=======================================================

شماره 312 ـ   سه شنبه 23 مهر 1387 ـ  14 اکتبر 2008

=======================================================

به قلم لرد کين راس

فصل چهل و يک ـ قسمت دوم ـ بحران در چاناک

«لرد دربی»، در انتقاد به طرز تلقی منفی نسبت به کمال، و عموماً در گله از دولت، به «سر آوستين چمبرلين» نوشته بود: «اين که مصطفی کمال را يک شورشی بخوانيم مانعی ندارد اما بياييد جای انگليس و ترکيه را عوض کنيم. اگر کمال از ميان ما برخاسته بود مسلماً ما او را فردی شورشی نمی ديديم بلکه او در چشم ما ميهن پرستی بود که در راه کشورش می جنگيد و مصمم بود نگذارد ديگران آن را تکه پاره کنند و قسمت هايي از آن را به يونانی های بيکاره  ای بدهند که نه قدرت جنگيدن دارند و نه توان اداره يک امپراتوری بزرگ را».

بيانيه دفتر تحكيم وحدت؛ تامل يا عقب نشينى سياسى؟

فرج سرکوهی

زبان، لحن، ساختار و محتواى اين بيانيه را مى توان از منظرهاى گوناگون تحليل كرد اما حتى گزارشى كوتاه از آن، كه در اين يادداشت آمده است، اهميت بيانيه اى را نشان دهد كه سايه تلخ بن بست سياسى، وزن سنگين سركوب حكومت و تلخكامى شكست جناح هاى مجاز حكومتى در آن چندان تيره است كه مى تواند تحول در برنامه بزرگ ترين نهاد دانشجویی ايران را، به رغم واقع بينى و سنجيدگى آن، چون عقب نشينى اجبارى از اهداف كلان سياسى و قناعت تحميلى به اهداف خرد اجتماعى و فرهنگى جلوه دهد.

=======================================================

مذهب و خشونت

گفتگو با پرفسور ریچارد شرودر

اسلاًمگرائی پدیده ای  نو در جواب مدرنیسم شکست خورده در کشور های اسلامی است. آن روز که ناپلئون ارتش مصر را در پای اهرام شکست داد دنیای اسلاًم باور کرد که فرهنگ و ابزارهای قدیمی اش که در دوره ای از قرون وسطی او را در برابر غرب حفظ می کرد، ديگر کهنه و از کار افتاده شده و آنان شکست خورده اند. بنابراین، مسلمانان تلاًش کردند که ظاهراً ازغرب بیآموزند و راه آن را در پیش بگیرند. اما نه پیاده کردن اقتصاد و ایجاد دستگاه بورکراتیک عظیمی که با تقویت افکار ناسیونالیستی همراه بود به آن ها کمک کرد و نه تشکیل دولت های باصطلاح سوسیالیستی نتیجهء لازم را ببار آورد تا او را دوباره با غرب مساوی کند.

=======================================================