ما منتظر چه هستیم؟

داریوش افشار

سیر حوادث چند روز گذشته، که کمابیش همۀ ما از آن آگاهی داریم، میبایستی هر ایرانی آزاد اندیش و سکولار را به این وا داشته باشد تا از خود بپرسد: "با این وضع موجود، میهنم بکدام سو میرود؟"

همگی شاهد بوده ایم، با روندی که "نظام" طی چند روز پیش طی کرده است، به باور نگارنده، "خلافت" خامنه ای را تثبیت کرده است. "خلیفه"، حتّی تاب تحمل رئیس "مجمع تشخیص مصلحت" نظام خودش را هم ندارد. حتّی این آقای رئیس، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، یار دیرینۀ خمینی جنایتکار، "رهبر عظیم الشأن انقلاب" هم صدایش درآمده و برای رژیم گذشته اعتبار بیشتری را از این "نظام" با وضع موجود (بخوان "خلافت") قائل میشود. آن یکی هم که دور استوانۀ منشور حقوق بشر کوروش بزرگ چفیه انداخت و عَلَم "اسلام ایرانی" را خواست در مقابل "خلافت" بر مسلمانان جهان بلند کند، با یک توسری در جای خود نشانده شد. به باور نگارنده، "خلیفه" و سپاهش در این "نظام" حرف اوّل را میزنند و بقیه باید تابعی از آنها باشند. "خلیفه" اگر میخواهد "خلیفه" بماند و خاندانش را وارث "خلافت" کند، باید تن به سلطۀ سپاهش بدهد و تمامی قرائن شاهد این امر هستند. به لیست کاندیداهای "صلاحیّت دار" نگاه کنید.  

همرزمان و هم میهنان آزادیخواه سکولار و برانداز:

خوب میدانم که تمامی شما عزیزان و دلسوختگان ایران از قدرت تحلیلی بسیار بالائی برخوردار هستید. خوب میدانم که تک تک شما فرهیختگان، قادر هستید تا ساعتها در مورد تضادها، بدبختیهای ناشی از سیاستهای ابلهانه و خائنانۀ رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی سخنرانی کرده و قلم فرسائی کنید. خوب میدانم که تک تک شما مهر ملّت و میهن و آرزوی سعادت هر دو را عمیقأ در دل دارید.

تا پیش از دو و یا سه روز گذشته، باور نظری نگارنده بر آن بود که هیچگونه مداخلۀ نظامی ایران را تهدید نمیکند؛ چرا که غرب مهره های خودش را در درون همین رژیم دارد تا با توسل به آنها و از طریق آنها و بدون صرف هیچگونه مخارج هنگفت نظامی، یک اسلام از نوع "رحمانی" را در ایران مستقر کند و به اهداف دراز مدّت خودش دست پیدا کند. تا پیش از نواختن "اُردنگی" جانانه به یار غار "امام خمینی" و تو سری که مشائی و احمدی نژاد توسط "خلیفۀ مسلمین جهان"دریافت کردند، غرب با پرچمداری وزارت خارجه کانادا، به بهانۀ تنها گذاشتن "جنبش سبز" در سال 88 و انتقاد از خود در اینمورد، اینبار در شهر تورونتو کنفرانس دو روزۀ "گفتگوی جهانی دربارۀ آیندۀ ایران" را با افرادی که در میان آنها عناصری همچون رامین جهانبگلو، فاطمه حقیقت جو، مهرانگیز کار و علی الفونه (یکی از همکاران و محققین ایرانی در آمریکن اینستیتوت انترپرایز) شرکت داشتند را برگزار کرد. به باور نگارنده، غرب هم در این ماجرای دو سه روز گذشته غافلگیر شد، چرا که در حال تقویّت و پیچیدن نسخۀ آلترناتیو "اسلام رحمانی" بود که تمام نقشه هایش نقش بر آب شد!

"خلیفه" با حذف "فتنه" و "انحراف" از مدار قدرت، مرحله ای را آغاز کرده تا به ایجاد "حماسۀ سیاسی" خود جامۀ عمل بپوشاند و ایران و ایرانی را در یک آزمون تاریخی بزرگ و سرنوشت ساز قرار داده است. 

بنا به گزارشات، حزب الله و سپاه پاسداران قریب به 60,000 تن از نیروهای خود را در سوریه بکار انداخته اند تا به مقابله با نیروهای ائتلاف ملّی در سوریه بپردازند و از سقوط دولت بشار اسد جلوگیری کنند. "خلیفه" برای "خلافت" و پیشبرد اقتدار خود هم در داخل و هم در منطقه سخت میکوشد. امّا پاسخ عربستان سعودی، تُرکیه و مهمتر از ایندو غرب و اسرائیل در قبال این لشکرکشی چه خواهد بود؟

وضعیّت کنونی ایران، مناسبترین و بهترین شرایط تاریخی را برای ایجاد یک اتحاد وسیع بین نیروهای آزادیخواه، سکولار و برانداز فراهم کرده است. توهم بسیاری که دلشان را به "اصلاحات" خوش کرده بودند در حال از بین رفتن است و بزرگترین مانع پیشرفت مخالفان، یعنی بخشهائی از همین "اصلاح طلبان"، با ناباوری در حال گیج زدن هستند و بدنبال دریچۀ دیگری برای حفظ همین نظام می گردند. یک نیروی آزادیخواه، سکولار و برانداز امروز در شرایطی قرار دارد تا بخش های عظیمی از ملّت ایران را با ارائهء یک برنامهء عمل کارشناسانه در مقابل تمامی فجایع اقتصادی، سیاسی و اجتماعی که نظام منحوس جمهوری اسلامی طی 34 سال در ایران ببار آورده بسوی خود جلب کند و بتواند یک جایگزین مردمی را در مقابل "خلافت" و سلطۀ سپاه پاسداران اش و یا دیگر راه حل هائی که اجنبی ها در سر می پرورانند معرفی کند. ایران در شرایط کنونی بر لبه ای قرار دارد که یکسوی آن جهنم جنگ داخلی است، و سوی دیگر آن هجوم اجنبی ها و تکه تکه شدنش است. به باور نگارنده، در اوج این بحران فجیع، بهترین موقعیّت برای نیروهای برانداز بوجود آمده است. بهترین شرایط برای اعتراضات عمومی، اعتصابات عمومی و شرایط سرنگونی رقم خورده است. وقت امّا بسیار کم است.

دوستان، رفقا، همرزمان، هم میهنان، ما منتظر چه هستیم؟ اکنون، ما در مقابل تاریخ قرار داریم. آیا ما میخواهیم فقط شاهد رخداد یک جنگ داخلی، یا حملۀ نظامی اجنبی ها و یا تکه تکه شدن میهنمان باشیم؟

پاسخ ما به شرایطی که تاریخ امروز در مقابل ما قرار داده چیست؟ فقط نظاره گر باشیم و بنویسیم و سخنرانی کنیم؟ آیا ما قادر هستیم تا پس از گذشت 34 سال با شرکت وسیع نیروها و عناصر آزادیخواه، سکولار و برانداز یک کار عملی در جهت ارائۀ یک برنامه عمل برای سرنگونی و جایگزینی نظام جنایتکار جمهوری اسلامی ارائه بدهیم؟

پرسش من این است: ما در کدام نقطه در تاریخ ایستاده ایم؟ ما منتظر چه هستیم؟ آیا وقتی باقی مانده؟

2 خرداد 1392

http://www.didgah.net/maghalehMatnKamel.php?id=27344

نظر خوانندگان

بابک: خوب سئوال خوبی است؟ براستی ما منتظر چه هستیم؟ همه حرف می زنند و همه نسخه می پیچند ولی دریغ از یک حرکت! اگر هم کسی حرکتی می کند بقیه می پرند وسط و نقدش می کنند، بطوری که همه را گیج می کنند که بالاخره چی؟! من به این نتیجه رسیده ام که نخبگان ما مقصر بلایی هستند که بر سر ایران آمده و می آید. هیچ کس قدمی برای اتحاد بر نمی دارد و بیشترین نفع را البته «رهبر مسلمین جهان!» می برد. آری، از ماست که بر ماست. به نظر من، تمام تلاش ها باید حول یک محور باشد و آن «اتحاد نیروهای دمکرات و سکولار» است. هر حرف دیگری و موضوع دیگری هدر دادن وقت است. خطر تجزیه و جنگ داخلی ایران را تهدید می کند!

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه