دروغ پردازی رژيم دربارهء سينمای زيرزمينی ايران

بازگشت به خانه پيوند به نظر خوانندگان آرشيو مقالات آرشيو صفحات اول جستجو

چهارشنبه 8 خرداد ماه 1392 ـ 29 ماه مه 2013

از نظر من، اعلام نتايج گزينشی شورای نگهبان به معنی بخشيدن پايان واقعی به نمايش انتخاباتی رياست جمهوری در ايران است. در اين برهه، بطور بارز آشکار مي گردد که بزرگ دستار به سر داران حاکم، دوباره چه کسی را بعنوان نوکر حلقه به گوش خود برای پيشبرد و اجرای فرامين اش انتخاب نموده و او را به کار خواهد گماشت. آريوبرزن داريوش: ايران ومسائل منطقهء پر تنش خاورميانه

برخلاف ادعای قبلی سرداران سپاه و اصولگرايان تندرو، رد صلاحيت شدگان صاحب نام هيچکدام و بهيچوجه «اهل فتنه» نبودند. يقين دارم آقای رحيم مشائی آخرالامر شايد فقط بتواند شکايت از آقا را کتبی به چاه جمکران در قم بياندازند و عاقبت خود را به خود حضرت امام زمان حوالت دهد. «عاليجناب سرخ پوش» نيز در آخرين افاضات خويش دربارهء رد صلاحيت اش گفته است: «مي دانم نبايد مي آمدم، در جلسات خصوصی هم گفتم اينها را از هر کس بهتر مي شناسم!»

اين گفتار آدمی را به ياد آن ضرب المثل عاميانه ايرانی که مي گويد «ديگ به ديگ ميگه روت سياه، سه پايه ميگه صل علی» مي اندازد. هاشمی، در ادامهء کلام، به طرفداران اش توصيه هائی کرده و گفته است: "«مأيوس نشويد! در هيچ حالتی انسان نبايد دچار يأس شود. برای ما هم اين حالت قابل تصور نبود. ممکن است اندکی با تأخير ضررها ادامه يابد اما روزی می رسد و آنها که بايد، می آيند! اگر نگرانی باشد تنها از طرف دشمنان خارجی است که البته بسيار جدی خواهد بود... به هر حال ما چاره ای نداريم و آنها که اين کار را کردند نيازی به دشمن خارجی ندارند چرا که مشکلات "انفجار»" از درون در حال وقوع است».

به نظر مي رسد رد صلاحيت «اميرکبير زمانه!»، آن هم به بهانهء کهولت سن، يکی از تلخ ترين طنزهای روزگار ولايت فقيه است؛ از آن طنزهائی که در هر زمان فقط يک بار فرصت اش برای هر طنز پردازی فراهم م يشود. اين عمل از سوی احمد جنتی (ملاباشی) و به دستور شاه سلطان حسين زمانه در شورای نگهبان انجام شده که به دليل کهولت سن در ايران به «نميرالمومنين» ملقب است.

در عين حال، به نظر مي رسد که اينک دوران سياست فريفتن و جلب حمايت عرب های ساده انگار منطقه با تبليغات و پروپاگاندای پوپوليستی، و با اهداف پوچ ِ ريختن همهء يهوديان اسرائيل به آب های مديترانه و دريای سرخ، سپری شده است و اکنون «منتخب آقا در عرصهء انتخابات سال 1392» ناچار است بر گفتمانی مبنی بر اينکه «از اين پس انقلاب اسلامی می تواند موجبات پیشرفت و تعالی کشور را فراهم کند» تکيه و اتکاء نمايد.

به عبارت ديگر، امروز، با ارزيابی شرايط بسيار نامساعد سياسی و اقتصادی در کشور، چنين استنباط مي شود که اصل بر انجام گفتگو و، در نتيجه، برقراری روابط با مقامات ايالات متحده آمريکا تعلق گرفته است و در مسير اجرائی اين تدبير، خامنه ای بهيچوجه مايل نيست که نتايج مثبت حاصل از انجام اين تصميمات خود را به نام شخص ديگری، حتی رفسنجانی، رقم زند. او مصمم است تا خود به تنهائی قهرمان نامدار اين گشايش بزرگ معرفی شود. خامنه ای برای اعمال سياست های خود در چهارسال آينده فقط نياز به امربری مطيع و فرمانبردار همانند سعيد جليلی و يا علی اکبر ولايتی دارد که پيغام های وی را دقيق به گوش مقامات آمريکائی برساند.

در عن حال، در حوزهء مناقشات جاری در خاورميانه، و بطور اخص مسائل سوريه، که اهم گسترهء ژئوپولتيک کشورهای همجوار جمهوری اسلامی در منطقهء خاورميانه را در بر مي گيرد، تحولات و تغييراتی قابل توجه در حال انجام است که هيچ يک از بازيگران سياسی در منطقه هيچگاه تاکنون انتظار انجام آن را نداشته اند و حکومت اسلامی هم در آيندهء نزديک ناچار خواهد بود در سياست های منطقه ای خود، بر حسب تحولات جاری، تجديد نظر کند.

نخست اينکه به نظر می رسد که ترک ها، به رهبری حزب عدالت و توسعهءآقای رجب طيب اردوغان، که زمانی، با هدف جلب بازارهای جديد اقتصادی در بخش عربی خاورميانه، به بازی سلفيست ها و اخوان المسلمين، که توسط آمريکائي ها هدايت مي شود کشيده شده بودند تا، به اصطلاح عوام، بتواند "در وسط لحاف بخوابد" دريافته اند که در ارزيابی ها و محاسبات خود دچار اشتباه فاحش شده اند و اکنون نمي توانند به آنچه که در تصور داشتند نائل شوند. لذا، اکنون، آقای داود اوغلو، وزير خارجهء ترکيه، آن طرف صفحه را گذاشته و بازی جديدی را آغاز کرده است. وی، برای نشان دادن مخالفت مردم ترکيه با سياست های قبلی نسبت به سوريه (بهمراه اقداماتی مانند آنچه که در شهر ريحانلی واقع شد، توأم با اقدام به بستن مرزها بر روی پناهندگان سوری، لبخند مليح زدن به حماس) چشمک عاشقانه زدن به علی خامنه ای را شروع کرده تا اگر تغييرات بنيادين در سوريه واقع نشد، محملی را برای تبيين اشتباهات گذشته اش دست و پا کرده و، کماکان، دلال مظلمهء غربي ها در منطقه بماند و بتواند در آينده روابط خوب ديپلماتيک را با کشورهای منطقه برقرار نمايد.

از اين منظر، روند وقايع در داخل سوريه سخت حائز اهميت است؛ بخصوص در منطقهء القصیر، که ماه های طولانی تحت کنترل مخالفان مسلح نظام سوریه قرار داشت و از راه های اصلی حمایت لجستیکی بین کشور لبنان و منطقهء حمص تلقی مي شد و اينک نبردهای سنگينی بين دو طرف مخاصمه در آن در جريان است. اکنون، با بالا گرفتن احتمال سقوط این شهر توسط ارتش سوریه، عملاً بخش مهمی از دخالت نیروهای حامی مخالفان سوری از طریق مرزهای لبنان متوقف شده و مي تواند بر موازنهء نظامی در منطقهء حلب تاثیری استراتژیک گذاشته و کفهء موفقيت نظامی ارتش سوریه را بسیار سنگین کند.

بر اساس گزارش ها و اطلاعات دريافت شده، ارتش سوریه هم اکنون مناطق "الحادة"، "الکنیسة" و "البلدیة"ی شهر حمص را نيز تحت کنترل خود درآورده و، در صورت تسلط کامل بر القصير، راه ارسال نفرات و پشتيبانی لجستيکی از خاک لبنان و کشور اردن برای انقلابیون مسلح مخالف دولت را بطور کامل خواهد بست و امکانات عربستان سعودی و قطر نیز در تسلیح گروه های سلفی جهادی و نيز راه ارسال تسلیحات به آن ها بسرعت قطع خواهد شد.

در مقابل، با تثبيت اين وضعيت، جمهوری اسلامی خواهد توانست، با استفاده از همین راه ها و از طريق لبنان، کمک های خود به ارتش دولتی سوريه را بسهولت تشديد و تسهيل نمايد.

اما، به نظر مي رسد که کوتاه شدن دست کشورهای عربستان و قطر و ترک های عثمانی در رسانيدن کمک به شورشيان مسلح طرفدار خود در سوریه، در عمل، به نفع اسرائیليان نيز تمام خواهد شد؛ چرا که با تسخیرکامل شهر القصیر سوريه شهرهای ساحل غربی به طور کامل بصورت مناطق بی خطر استراتژیک برای علویان طرفدار بشار اسد در خواهند آمد و، در نتيجه، موقعیتی بسيار مناسبی را برای اسرائیل ايجاد خواهند کرد.

برابر اظهارات مقامات اطلاعاتی ارتش اسرائیل، که از وقوع چنین رويداد هر چند خطرناکی بسيار خشنودند، در صورت تسلط کامل نیروهای بشار اسد بر شهر القصیر، و بسته شدن مرزهای کشور ترکیه به روی تحرکات انقلابیون، تمامی راه های کمک به آنها فقط به مسير مرزهای اسرائیل ختم خواهد شد و در آينده این تنها کشور اسرائیل خواهد بود که توانایی انتقال تسليحات و کمک های کشورهای غربی و ديگران به گروه های مشخصی از انقلابیون را بطور عملی بر عهده خواهد گرفت؛ و مخالفين سوری را در آينده تحت کنترل کامل اقتصادی، نظامی و پشتيبانی لجستیکی خود قرار داده و آنان را وادار به بازبينی در استراتژی و تاکتيک های خود خواهد نمود.

در عين حال، تحقق اين رويدادها مي تواند دست نيروهای جهادی ـ سلفی و نيز اخوان المسلمین مصری را، که تهدیدی برای کشورهای عربی منطقه تلقی مي شوند، به گونه ای کوتاه کرده و نیروهای جبههء تندروی النُصره را هم معتدل نموده و آنها را به تدريج به حاشیه براند.

از سوی ديگر، وقوع درگیری های اخير مرزی ارتش های اسرائیل و سوريه (که هميشه به قصد مشغول نگهداشتن و درگير ساختن نيروهای ارتش سوريه در منطقهٔ جولان و ارائهء فرصت بيشتر برای توسعهء اقدامات ارتش آزاد سوريه صورت می گرفته و توسط تاکتيسين های نظامی غربی پيشنهاد و توصيه مي شده) موجب شده است تا روند ارسال سلاح های مدرن روسی به ارتش سوریه تسريع و پيوستن دو ناو جنگی دیگر بر مجموعهٔ ناوهای جنگی آن کشور در دریای مدیترانه انجام و در تصميم ارسال چهار فروند سیستم دفاع موشکی S300 با خدمه روسی و دادن موشک های کروز ضد کشتی «یاخونت» به ارتش سوريه سرعت بيشتری بيابد.

اما نکته ای که نبايد از نظر دور داشت آن است که ارسال تسلیحات پیشرفته به حزب الله لبنان از این مسیر بهيچوجه برای اسرائیل قابل تحمل و پذيرش نخواهد بود. برخورد با ورود نیروهای آموزش ديدهء حزب الله لبنان به درگیری های داخلی سوریه در ابعادی وسیع و با تحمل صدها کشته و مجروح، همگی نشانگر آن است که هدف آتی رژیم بشار اسد، پس از اتمام جنگ داخلی، نه پرداختن به سرکوب نیروهای مخالف، بلکه حمله به اسرائیل و پس گرفتن ارتفاعات جولان از آنها خواهد بود.

البته اين امر، در دوران قبل از انجام اين اقدامات، توسط یکی از مقامات پیشین ارتش اسرائيل پيش بينی شده بود. با وقوع رويدادهای فوق، اکنون پرده های استتار سياسی ـ امنيتی به سرعت و بطور کامل کنار می روند و نقش گذشتهء کشور اسرائیل در ساماندهی جنگ دو سال و نیمهٔ داخلی سوریه بسيار آشکارتر خواهد شد.

حال بايد به انتظار نشست و عکس العمل سردار قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس، سعید جلیلی، رئيس جمهوری احتمالی حکومت اسلامی، و سيد حسن نصرالله، رهبر حزب الله، را در برابر اين رويدادها نظاره کرد.

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.