بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان   |   آدرس اين صفحه با فيلترشکن: https://newsecul.ipower.com/2009/08/06.Thursday/080609-Shahbaz-Nakhai-Against-Iranian-Identity.htm

نوشته های هفتگی شهباز نخعی 15 مرداد 1388 ـ   6 اگوست 2009 آرشيو

دشمنی با هویت ایرانی!

شهباز نخعی

snak1@live.ca

خیزش و رستاخیز مردم ایران با گام هایی سنجیده و استوار به پیش می رود.  به همان اندازه که این حرکت هوشمند و خردگراست، رفتار جبهه مقابل یعنی نظام جنایت پیشه ی ولایت مطلقه فقیه خردگریز، سرآسیمه و وحشت زده است.  در حالی که با لبهء پرتگاه سقوط فاصله بسیار اندکی دارد و این را حتی خودی های دلسوز نظام هم به آن گوشزد می کنند، در هیچ یک از رفتارهايش کوچک ترین نشانه ای از این که حتی بقدر ذرّه ای به فکر مصلحت و بقای خودش باشد نیز دیده نمی شود.

نمایش مضحک و چندش آور دادگاه فرمایشی – که به فرض درستی ادعاهای مالیخولیایی نمایندهء دادستان، چیزی جز تف سربالا نیست – و مراسم سوت و کور به اصطلاح "تنفیذ" احمدی نژاد نمونه هایی از این خردباختگی، سرآسیمگی و وحشت زدگی ها هستند.

آیت الله موسوی تبریزی، دبیر مجمع محققین حوزهء علمیهء قم و دادستان پیشین کل کشور، دربارهء دادگاه برگزار شدهء اخیر می گوید: "قوّهء قضاییه با تشکیل دادگاه شخصیت های سیاسی، انقلابی و مبارز نظام، چنان برای از بین رفتن نظام هزینه کرد که اگر اسراییل و امریکا تمام بودجهء خود را صرف این کودتای مخملی می کردند، چنین حیثیت نظام را در دنیا از بین نمی بردند"!

حتی سردار پاسدار رجزخوانی چون سردار عراقی، فرمانده سپاه محمّد رسول الله (ص) که خالی بندی و تهدید مبارزان جزء شرح وظایف روزانه اش است، به روزنامه کیهان حکومتی می گوید:"با توجّه به گسترش ماهواره ها، دشمن به راحتی اراده اش را در خانه های ما اعمال می کند در حالی که متاسفانه میزان روشنگری رسانه های ما ناکارآمد و عملیات روانی دشمن قوی است"!

شکوه و زیبایی خیزش مردم را می توان در روند تکوینی شعارهای آن به عیان دید. در حالی که خیزش با شعارهایی چون: "موسوی، موسوی، رای مرا پس بگیر" آغاز شد، در نیمهء راه به: "مجتبی بمیری، رهبری را نبینی" و سپس: "خامنه ای قاتله، ولایتش باطله" تبدیل شد، پنجشنبه هفته گذشته، 8 مرداد، در روز برگزاری چهلم "ندا" به: "استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی" تغییر یافت.

خبرگزاری جبههء متحد دانشجویی، در بیانیه ای که به مناسبت 14 مرداد از سوی جبههء دموکراتیک ایران منتشر کرد، در این باره نوشت: "در شعارهای تظاهرات کنندگان اخیر، این شعارمحوری قرار داشت: استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی. این شعار در انقلاب بهمن 57 نیز از پایه ای ترین شعارهای مردم بود.  با این تفاوت که در انقلاب دموکراتیک اخیر، بجای کلمه اسلامی کلمه ایرانی گذاشته شده است.  برای این که در سی سال اخیر مردم دریافتند که نظام دینی عملاً در نفی جمهوریت و نفی حاکمیت ملّی قرار می گیرد و آزادی مردم عملاً سلب می شود".

میرحسین موسوی، نامزد مغبون «اصلاح طلب - اصول گرا» ی به اصطلاح انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری، بطور آشکار با این تحلیل جبههء دموکراتیک ایران مخالف است زیرا در همان روز سردادن شعار توسط مردم، در دیدار با جمعی از معلمان گفت: "باید شعاری مطرح کنیم که گستردگی آن بتواند ایرانیان داخل و خارج کشور را دربر گیرد و بر اساس آن حرکتمان را تنظیم کنیم.  آنچه من پیشنهاد می کنم، ایستادن بر قانون اساسی از زاویهء زنده کردن اصول مغفولی است که مهم ترین آن آزادی هاست"!

میرحسین موسوی، گویی که این حد از رهنمون دادن را کافی ندیده باشد، دو روز بعد، 10 مرداد، در گفتگویی سرهم بندی شده با تارنمای قلم گفت: "شعار کلیدی مردم در راه سبزی که برگزیده اند، جمهوری اسلامی نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیشتر است. شعارهایی مورد حمایت راه سبز میلیونی مردم است که فراتر از قانون اساسی جمهوری اسلامی نرود"!

البته، میرحسین موسوی در همهء تأکیدات خود بر ضرورت فراتر نرفتن از قانون اساسی جمهوری اسلامی، هیچ توضیحی نمی دهد که آن اصول "مغفول"ی که از آنها سخن می گوید کدامند، چرا "مغفول" مانده اند و با وجود اصل 110 این قانون، که اختیاراتی به مراتب فراتر از یک دیکتاتور تام الاختیار به رهبر می دهد، اختیاراتی که حتی خداوند نیز در کتاب های آسمانی برای خود قایل نشده، این اصول چگونه می توانند "مغفول" نمانند؟! عبارت:"جمهوری اسلامی، نه یک کلمه کمتر، نه یک کلمه بیشتر" را میرحسین موسوی از آیت الله خمینی، در اوج اقتدار و محبوبیتش، اقتباس کرده است. در آن زمان، هنگامی که مهندس مهدی بازرگان نام جمهوری دموکراتیک اسلامی را برای نظام پیشنهاد کرد، آیت الله خمینی این عبارت دیکتاتورمآبانه را به زبان آورد و شوربختانه فضا به گونه ای بود که حرفش را به کرسی نشاند!

آنچه که درکش برای میرحسین موسوی ضروری است تا دچارسوء تفاهم نشود، این است که نه زمان کنونی شباهتی به سی سال پیش دارد، نه مردم امروز ایران، با بیش از هشتاد درصد جمعیت زیر چهل سال، مردم سی سال پیش هستند و نه خود او آیت الله خمینی است!

میرحسین موسوی، اگر بخواهد در "راه سبز" مردم ایران همراه و همگام آنان باشد، نیاز به درک این نکته دارد که این راه و پیچ و خم های آن را زنان و جوانان هوشمند و دلاور ایران به مراتب بهتر از او می دانند و می شناسند و یقینا نه به او و نه به هیچ کس دیگراجازه نخواهند داد که آنان را با در باغ سبز نشان دادن "قانون اساسی" و "اصول مغفول" به بیراهه بکشاند!

میرحسین موسوی، که کارنامه سیاسی اش نشان نمی دهد که نمره های درخشانی در درایت سیاسی داشته باشد، دست کم می تواند این درس را از تجربهء "حماسه دوّم خرداد" و "جنبش اصلاحات" – که در زمانی نه چندان دور یک سر و گردن از "راه سبز" او بلندتر بودند – بیاموزد که مردم ایران دیگر وقت خود را برای به اصطلاح رهبرانی که بخواهند لنگ لنگان در پی ایشان بدوند یا چوب لای چرخشان بگذارند، تلف نمی کنند و به محض آن که دیگر به کارشان نیاید، از او نیز مانند سیّد محمّد خاتمی عبور خواهند کرد! 

میرحسین موسوی که در زمان نمایش مبارزات انتخاباتی پوستر مکش مرگ مای "من ایرانی هستم" چاپ می کرد، برای آن که سرنوشتی مشابه سیّد علی خامنه ای و محمود احمدی نژاد پیدا نکند، ناگزیر از درک این نکته است که مادهء اوّلیه خیزش و رستاخیز مردم – که دیگر هرگز نمی توان آن را به حد اعتراض به تقلّب انتخاباتی کاهش داد – بازگشت به هویت ایرانی است و به مصلحت "اسلام" مورد علاقه آقای موسوی نیز هست که عرصهء سیاسی را ترک گوید تا معتبر و محترم بماند.

خیزش و رستاخیز مردم ایران، با بیش از صد سال سابقه و پشتوانه آزادی خواهی، با گام هایی استوار هوشمندانه به پیش می رود و خواسته های روشن خود را در شعارهایش بازتاب می دهد. در این راه، انتخابی که میرحسین موسوی ها دارند این است که با مردم همراه شوند و نامی نیک از خود بجا گذارند و یا در توهّمات "اصول مغفول" قانون اساسی باقی بمانند و توسط مردم پشت سر گذاشته شوند!

راه سوّمی نیست، همراهی با مردم یا مخالفت و دشمنی با هویت ایرانی!

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه