بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان
فصلی از کتاب در دست انتشار « چهره های بزرگ جنبش زنان آمريکا » از: شکوه ميرزادگی پيوند به آرشيو

ميلدرد فيش

زنی اديب و مبارز که هيتلر را به وحشت انداخته بود

ميلدرد فيش   Mildred Fish زن آلمانی الاصلی که  روزگاری با عنوان «قهرمان گمنام» از او یاد می شد اکنون دیگر نه تنها گمنام نيست بلکه سال هاست نامش در ليست زنان بزرگ آمريکا ثبت شده است. او در همين ماه، يعنی ششم سپتامبر سال 1902 در ایالت «ويسکانسين» متولد شد، در همانجا رشد کرد و بدنبال ادبيات رفت. ميلارد در دانشگاه ويسکانسين بود که با مردی آلمانی به نام آرويد هارناک Arvid Harnack  آشنا شد و بعدها با او ازدواج کرد. او در سال هزار و نهصد و بيست و نه ـ يعنی وقتی بيست و هفت سال داشت ـ به آلمان رفت و در دانشگاه برلين به ادامه تحصيل در ادبيات پرداخت و بلافاصله در گروه های زنان برابری خواه به فعاليت پرداخت. سپس به عنوان معلم ادبيات آمريکايي در دانشگاه برلين شروع به تدريس کرد. او در آنجا با دانشجويانی که در جنبش مقاومت عليه حکومت هيتلر فعاليت می کردند آشنا شد و به گروهی پيوست که برخی از آمريکايي های آزادی خواه مقيم برلين و بسياری از آلمانی ها در آن عضویت داشتند. همچنین او همزمان به سازمان ملی معلمان سوسياليست پيوست و در عین حال، همراه با همسر آزادی خواهش، در گروه های ديگر مخالفان هيتلر شروع به فعاليت کرد. اين زن شجاع که ديکتاتوری را تاب نمی آورد، دست به انتشار مطالبی زد که اگر چه بيشتر جنبه ادبی داشتند (مثل زندگی نامه «جک لندن»، يا مصاحبه ای بلند با «توماس وولف») اما همه از روحیه ای آزاديخواه برخوردار بودند ـ روحی که حکومت هيتلری تحمل آن را نداشت و، در نتیجه، بسياری از آن مطالب را سانسور و يا ممنوع اعلام کرد. ميلدرد در کنار کارهای آشکار ادبی اش به فرستادن اطلاعات برای متفقين و فراری دادن صدها يهودی از آلمان نیز کمک کرد. در سال هزار و نهصد سی و نه، با اين که دولت آمريکا به او و ديگر امريکايي ها اخطار کرده بود که خاک آلمان را ترک کنند، او در آلمان باقی ماند و همچنان در گروه های مقاومت به فعاليت های خود ادامه داد. در دسامبر چهل و دو، پلیس او و همسرش را، همراه با 117 آلمانی دیگر، دستگير کرد. همسرش که ملیت آلمانی داشت به همراه ديگران بلافاصله به دار آويخته شد، و خود او هم به شش سال حبس محکوم شد. اما هيتلرکه از حضور او هم وحشت داشت شخصا این حکم را رد کرد و خواستار برگزاری دادگاهی دیگر در مورد او شد. در اين دادگاه او را به مرگ با گيوتين محکوم کردند. او تنها آمريکايي غير نظامی بود که به دست حکومت نازی محکوم به مرگ شد. آخرين جمله او، درست لحظه ای قبل از مرگ، به گونه ای بود که گويا پس از مرگش آن را گفته باشد:  «من آلمان را خيلی دوست داشتم« .

www.shokoohmirzadegi.com

بازگشت به خانه