آلترناتیو سوسیالیستی آزادی و عدالت را تضمين می کند

بازگشت به خانه پيوند به نظر خوانندگان

چهارشنبه 2 اسفند ماه 1391 ـ 20 فوريه 2012

آلترناتیو سوسیالیستی آزادی و عدالت را تضمين می کند

در تاریخ 25 الی 27 ژانویه 2013 برابر با 6 الی 8 بهمن 1391 دومین نشست احزاب، سازمان ها و نهادهای چپ و کمونیست در شهر فرانکفورت (آلمان) با شرکت اکثر نمایندگان تشکیل شد. ابتدا مسئول هیئت هماهنگی با ارائهء گزارشی کوتاه از عملکرد هیئت هماهنگی و تشریح برنامهء نشست دوم، دومین نشست شورای نمایندگان را افتتاح نمود. بعد از استماع گزارش هیئت هماهنگی انتخاب هیئت رئیسه در دستور قرار گرفت.

هیئت رئیسه منتخب نشست با سرود انترناسیونال، سرود همبستگی جهانی طبقه کارگر، با اعلان یک دقیقه سکوت به نشانه گرامی داشت یاد جانفشانان راه آزادی و سوسیالیسم و قدردانی از شورای نمایندگان این نیروها که درفاصله دونشست وظایف محوله را به پیش بردند، دستور کار نشست را به تصویب رساند.

نشست در فضایی صمیمانه و با مداخله فعال همه شرکت کنندگان مباحث خود را حول اوضاع سیاسی، ارزیابی از فعالیت های دوره قبل، تدارک گامهای بعدی و تدقیق مکانیسم های ساختاری متمرکز کرد. دومین نشست احزاب، سازمانها و نهادهای چپ و کمونیست بعد از دو روز با موفقیت به کار خود پایان داد.

نشست دوم ما نمایندگان احزاب، سازمان ها و نهادهای چپ و کمونیست در شرایطی برگزار شد که بحران جهانی سرمایه داری همچنان ادامه دارد. عمق و گستردگی بحران جاری و ناتوانی دولتهای سرمایه داری در کنترل آن، بحران کنونی را به بحرانی مزمن و طولانی مدت مبدل ساخته که چشم انداز خروج از آن در کوتاه مدت وجود ندارد. دولت های سرمایه داری برای خروج از بحران جاری از طریق به اجراء نهادن برنامه های خشن ریاضت اقتصادی، یورش همه جانبه ای را به طبقه کارگر و اقشار محروم این جوامع سازمان داده و بی وفقه سطح زندگی و معیشت آن ها را مورد تعرض قرار می دهند.

در متن تعرض همه جانبهء سرمایه داری برای تحمیل هرچه بیشتر هزینه بحران جاری بر دوش کارگران، زحمتکشان و سایر قربانیان نظام سرمایه داری، اعتصابات و مبارزات کارگری در کشورهای پیشرفته صنعتی و بویژه در کشورهای جنوب اروپا، تداوم مبارزات کارگران و زحمتکشان در تونس و مصر علیه ائتلاف جریانات ارتجاع اسلامی و ارتش، مبارزه جویی کارگران آفریقای جنوبی علیه دولتی که در ائتلاف با انحصارات چندملیتی اعتصاب کارگران برای افزایش دستمزدها را به خون می نشاند، اعتراضات میلیونی جوانان هند در اعتراض به خشونت جنسی و تجاوز علیه زنان... تنها گوشه هائی از پیکار محرومان جامعه علیه نظام حاکم در جهان را باز می نمایاند. این مبارزات بیانگر آن است که کارگران و محرومان جامعه نمی خواهند تسلیم سرنوشتی شوند که نظام سرمایهداری حاکم برای آنان رقم زده است.

تداوم بحران جهانی سرمایه داری و مبارزه کارگران و اقشار محروم جامعه علیه پیامدهای ویرانگر این بحران تردیدی باقی نگذاشته است که برای پایان دادن به محرومیت ها و مصائب جامعه سرمایه داری، برای پایان دادن به کشتار، تجاوز و ویرانی های ناشی از میلیتاریسم و جنگ های امپریالیستی، برای پایان دادن به مرگ و میرهای ناشی از قحطی، گرسنگی و سوء تغذیه، برای متوقف ساختن روند تخریب محیط زیست، برای به زیر کشیدن اقلیتی انگل و استثمار گر از اریکه قدرت، برای بنای جهانی آزاد، برابر و انسانی که در آن شکوفائی آزادنه هر کس شرط شکوفائی همگان است جایگزین ساختن نظام سرمایه داری حاکم با سوسیالیسم امری گریزناپذیر است.

بر متن تداوم بحران اقتصادی جهانی، بحران اقتصادی سرمایه داری ایران عمیق تر شده است. تحریم های فلج کننده، بحران اقتصادی را به شکل شتاب گیری تشدید ساخته، سقوط ارزش ریال سبب رشد انفجاری تورم، پایین آمدن قدرت خرید مردم، تعطیل شدن واحد های تولیدی، فروپاشی اقتصادی و بیکاری های گسترده و توده ای و فقر گستری در میان بخش مهمی از کارگران و زحمتکشان شده است. اما تاثیر بحران و سقوط اقتصادی به این جا منتهی نمی شود. عواقب ویران گر اجتماعی تحریم ها و بحران اقتصادی در همه ابعاد زندگی توده های مردم قابل رویت است. شکاف های طبقاتی به شکل فزاینده ای افزایش یافته، کمیابی و گرانی دارو و درمان موجب افزایش مرگ و میر بیماران و کودکان و سالمندان می شود. فحشا و اعتیاد و جنایت و سایر ناهنجاری های اجتماعی، سیمای جامعه ایران را به طور اساسی دگرگون کرده و پایه های امنیت اجتماعی را متزلزل ساخته است.

در دوره ای که به سرمی بریم، بحران موجودیت رژیم جمهوری اسلامی به طور کم سابقه ای تشدید شده و جناح های گوناگون آن را برای بیرون رفت از بحران به جان هم انداخته است. در شرایط بحران و تضعیف همه جانبه اقتدار رژیم اسلامی حتی جناح های حاشیه ای و حذف شده از لاک خود درآمده و در تکاپوی نجات نظام از خطر سقوط و اضمحلال هستند. اما روشن است که جمهوری اسلامی و همه جناح های آن بنا بر ماهیت طبقاتی خود قادر به حل بحران نخواهند بود. دستگیری و محکومیت های بسیار سنگین فعالان کارگری، زنان، دانشجویان، وکلا، اعدام های پی در پی قربانیان آسیب های اجتماعی تحت عنوان اراذل و اوباش برای ایجاد رعب و وحشت دائمی نشانگر اوج درماندگی و استیصال حاکمانی است که اکنون ابزاری جز زور و سرکوب برای مقابله با بحران در اختیار ندارند.

در بستر تداوم بحران اقتصادی و فشار تحریم ها، اعتراضات و مبارزات کارگران علیه شرایط فلاکتباری که به کار و زندگی آنها تحمیل شده رشد کرده است. گسترش مبارزهی کارگران، تداوم نارضایتی زنان و جوانان و ملیت های تحت ستم ایران علیه پایمال کردن ابتدائی ترین حقوق طبقاتی، ملی، جنسی، مذهبی و مدنی آنها، نفرت و انزجار عمومی از ادامهی حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی را دامن زده است.

واقعیات بالا نشان می دهد که رژیم جمهوری اسلامی هیچ گاه از نظر بین المللی، منطقه ای و داخلی تا این حد تحت فشار، درماندگی و بحران موجودیت قرار نداشته است.

ناتوانی رژیم در پاسخ به مجموعه بحران هائی که هستی اش را به چالش طلبیده موجب شده است تا بخش های مختلف اپوزیسیون بورژوایی ایران و قدرت های امپریالیستی، به پیش برد و عملی ساختن طرح های ارتجاعی و جنایتکارانه خود برای آینده ایران شتاب بخشند. از نشست اول نیروهای چپ و کمونیست در "کلن" تا کنون تلاش برای آلترناتیو سازی های بورژوایی، سوار شدن بر دریای عظیم نارضائی توده ای و مصادره جنبش های اعتراضی و مطالباتی توسط نیروهای ارتجاعی و امپریالیستی به شکل بی سابقه ای تشدید شده است. بازار کنفرانس ها، پروژه های آلترناتیوسازی از جانب بخش های گوناگون اپوزیسیون بورژوائی ایران تحرک تازه ای یافته است. این نیروها تلاش می کنند اتکاء به قدرت های امپریالیستی را تنها راه نجات مردم ایران وانمود سازند و با رواج حالت انتظار در میان مردم، آنان را از هر گونه عمل مبارزاتی مستقیم بازدارند. در کنار این تلاش ها، نظام نیرومند رسانه ای سرمایه جهانی تلاش می کند با بهره گیری از همه ظرفیت های خود سناریوهای فاجعه باری مانند آنچه در لیبی و سوریه اتفاق افتاد و یا جابجائی قدرت از بالا با اتکا به نهاد سرکوبگر ارتش در مصر و تونس را گزینه های مناسبی برای رهائی از دیکتاتورهای ریز و درشت خاورمیانه نشان دهد. هدف این تلاشها، ایجاد نظم جدید منطقه ای و عقیم ساختن مبارزات عادلانه کارگران و مردم آزادیخواه ایران برای رهایی و برابری و جایگزین کردن آلترناتیو های موردنظر قدرتهای امپریالیستی بر فراز سر مردم ایران است.

رویدادهای اخیر مبین این واقعیت است که در برابر ارتجاع رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی و طرح و برنامه های نیروهای اپوزیسیون بورژوایی و نقشه های امپریالیستی، راه واقعی و انقلابی برای رهایی مردم ایران وجود دارد. ما کمونیست ها اعلام می کنیم که به میدان آمدن طبقهء کارگر متشکل و سازمان یافته و همراهی جنبش رهائی زنان و دانشجویان و جوانان و دیگر جنبش های ترقی خواه و پیشرو اجتماعی، تحت پرچم آلترناتیو سوسیالیستی، برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و انهدام ماشین دولتی بورژوائی از طریق یک انقلاب اجتماعی تنها راه واقع بینانه برای رهائی از شر جمهوری اسلامی و مصائب نظام سرمایه داری است. آلترناتیو سوسیالیستی و کارگری تضمین کنندهء وسیعترین آزادی های سیاسی، تامین حقوق و برابری فردی و اجتماعی، جدایی کامل دین از دولت، از نظام قضائی و آموزش و پرورش، برابری کامل و بی قید و شرط زنان در همهء عرصه های زندگی، تضمین حق تعیین سرنوشت ملل تحت ستم ایران و اتحاد داوطلبانه آن ها، حفاظت از محیط زیست و گذار به یک جامعه آزاد و عاری از ستم و استثمار است.

ما شرکت کنندگان در نشست دوم نیروهای چپ و کمونیست با عطف توجه به حساسیت اوضاع سیاسی کنونی بار دیگر جنبش کارگری ایران، جنبش رهایی زنان، جنبش دانشجویی و جوانان انقلابی و مردم زحمتکش ایران را به وحدت و تشکل در سطوح مختلف و بسیج حول یک راه حل کارگری، سوسیالیستی و شورائی فرا می خوانیم و دست همکاری و اتحاد عمل همه فعالین و نیروهای موجود در جنبش چپ و کمونیستی ایران و فعالین سوسیالیست و رادیکال جنبش های اجتماعی برای تامین ملزومات و رفع موانع آلترناتیو سوسیالیستی را به گرمی می فشاریم.

نشست دوم احزاب، سازمان ها و نهادهای چپ و کمونیست

8. حزب کمونیست ایران (مارکسیست- لنینیست- مائوئیست)

9. سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) - کمیته مرکزی

10. سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) -هیئت اجرایی

11. شورای حمایت از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران-استکهلم

13. شورای فعالین سوسیالیست و آزادیخواه-هامبورگ

15. کمیته بین المللی برای حمایت زندانیان سیاسی ایران-ناظر

16. کمیته حمایت از مبارزات کارگران ایران-فنلاند

18. کمیته یادمان کشتار زندانیان سیاسی دهه ٦٠در ایران - مونترال ،کانادا

20. نهاد همبستگی با جنبش کارگری ایران-غرب آلمان

22. کمیته حمایت از مبارزات جنبش کارگری ایران-دانمارک

پیروز: سال های سال است که وابستگان ایدئولوژی فوق بیشتر از آن جملاتی که در این مقاله نوشته اند نتوانسته اند واژه های جدیدی به آن بیافزایند و احتمالاً هم نخواهند توانست. در نتیجه بهتر است دیدگاه شان را برای پس از سرنگونی رژیم و برقراری آزادی و دموکراسی، برای تشکیل حزب و جذب افراد ساده اندیشی که به آنها خواهند پیوست نگه بدارند و در این مرحله اگر درک سیاسی احتماعی شان یاری می کند ابتدا برای بوجود آوردن جو لازم و فراهم آوردن زمینه فعالیت کوشش نمایند و سپس برای باوراندن ایدئولوژی شان به مردم، به مردمی که 34 سال بخاطر فریب از همین ایدئولوژی به روزهای تاسف بار امروز رسیده!

بهمن از ايران: یاد ایام جوانی جگرم خون می کرد / خوب شد پیر شدم کم کم و نسیان آمد.

بابک: سئوالی که باید از این فرهیختگان پرسید این است که وقتی کمونیست بعد از 70 سال از هم پاشید و هیچگاه نتوانست در هیچ جایی عدالت و آزادی را برقرار کند، بر مبنای کدام عقل سلیم از مردم می خواهند که راه رفته را دوباره بپیمایند؟! خیلی ساده زندگی مردم، عدالت، آزادی و... هر چیز دیگر که می خواهید را در دو کشور کره شمالی و جنوبی مقایسه کنید. یکی نماد تمام عیار کمونیسم و اقتصاد بسته است و دیگری نماد سیستم سرمایه داری. احتیاج نیست علم اقتصاد بدانیم تا بفهمیم اگر چین امروز به ابرقدرتی در جهان تبدیل می شود نه از جهت سیستم کمونیستی بلکه از جهت روی آوردن به نظام سرمایه داری است.آيا درک این مسئله اینقدر برای این عزیزان سخت است؟ آیا بهتر نیست با حفظ عقاید چپ خود به عنوان وزنه ای برای موازنه در فردای ایران آزاد و دمکرات نقش بازی کنند؟ اگر ایران و منافع ملی آن را بر ایدئولوژی و منافع حزبی خود ترجیح می دهیم برای اتحاد تمام نیروها قدم بر می داریم و قبول می کنیم که فقط بخشی از جامعه کل ایران هستیم.

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.