گزارش کنفرانس «امروز و فردای ايران» در هلسينکی

حکومت غير متمرکز، فدراليسم؟

چهل و هشتمین کنفرانس انجمن پژوهشگران ایران، با میزبانی موسسه هنر و بازرگانی اسکاندیناوی در روزهای 27، 28 و 29 آبان ماه 1389  برابر با  18، 19 و 20 نوامبر 2010 در هلسینکی پایتخت فنلاند به انجام رسید.

انجمن پژوهشگران ایران بر خود لازم می داند که از همکاری و میزبانی بسیار ارزشمند موسسه هنر و بازرگانی اسکاندیناوی و ریاست آن، آقای دکتر عدلان پارسا درکنفرانس هلسینکی – فنلاند نهایت سپاس را داشته باشد.

هدفی که انجمن پژوهشگران ایران در زمینه این سلسله کنفرانس ها دنبال می کند دست یافتن به راه کارهائی است که بتواند آینده روشنی را پس از جمهوری اسلامی برای کشورمان ترسیم کند. امروز و در سه دهه اخیر با حکومت جمهوری اسلامی خواست به برابری، آزادی و عدالت و رسیدن به حق و حقوق برابر در میان ایرانیان نقاط مختلف ایران از اولویت بیشتری برخوردار شده است و با توجه بدین خواست ها و نیازها است که انجمن پژوهشگران ایران بدنبال بررسی و تحقیق در این زمینه است که بتواند با نگاهی ژرف، عمیق و همه جانبه و در چارچوب جغرافیائی ایران، مسائل و مشکلات امروز و فردای کشور را شناسائی و در جهت ایجاد راه حل های منطقی و عقلانی آن را دنبال نماید.

در کنفرانس فنلاند نیز، به مانند تمامی کنفرانس های گذشته که شرکت کنندگان مقالات و بررسی های خود را از پیش ارائه می کنند، خواست ها و نیازها و اظهار نظرهای ایرانیان نقاط مختلف ایران مورد بحث و بررسی واقع شد. مجموعه مقالات مربوط به این سلسله کنفرانس ها در سایت انجمن پژوهشگران ایران موجود و امید می رود به صورت کتابی در اختیار علاقمندان قرار داده شود.

آغاز کنفرانس با خوش آمد گوئی خانم رویا کاشفی، مسئول کمیته حقوق بشر انجمن پژوهشگران ایران، و افتتاح کنفرانس از سوی دکتر عدلان پارسا رئیس موسسه هنر و بازرگانی اسکاندیناوی و دکتر حسین لاجوردی رئیس انجمن پژوهشگران ایران به انجام رسید. ( متن افتتاحیه ها و مقاله های ارائه شده در سایت کنفرانس قابل دسترس می باشد).

در زمره این راه کارها، مسئله "برابری"، "آزادی" و "عدالت" است که برای دست یافتن بدان ها، ایرانیان بیشتر از یک قرن است که تلاش کرده و هر بار با مشکلات گسترده تری برخورد کرده اند که باید چرائی آن نیز در زمان مناسب مورد بحث و بررسی دقیق قرار گیرد. یکی از راه کارهائی که در انقلاب مشروطیت در این زمینه می توانست راه گشا و کارساز باشد قانون انجمن های ایالتی و ولایتی  بود که قانون گزاران در آن زمان با توجه به گوناگونی موجود در میان ایرانیان نقاط مختلف ایران ارائه کرده بودند که متاسفانه در گذر یک قرن گذشته و در زمان های متفاوت به دلیل استبداد حکومت های مرکزی هیچگاه نتوانست جامه عمل بپوشد.

در تاریخ حکومت های استبدادی و خاصه بیشترین آن در سه دهه اخیر در ایران، اهمیت و توجه لازم به گوناگونی فرهنگی، زبان، آداب و رسوم، معیشت اقتصادی، دین و مذهب و... داده نشده و از سوئی دیگر وجود تعصب و تبعیض ها دراین زمینه تا به حدی بوده است که خطری جدی را متوجه فردای ایران می کند که میتواند به مشکلات گسترده تری نیز بی انجامد.

لازم به یادآوری ست که عدم آگاهی طیف گسترده ای از ایرانیان از مشکلات موجود، این ترس ونگرانی را ایجاد کرده است که اگر صحبت از حاکمیت غیر متمرکز و یا به عنوان مثال نوعی از آن، " فدرالیسم " به میان آید، می تواند منجر به تجزیه و از هم پاشیدگی ایران گردد و نسل کشی و قتل عام های گسترده ای را بدنبال داشته باشد. اگرچه این ترس و نگرانی می تواند وجود داشته باشد ولی گروه کوچکی نیز آن را بزرگ جلوه داده و هرگونه صحبت در این زمینه و از سوی هر شخص و ارگانی را کمک به تجزیه ایران قلمداد کرده و آنرا بر طبل بزرگ ناسیونالیسم افراطی و یا از آن سوی ناسیونالیسم قومی می کوبند و تصور بر این دارند که با شعارهای بی محتوا امکان حفظ و نگاهداری چارچوب ایران وجود خواهد داشت. غافل از اینکه بحث و گفتگو و بررسی نوع حکومتی که می تواند تضمین کننده آینده ای برابر برای تمام ایرانیان باشد. یکی از بهترین راههای حفظ تمامیت ارضی ایران خواهد بود.

نتایج مقدماتی کنفرانس فنلاند به شرح زیر ارائه می گردد

1. تجربهء تاریخ معاصر حاکی از آن است که تمامیت ارضی هیج کشوری را با زور سرنیزه، سرکوب و استبداد نمی توان حفظ کرد، ولی با از بین بردن تبعیض ها و ایجاد برابری و عدالت میتوان مملکتی آزاد داشت که مردمانش بدنبال منافع مشترک با همدلی و همبستگی در کنار هم زندگی میکنند..

2. حکومت غیر متمرکز- که می تواند حکومت فدرال نیز نباشد - خواست تمامی شرکت کنندگان در کنفرانس حاضر بود که ایرانیان در نقاط مختلف ایران بتوانند در زمینه های متفاوت در رابطه با خواست ها، نیازها و مسائل خود تصمیم گیری کرده و رابطهء خود را با حکومت مرکزی تعیین و بدینوسیله به تحکیم بیشتر و همبستگی در میان تمامی ایرانیان بپردازند.

3. "زبان مادری، زبان مشترک و زبان رسمی" یکی دیگر از مباحث کنفرانس بود. از نکات مهم مورد بحث تاکید به حقانیت زبان مادری و تشویق در جهت یادگیری و ایجاد زمینه های فرهنگی آن بود تا بتواند به رُشد متعادل فرد در دوران کودکی و نوجوانی یاری رسان باشد. اهمیت زبان مشترک نیز مورد تایید تمامی شرکت کنندگان بود و در این زمینه به دلیل اختلاف نظرها و برخوردهای فکری نیاز بسیاری برای انجام امور کارشناسی شناسایی شد.

4. واژه و عملکرد «فدرالیسم» که یکی از مهمترین مباحث کنفرانس بود اگرچه بیشترین گفتگوها و بحث ها را بدنبال داشت و خواستگاه تعدادی از سخنرانان درآن دیده می شد ولی در عین حال نیازمند برنامه ای تدوین شده، قابل توجیه و تعاریف و مفاهیم دقیقی است که بتواند بطورمشخص و با توجه به نمونه ها و الگوهای موجود در جهان، نوع عملی دولت فدرال در ایران را با درنظر گرفتن شرایط حساس و گوناگونی جامعه ایران مشخص نموده و در اختیار قرار دهد، چرا که تنها با شعار خوب بودن " فدرالیسم " نمی توان امکان ایجاد آن و از میان برداشتن ابهامات و توهمات جامعه را انتظار داشت.

انجمن پژوهشگران ایران در خاتمه این گزارش با سپاس فراوان از تمامی شرکت کنندگان در کنفرانس اعلام می دارد که با توجه به نگرانی های بسیاری که در زمینهء حکومت سیاسی آینده ایران و خاصه "نوع حکومت فدرالی" آن وجود دارد و بر اساس سوال های ارسالی به کنفرانس و تماس های بسیاری که در این زمینه با انجمن پژوهشگران ایران به عمل آمده است، ما را بر آن می دارد که به دلیل ابهامات و دل نگرانی های موجود، سلسله "نشست های تخصصی" دیگری را در این زمینه برگزار کنیم و در همین جا از تمامی صاحبنظران و متخصصان دعوت به همکاری می نماییم.

http://aciiran.com/barnameh%20federalism%202.htm

بازگشت به خانه