نقش «افعال متعدی» در کارکرد سياسی ما!

يکی از دلکش ترين راه های فهم آنچه در واقعيت اتفاق می افتد، به نظر من، کاويدن چگونگی بيان يا گزارش آن واقعيت ها در زبان است. تاريخ ساخته شدن و فراموش شدن واژه ها (اسم و صفت و فعل و قيد) تاريخ وقايع اجتماعی ما نيز هست. ما در زبان می انديشيم، خيال می ورزيم و تفکرات و انديشه هامان را بيان می کنيم. دستور ساختاری هر زبان نيز افشاگر مبانی شکل گيری جامعه ای است که زبان در آن به کار می رود. در اين مقاله می کوشم برخی نکات دستور زبانی را در رابطه با آن حوادثی سياسی که خود بچشم ديده ام مطرح سازم.◄

وضعيت حقوق بشر در ايران در ماه دی 1391

شيرين عبادی

در خصوص وضعيت کارگران می توان به موارد زير اشاره کرد: حقوق 24 کارگر رسمی کارخانه ابر صنعتی ايران، مدت 21 ماه به تعويق افتاده است و 300 کارگر کارخانه «همگام خودرو آسيا» که کارگران شاغل در آن، چهار ماه حقوق معوقه دارند و 50 کارگر کارخانجات آلومتک و آلومراد قزوين اخراج شدند. همچنين در پی بيکاری 200 کارگر مشمول مقرری بيمه بيکاری کارخانه ذوب آهن غرب ايران (کوره بلند)، 162 کارگر تعديل شده اين واحد هنوز موفق به دريافت مقرری بيمه بيکاری نشده‌اند. دبير و نائب رئيس کانون سنگ ايران نيز از تعديل ۱۵ هزار نفر نيرو در صنعت سنگ خبر داد.◄

کسانی که با پنهان شدن در پشت سپر "من سیاسی نیستم" گمان می برند که می توانند خود را از آسیب های حاکمیت نادان، نااهل و ظالم درامان بدارند، از این نکته بدیهی غفلت می کنند که وقتی ناگزیر بهمن ناشی تداوم و توالی ناتوانی، بی لیاقتی، ناکارآمدی، ندانم کاری و فساد حاکمان فرود آمد، از قربانیان خود نمی پرسد که سیاسی هستند یا نه و کسی را به خاطر سیاسی نبودن از نابودی معاف نمی کند. در سی و چهار سال گذشته، جامعهء آخوند زده - بر وزن طاعون زده- در ایران به معنای واقعی کلمه "بد" اداره شده و دراین امر بیش از آن که حاکمان نادان و ندانم کار و فاسد مسئول و گناهکار باشند، فرد فرد خود ما که به حکومت این جماعت با توجیه هایی که درحد عذر بدتر از گناه هستند تن داده ایم مقصر و مسئول هستیم.◄

آنچه می توان از مشاهدات و تجربیات چندساله برآورد کرد آن است که «قدیمی ترها» نه کنار می روند و نه توان تغییر پذیری دارند و نمی توان از اینان انتظار داشت جز این که هستند عمل کنند. و، پس، این «نسل جوان» است که باید، با تکیه بر همین ابزارهای محدود و با وجود تمام تنگاها و بی مهری ها و بی عدالتی های موجود، دست بر زانوی خود بگذارد و برای ایجاد یک هویت سیاسی پویا و گویای کلیت و تمامیت اپوزیسیون نظام اسلامی بپا خيزد. و این کار نیاز به حرکت و انگیزه و اعتماد به نفس دارد تا اين نسل نگاه اش را از دیگران به عنوان تکیه گاه (و نه البته راهنما) بردارد و به این لکنت در حرکت سیاسی خويش پایان دهد.◄

خاک و آتش

يادداشتی از رضا حسين بر

کتاب «آلترناتيو»

بقلم اسماعيل نوری علا

بر روی اينترنت منتشر شد>>>