=======================================================

جمعه گردی های اسماعيل نوری علا

غرور ملی، المپيک پکن و کميتهء نجات پاسارگاد

تجربه ای چهار ساله به ما می گويد: ديگر بايد باور کنيم که چندان دور نيست تا شاهد روزهائی باشيم که در آنها، با گسترش هرچه بيشتر آگاهی های فرهنگی در کشورمان، رفته رفته غرور ملی به جوانان مان باز گشته و خودباوری آنان به شکوفائی نشسته است. تا المپيک لندن راهی چهارساله در پيش روی ماست. تمام دل آرزومندم به من می گويد که ما در آن ميدان، در سايهء پرچم سه رنگ شير و خورشيد نشان مان، بار ديگر شاهد شکوفائی نسلی نو از ورزشکارانی خواهيم بود که نام ايران را در دل خود تکرار می کنند و، به پاس انتظار ملت خويش، به رقابت با حريفان خود برخواهند خواست.    (+ يک نظر)

=======================================================

خرد برتر از دين است!

سلامت کاظمی

امروزه حضور دین در حاکمیت (که لااقل این حسن را داشت که روی صحنه رفت تا حتی عوام نیز قد و بالای آن راخوب تماشا نمایند!) فرصت تاریخی را به دست داده که سراغ ریشه ها برویم. به سراغ اندیشه هایی که آب دهان یک روضه خوان مشهدی را از "آسپرین" کارساز تر می کند! چرا ما نباید ضمن احترام و تکریم امامان مان از آن ها انتقاد کنیم؟ چرا وقتی خرد مان پوزخند می زند که ما را بر سر داستان امام زمان، سرکار گذاشته شده اند، باید به عنوان "مرتد" سرمان برباد برود؟ چرا وقتی یک رهبر مذهبی یا سیاسی گل می کند، به یک باره لباس تقدس به او می پوشانیم؛ کلیهء درهای انتقاد را به روی او می بندیم و روی نقاط ضعف و اشتباهات اش سرپوش می گذاریم؟ چرا مقدس سازی توی خون ما رفته است؟

=======================================================