اجازه ندهيم بازی خمينی بار ديگر تکرار شود

نامه حشمت الله طبرزدی از زندان

عيد فرخنده باستانی را بار ديگر به هم ميهنان عزيز شادباش می گويم. می خواهم در اين پيام به دو مساله حقوق بشری تاکيد کنم.

يک؛ در شگفتم با وجود اينکه نزديک به دو سال از طرح شکايت من عليه سيد علی خامنه ای می گذرد، اما هيچ يک از افراد و نهادهای داعيه دار دفاع از حقوق بشر آن را پيگيری نکرده و يا حداقل نتيجه ای ملموس دست نداد. آيا حقوق بشر متمدن اين امکان را نيافته است که ديکتاتورها را به پای ميز محاکمه بکشاند و حتماً می بايست با جنگ و دخالت نظامی به ديکتاتوری ها پايان داده شود؟ يا اينکه طرح چنين مسايلی برای برخی سياست بازان مدعی دفاع از حقوق انسان ها به اندازه کافی نفع سياسی ندارد؟

دو؛ گويا ويدئويی از من منتشر شده که در آن مساله ای تکراری در باب دمکراسی، حقوق بشر و سکولاريسم برای آينده سياسی ايران را مطرح کرده بودم و طرح مساله فدراليسم از سوی من نزاع هايی در بين اپوزيسيون به راه انداخته بود. حتی برخی دوستانم از راه هايی برايم پيام فرستادند که فعلاً به چنين بحث هايی دامن نزنم. اين موضوع موجب شد تا صرفاً به عنوان نظرات شخصی يک مبارز و يک روزنامه نگار حرف هايم را شفاف تر بيان کنم.

من نمی خواهم رئيس جمهور شوم، نه شاه و نه رهبر. افتخار مبارز بودن و روزنامه نگار بودن را برای خود حفظ خواهم کرد. بنابر اين منتقدين اجازه بدهند آزادانه حرف هايم را بزنم و من را سانسور نکنند. از ديگر سو من از کسانی هستم که اگر يک دولت خارجی يا گروه داخلی قصد تجزيه ايران عزيز را داشته باشد حتماً از اولين هايی خواهم بود که اسلحه در دست گرفته و از وطن دفاع خواهم کرد. فکر می کنم سابقه خودم و خانواده ام در جنگ عراق و ايران که صدام چشم طمع به خوزستان داشت اين را نشان می دهد.

اما سخن اصلی من اين است که برای اين مبارز و روزنامه نگار زندانی زندگی انسان ها، حقوق آنها و عدالت و دمکراسی مثل تماميت ارضی مهم است. تجربه تاريخی ايران نشان می دهد که به دليل ضعيف بودن احزاب، جناح ها و نهادهای صنفی و مدنی در ايران همواره حکومت ها ولو اينکه با عنوان مشروطه و غيره شروع به کار کرده اند به مرور به حکومت مطلقه و ديکتاتوری لگام گسيخته تبديل شده اند. اين واقعيت را در بيانيه «ساختار سياسی آينده ايران» که در عيد ۱۳۷۸ منتشر کرديم تحليل نموده ايم. برای انتشار آن بيانيه که به نام «اتحاديه اسلامی دانشجويان و دانش آموختگان» منتشر کرده بوديم هزينه سنگينی داديم زيرا خواستار جمهوری آزاد و دمکراتيک شده بوديم.

اينک اما می خواهم تاکيد کنم ساختار سياسی آينده ايران زير عنوان هر نامی اعم از ملی يا مشروطه که باشد اگر به توزيع عادلانه قدرت توجه نشود بار ديگر از آن نوعی ديکتاتوری سر بر خواهد آورد. زيرا در ايران بنيادهای دمکراسی بسيار ضعيف است. تنها مکانيزمی که تضمين کننده حقوق انسان ها، عدالت و دمکراسی خواهد بود، پذيرش نوعی فدراليسم است. از اين طريق می توان به صورت علمی از تمرکز قدرت در مرکز و توسط يک جناح پيشگيری کرد. البته محتوای يک جمهوری فدرال را مجلس موسسان بايد تعيين کند، برای اينکه مساله بسيار پيچيده ای است. پس پيشنهاد معين من جمهوری فدرال برای ايران است.

من اساساً مايل نيستم گفتمان حقوق بشری و دمکراسی خواهی را به يک گفتمان قومی تقليل دهم، ولی می خواهم تاکيد کنم نوعی جمهوری فدرال می تواند آينده دمکراسی، حقوق بشر و نفی تبعيض در ايران عزيز را تضمين کند.

بايد از تاريخ انقلاب و نحوه برخورد خمينی با مساله توزيع قدرت درس بگيريم و پيش از اينکه رويدادهای تاريخی، خود را بر ما تحميل کنند ما خودآگاهانه ضرورت های تاريخی را دريابيم. و با ارائه راه حل های بيرون از جزميت های ايدئولوژيک به پيش از تاريخ برويم و بر سرنوشت خود حاکم شويم. برخی شخصيت ها و احزاب و گروه هايی که هنوز جزم های سنت گرايانه را کنار نگذاشته اند، تمايل دارند اتحاد اپوزيسيون را بدون لحاظ خواسته های به حق تاريخی گروه های بزرگ ايران اعم از قوميت ها، صفوف طبقات، مذاهب، احزاب و نهادهای مدنی و حتی جنسيتی حل کنند، و به همين دليل هيچ گاه موفق نبوده اند.

شايد برخی معترضين و منتقدين اين نظريه ايراد کنند که فعلا طرح چنين نظريه هايی زود است برای اينکه موجب تفرقه اپوزيسيون خواهد شد. برداشت من البته اين است که وحدت کاذب موجب بروز ديکتاتوری فرد يا جريانی خاص خواهد شد، و مدتی پايدار و حقيقی است که حول مسايل و منافع مشخص باشد و تضمين کننده حقوق اساسی همگان باشد. هر گاه چنين شد پيروزی حتمی خواهد بود.

من از چنين نظريه ای که معطوف به دمکراسی، عدالت و حقوق بشر است دفاع می کنم و از موافقين دعوت می کنم حول آن وحدت حقيقی را پايه گذاری کنند. نبايد به کسانی که صرفاً به جابجايی قدرت از اين رژيم به رژيم خود می انديشند اجازه داد بار ديگر بازی خمينی را برای ملت ايران تکرار کنند.

حشمت الله طبرزدی

12 فروردين 1391 خورشيدی

سالن 12 بند 4 زندان رجايی شهر کرج

پخش از کميته دانشجويی دفاع از زندانيان سياسی

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه