بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

بهمن   1387 ـ فوريه  2009

پيوند به ديگر نوشته های نويسنده در سکولاريسم نو

بازم که عربستان بودی!؟

فرهاد جعفری

چندسال پیش که نخستین انتخابات در عراق تحت اشغال برگزار می‌شد؛ من هنوز در تهران بودم و داشتم مجله ام را منتشر می‌کردم. که روزی ناچار شدیم به دیدن دوستی برویم که کمی تا قسمتی مشارکتی محسوب می‌شد.

بعد از احوالپرسی و همین که نشستیم به گپ زدن؛ گفت که «فردا عازم عربستان است». خب این خیلی عجیب بود که او به ‌طور ناگهانی و فورس‌ماژور پا بشود و از همه‌جا، برود به عربستان!

من هم در آن اوضاع و احوال، حدس می‌زدم که ما ایرانی ‌ها بدمان نمی‌آید از فرصت استفاده کنیم و، همچین بفهمی‌ نفهمی، نقشی در انتخابات عراق ایفا کنیم!

به‌خاطر همین؛ بدون کمترین مکثی، تیر انداختم توی تاریکی و گفتم که: «می ‌ری عربستان یا می‌ری عراق که رأی بدی؟!». که تیرم گرفت. چون تعجب کرد و حیرت ‌زده یک‌کم نگاهم کرد و بعد هم کمی خندید.

این ماجرا را داشته باشید تا برسیم به رای‌ گیری ریاست‌ جمهوری هشتم که حسابی بحث تحریم و عدم مشارکت داغ بود و نیروهای سرخورده از دولت اصطلاحاً اصلاحات، راهبرد عدم مشارکت را تبلیغ می‌کردند و طرفدارش بودند. برای همین؛ کمتر کسی (اگر مایل به مشارکت بود) آشکار می‌کرد که می‌خواهد در رای‌گیری شرکت کتند.

باز هم رفته بودیم دیدن همین دوست. درست فردای روز رای ‌گیری. همین که نشستیم، دیدم سر انگشتش استامپی ‌ست. البته بسیار کمرنگ شده بود و معلوم بود چندباری دستش را شسته تا اثر استامپ را زائل کند اما هنوز اثراتش باقی بود. ضمن این‌که مرتب سعی می‌کرد این انگشتش را طوری پنهان کند که یکوقت چشم ما بهش نیفتد!

خندیدم و گفتم: «بازم که عربستان بودی»!

که او هم زد زیر خنده. من هم بهش گفتم خیلی به خودش فشار نیاورد. قول می‌دهیم خیلی سرزنشش نکنیم که چرا رفته رای داده!

حالا حکایت انتخابات این دوره از پارلمان عراق است که عراقی‌ها، ناچار شدند مرزشان با ایران را برای چند روزی ببندند و حتا به زایرین ایرانی هم اجازه‌ی تردد ندهند!

با خودم گفتم: دولتمردان ایرانی فقط نسبت به رای‌گیری‌ها در کشورمان و یا صندوق‌های رای خودِ ایران نیست که این‌ همه «احساس تکلیف» می‌کنند. بلکه نسبت به انتخابات‌ها و صندوق‌های رای کشورهای همجوار هم احساس تکلیف می‌کنند!

اما این از یک جهت خوب است. از این جهت که نشان می‌دهد «رأی ایرانی‌ها»  تا کجاها که نفوذ دارد و قلمرو واقعی کشور کجاست و دولتردان‌شان تا چه اندازه نسبت به مجالس منطقه هم «احساس تکلیف» می‌کنند!

درهرحال، فقط خواستم این را بگویم که: فکر کنم با این تدبیری که عراقی‌ها در این دوره از انتخابات‌شان لحاظ کردند؛ فرصتش پیش نیامد که بعضی دوستان، یکی‌دو روزه بروند عربستان و بعدهم برگردند! این است که نتیجه‌ی انتخابات پارلمانی عراق؛ نباید چندان خوشایند ما ایرانی‌ها باشد!

اما از اینها گذشته:

«احساس تکلیف دولتمردان ایرانی نسبت به صندوق‌های رای در کشورهای همجوار» چندان به ما شهروندان ایرانی دخلی ندارد. اما با «احساس تکلیف» آقایان نسبت به «صندوق‌های رای داخل کشور» چه باید بکنیم؟! کسی راهی سراغ دارد؟! ما که مرز نداریم که بتوانیم یکی ‌دو روزی مسدودش کنیم. داریم؟! یا حوزه‌های رای‌گیری که ویزا نمی‌خواهند. می‌خواهند؟!

http://www.goftamgoft.com/index.php

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه