایجاد شد، اما حرکت به اشکال دیگری ادامه یافت."

وی افزودکه در جنبش های بزرگ اجتماعی، شدت فشار دولت های سرکوبگر نمی تواند نتایج مطلوب شان را به بار آورد. برای مثال در سال های 60 دستگیری ها، شکنجه ها و اعدام های جمعی که قصد از آنها ارعاب بود، اعتراض زیادی را بر نیانگیخت و جامعه در حالت تدافعی به سر می برد. اما این بار جامعه دچار ارعاب نشد. وقفه ای به وجود آمد، اما مردم به جای رفتن به خانه ها به شناسایی و معرفی جنایتکاران پرداخته و با اعلام اسامی دستگیر شدگان و کشته شدگان مانع فراموشی شدند، کما اینکه جنبش سمبل های خود را هم یافت، مانند: ندا و سهراب.

در بخش دیگری از سخنرانی، برادران گفت که جنبش به اشکال موضعی ادامه دارد، مانند راه رفتن در سکوت، تحریم کالاهای مورد تبلیغ صدا و سیمای جمهوری اسلامی و حتا خود این رسانه ها.

وی پیوند میان ایرانیان معترض داخل و خارج از کشور را یکی دیگر از دستاورد های جنبش دانست و ایجاد شکاف در بالا، از جمله در میان روحانیون، را نیز از دیگر پیامدهای این جنبش به حساب آورد.

به نظر براردران این جنبش برگشت ناپذیر است و باید سعی شود با بسیج افکار عمومی، مانعی در مقابل تمهید های رژیم برای سرکوب آن به وجود آید.

پروین اردلان: جنبش زنان، جنبشی است رنگین کمانی

پس از سخنان منیره برادران، ویدویی از جنبش زنان طی سال های اخیر نشان داده شد و پس از آن، پروین اردلان، نویسنده کتاب "سناتور" که در آن جنبش صدساله اخیر زنان مورد بررسی قرار گرفته است، سخنرانی خود را آغاز کرد.

وی سخنان خود را به سه بخش تقسیم کرد: حرکت افقی به جای حرکت عمودی مبنی بر سلسله مراتب، تمرکز زدایی و ارتقاء آگاهی.

پروین اردلان در رابطه با جایگزین کردن حرکت افقی در جنبش زنان به جای حرکت عمودی یا سلسله مراتبی (هیرارشی)، از جمله گفت: "یکی از شیوه های فعالیت ما که صیقل خورده، اما هنوز نتوانسته است خوب جا بیافتد، ایجاد حرکت افقی در مقابل هیرارشی موجود در جامعه است. روش عمودی تاکنونی، سلسله مراتبی، در ساختارخانواده، جامعه و دولت حکمفرماست. ما این حرکت را از رابطه زن و شوهر آغاز کردیم و رسیدیم به این که برای این سلطه زدایی چه باید کرد؟ از خود شروع کردیم و ابتدا خشونت را به بحث گذاشتیم. پس از به سن – سالاری رسیدیم، که در میان زنان هم رواج دارد و افراد مسن تر از اقتدار بیشتری برخوردارند. پس از آن به این نتیجه رسیدیم که به تمرکز زدایی از قدرت بپردازیم و اطلاعات خود را پخش کنیم؛ آن را از انحصار در آوریم."

وی در همین رابطه افزود که اگر عدم تمرکز در جنبش زنان نباشد، حاکمیت به راحتی می تواند با دستگیری رهبران، جنبش را فلج کرده و از بین ببرد. بر همین اساس کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز- قائم به فرد نیست و اگر کسی دستگیر شود، کمپین به کار خود ادامه می دهد.

پروین اردلان، در رابطه با ارتقاء آگاهی گفت: " اگر صدایت ضعیف بود، باید از همه ابزار ها استفاده کنی. این بود که سعی کردیم خودمان "رسانه" بشویم". وی در توضیح این بخش گفت که جمع آوری امضا، به معنای تبدیل خود به رسانه بود؛ مانند رفتن به خیابان ها و صحبت با مردم، اجرای تئاتر های خیابانی، کار زنان با زنان و حتا مردان.

جنبش زنان به اعتقاد پروین اردلان، پیشتاز ارتباط داخل و خارج است. او از تلاش 20 ساله بنیاد پژوهش های زنان در این زمینه یاد کرد.

وی گفت که جنبش زنان از آموزش حقوق زنان به آن ها در جمهوری اسلامی آغاز کرد و رشد یافت و رسید به تغییر قوانین تبعیض آمیز.

درادامه سخنرانی، اردلان ضمن قدردانی از نقش موثر مهرانگیز کار و شیرین عبادی گفت: "اوایل کار همه جا خط قرمز بود. اتهام علیه امنیت کشور و دستگیری بیش از هفتاد تن زنان فعال جنبش یک میلیون امضا، نشانه عبور از خط قرمز ها بود."

وی جنبش زنان را جنبشی رنگین کمانی دانست که جنبش سبز نیز از تجربه آن سود برده است. به اعتقاد وی اگر زنان در سال 1357 پشت سر مردان حرکت می کردند، اکنون شانه به شانه آنان و یا جلوتر از آنان در حرکتند.

http://iran-women-solidarity.net/spip.php?page=print&id_article=1123

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه