درد بی دردی در نوشتهء آقای نوری علا

سید علی صابری

به نام یگانه ایزد دادگر

در روزهای گذشته یکی از دوستان خارج نشین به نام آقای اسماعیل نوری علا در مطلبی که منتشر نموده اند ادعاهایی را مطرح نموده اند که جا دارد به برخی از این ادعاها اشاره کرده و به آنها پاسخ دهیم.

ایشان در بخشی از نوشته خود مدعی شده اند که اکثریت جنبش سبز سکولار و انحلال طلب است، هرچند دلیل و سند این ادعا اصلاً مشخص نیست اما شاید بتوان با اندکی تأمل بتوان دلیل عمدهء این قبیل ادعاها را متوجه شد: از آنجایی که افرادی نظیر آقای نوری علا و همفکرانشان در خاج از کشور و بیرون گود نظاره گر اوضاع ایران هستند و اشرافی بر حقیقت جامعهء ایران ندارند و هر آنچه را که می گویند و می نویسند بر مبنای مشاهدات ویدیویی، اخبار نوشتاری و گفتاری رسانه هاست، اینگونه افراد نه هرگز آغازگر حرکت های مردمی بوده اند، نه همراه مردم درد و رنج زیستن در شرایط سخت را تجربه کرده اند، نه هرگز همانند بزرگ آزادگان جنبش های مردمی درد زندان و شکنجه را چشیده اند، پس اظهار نظرهای اینچنینی از این افراد  دور از انتظار نیست.

اما باید دید تا چه حد این ادعا می تواند صحیح باشد. اکثریت مردم ایران، بویژه اکثریت اصلاح طلب آغازگر و ادامه دهندهء جنبش سبز، مسلمان و خواستار اصلاحات ساختاری هستند. از پیروی اکثریت جنبش از متفکران و بزرگان مسلمان این جنبش عدالت طلب از رهبر معنوی خویش مرحوم آیت الله العظمی منتظری (ره) گرفته تا  مهندس موسوی و روشنفکران دینی حاضر در بدنهء مدیریتی جنبش و عدم گردن نهادن به خواست ها و شعارها و برنامه های هدایت شدهء سکولارهای خارج گود از جمله در 22 خرداد 89 گواهی بر این مدعاست.

هر چند این هموطن عزیز در بخشی از نوشته شان مدعی شده اند که خواستار اجرای تمام و کمال بیانیهء حقوق بشر در ایران هستند، اما در عمل با توهین به اعتقادات و به سخره گرفتن عقاید اکثریت جنبش، و بویژه بزرگانی نظیر مهندس موسوی و آقای کروبی، نشان دادند که به اصل اساسی حقوق بشر، یعنی احترام به عقاید افراد غیر همفکر، معتقد نیستند و تنها شعار حقوق بشر سر می دهند. هر چند این دوست عزیز سابقاً هم دکتر محسن کدیور را مورد تمسخر و اهانت قرار داده بودند.

ایشان در نکته ای اشاره کرده اند که متفکران و روشنفکران دینی حامی جنبش سبز که این روزها در خارج از کشور به سر می برند (نظیر دکتر محسن کدیور، مهندس عبدالعلی بازرگان و...) نیز تنها نظاره گر هستند. اما باید به اینگونه افراد متذکر شد که بزرگان و روشنفکران دینی خارج از کشور که امروزه بخشی از مدیریت جنبش را بر عهده دارند درد کشیده و رنج کشیده اند و تا نقطه ای که در توان داشتند در داخل کشور به مبارزه پرداختند و امروز نیز در خارج از کشور واقع بینانه و با درک درست از حقیقت جامعهء ایرانی به مبارزه ادامه می دهند و هرگز از موضع رفاه و بی دردی در رسانه های وابسته برای مردم تعیین تکلیف نکرده اند.

بد نیست آقای نوری علا و اقلیت سکولار همفکر ایشان بدانند که اگر قرار بود توفیقی کسب کنند در این 30 سال ذره ای موفق شده بودند مردم را با خود همراه کنند و اندکی به اهداف سکولاریستی شان نزدیک شوند. پس حال که بر موج آزادی خواهی و عدالت طلبی مردم سوار شده و مجال سخن یافته اند جانب انصاف را رعایت کرده و معیارهای تعیین اکثریت و اقلیت خود را واقع بینانه تر، نه همانند کیهان و صدا و سیما، قرار دهند.

اهداف اکثریت جنبش سبز، همانگونه که بارها از زبان بزرگان مدیر و مدبر این جنبش، بویژه مهندس میر حسین موسوی، شخصیت مورد احترام و مورد اتفاق اکثریت جنبش سبز، بیان گردیده است، آزادی ، عدالت و برابری برای همه است.

قطعاً در این جنبش سکولارهایی که در صف مبارزهء مردم همراه بوده اند نیز حق و سهم محفوظی داشته و نظر آنان ارزشمند و آزادی ابراز عقیده و نظر برای آنان محفوظ است. اما بهتر است در ابراز عقاید، خصوصا عقاید آماری!!! خود تجدید نظر کنند و رویهء صدا و سیما و کیهان را که نتیجهء آن طرد شدن از جانب مردم است در پیش نگیرند و با اظهار نظرهای غلط و تفرقه افکنانهء اکثریتی – اقلیتی خود را از صف مبارزات مردم سبز ایران جدا نکنند. که تاریخ گواه این است که هرگز یک دست صدا ندارد.

مرداد 89

بازگشت به خانه