بازگشت به خانه   مکتوبات فدوی طنزنوشته های هفتگی حميد رضا رحيمی 16 فروردين 1389 ـ  4 آوريل 2010

نوروز و برادران شاهنامه شکن

فدوی نمی داند که اگرچه نوروز باستانی ايرانيان هیچ کاری بکار برادران ندارد، یعنی اصلاً تحویل شان نمی گیرد، لکن مؤمنین عزیز، حضرات آیات عظام و حجج اسلام و توابع سببی و نسبی آنان، کثرالله امثالهم، از جان نوروز چه می خواهند؟ گفتن ندارد که نوروز و مؤمنين عزيز، مانند جمهوری و اسلام، تا پایان جهان نیز مانعة الجمع اند و هرگونه تلاشگری در این راستا، عرض خود می برد و زحمت ما می دارد.

این نیز البته گفتنی است که حضرات پیش از این، مراتب مهر خود را به این پدیدهء ماندگار و متعلقات آن که اینک دیگر جهانی شده است، به شیوه های گوناگون ابراز داشته اند. اینان حتا از بردن نام اجزاء آن نیز اکراه دارند. آیا شما خواننده ی ضد انقلاب تاکنون برادری را دیده اید که به چهار شنبه سوری نگوید: چهارشنبهء آخر سال؟!...

باری، از مقام معظم رهبری، دامه الذله، آغاز کنیم که  از تخت جمشید که رشک جهانست، به مشتی خرابه یاد می کند و پیش از آن نیز فرزند معنوی حضرت امام (ل) یعنی آیت الله مطهری طی مهملات داهيانه ای هم به نوروز و هم به مردمی که شدیداً دوستش دارند، چنین مهر می ورزد :

«چهارشنبه آخر سال شمسی می شود؛ بسیاری از خانواده ها  که  باید بگوئیم خانواده ی احمق ها،  د ِ یا لله!.. آتش و هیزمی روشن می کنند؛ بعد آدم های سُر و مر و گنده، با هیکل های چنین و چنان، ای آتش زردی من از تو ـ سرخی تو از من. و این چقدر حماقت است... قرآن می گوید اگر هم پدران گذشته تان چنین می کردند شما وقتی می بینید یک کار احمقانه است و دلیل خریت پدران شماست رویش را بپوشانید؛ چرا این سند حماقت را هی سال به سال تجدید می کنید..."(1)

نوروز امسال نیز برادران کوشیدند که در سایت های خود، از طریق ائمهء اطهار، رضوان الله علیهم اجمعین، رابطه ای هر چند آبکی،که هیچ ضرورتی هم ندارد، بین این دو پدیده ی مانعة الجمع برقرار فرمایند:

«عيد از منظر امیرالمؤمنین (ع): هر روزى كه در آن روز، معصيت خدا نشود و گناهى انجام نگيرد،

 آن روز عيد خوانده می شود؛ كل يوم لا يعصى الله تعالى فيه فهو يوم عيد».(2)

«روایت شده است: چيزى به رسم هديه نوروزى خدمت اميرالمومنين(ع) تقديم شد، حضرت پرسيد: اين چيست؟ عرض كردند: يا اميرالمومنين! امروز نوروز است. فرمود: هر روز را براى ما نوروز سازيد!»(3)

برادران امام جعفر صادق (ع)  را نیز البته از قلم نیانداخته اند:

«امام صادق(ع) به يكى از اصحابش به نام معلى بن خنيس در باره عيد نوروز فرمود: "ان يوم النيروز هواليوم الذى اخذ فيه النبى(ص) لاميرالمومنين(ع) العهد بغديرخم... و هواليوم الذى ظفرفيه باهل النهروان... و هواليوم الذى يظفرفيه قائمنا اهل البيت". يعنی نوروز، روزى است كه پيامبر اكرم (ص) در غديرخم براى ولايت اميرالمومنين(ع) از مردم پيمان گرفت؛ روزى است كه آن حضرت برخوارج نهروان پيروز شد و روزى است كه قائم ما اهل بيت (عليهم السلام) ظهور خواهد كرد...»(2)

و اما سایت مقدس دیگری، که گویا تازه اندکی هم معتدل تر است، در هین راستا، نوروز را کم و زیاد کرده و مقدمهء اسلامی کردن آنرا می چیند:

«در روايتي که مُعلّي بن خنيس از امام صادق(ع) روايت كرده، حضرت بزرگداشت اين روز را به خاطر وقايعي مي‌داند كه در اين روز اتفاق افتاده است. ابن فهد حلي مي‌نويسد: "روز نوروز روزي جليل القدر است... به اين روز عباداتي تعلق دارد كه مطلوب شارع است". و نیز يكي از محققان مي‌نويسد: "اسلام عيد نوروز را نه به طور كلي رد نموده و نه به صورت كلي قبول كرده است بلكه اسلام يك سري از كارهاي خوب نوروز كه جنبه الهي داشت! و سعادت بشر در آن بود قبول كرد! و به آن جهت شرعي و اسلامي داد و جهات منفي و بدش را كه بوي شرك و خرافات و انحراف مي‌داد ممنوع نمود"» (3)

اما دم خروس را ـ که علامهء مجلسی باشد! ـ نمی تواند پنهان کند، چرا که علامهء مجلسي پس از نقل روايات فراواني در خصوص نوروز و اهميت اين روز، در روايتي مخالف با روايات سابق مي‌نويسد:

«امام موسي بن جعفر(ع) خطاب به منصور دوانيقي فرمودند: من روايات رسول خدا(ص) را جستجو كرده‌ام اما براي اين عيد روايتي نيافتم. اين روز سنت ايرانيان است كه اسلام آن را محو كرده است و پناه بر خدا كه ما بخواهيم آن را احيا كنيم!»

و سرانجام، به میمنت و مبارکی، و با تأییدات حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا روحی فداه،

 نوروز نیز لچک به سر، به آئین حنیف ُمشرّف و صیغه ی اسلام عزیز می شود: «آداب نوروز: در خصوص روز نوروز در روايات مختلف آداب گوناگوني ذكر شده است كه به پاره‌اي از آن‌ها به صورت مختصر اشاره مي‌شود: 1- نماز نافله، يك نماز چهار ركعتي پس از نماز ظهر و عصر روز نوروز و دعا كردن در سجده اين نماز كه موجب بخشش گناهان مي‌شود. 2- غسل كردن و پوشيدن لباس تميز و استعمال بوي خوش. در روايتي امام صادق(ع) مي‌فرمايد: "روز نوروز غسل كن و پاكيزه‌ترين لباس‌هايت را بپوش و خود را با بهترين عطرها خوشبو كن". 3- ذكر گفتن خصوصا ذكر "يا ذي الجلال و الإكرام" 4- روزه گرفتن 5- دعا كردن در لحظه سال».

اما بازدید کننده ای مؤمن و البته کاتولیک تر از پاپ، این گناه را به سایت اخیر نبخشیده

 و آنرا به یکسو نگری متهم و مرقوم داشته است: «متاسفانه مقاله مزبور مدارک را با اجتهاد بررسی نکرده است (!)، با وجود روایات و ادلهء نافیه چگونه به خود اجازه داده یک سو نگری نموده و اسلام را موافق با عید نوروز جلوه دهد؟ و چون قسمت ارائهء نظرات محدود است به چند کتاب و مقال در باب رد اسلامی بودن عید نوروز اشاره می شود: 1. "المعلی بن خنیس شهادته و وثاقته و مسنده"، تالیف حسین ساعدی که روایات را بررسی نموده و ضعف آن را بیان کرده، 2. مطلب مرحوم علامه شعرانی در تضعیف و اضطراب متن روایت معلی، 3. مقاله ای در شماره 7 نور علم سال دوم، 4. رساله (بحث فقهی استدلالی حول النیروز) تالیف ماجدالکاظمی و... انشاءالله با احتیاط دین خدارا ارائه دهیم!»

حضرت آیت الله سید محمدعلی علوی گرگانی هم در لحظهء تحویل سال مقدمتاً مؤمنین را چنین دنبال نخود سیاه فرستاد: «در روایات سفارش شده که در هنگام تحویل سال سیصد و شصت مرتبه (!) ذکر "یا محول الحول و الاحوال" الی آخر خوانده شود!»

اگر خواندن دعای مبارکهء فوق هر بار تنها یک دقیقه زمان ببرد، پیدا کنید قیافه ی دوستان را در هنگام تحویل سال، 360 دقیقه یعنی 6 ساعت  بعد! قضیه البته به فقط به اینجا ختم نشده و در ادامه "هفت سین قرآنی" را بشرح زیر توصیه می فرماید :

«...از هفت سین قرآنی که امیر المومنین علی علیه السلام دستور داده اند استفاده شود و آن این است که بر روی ظرف چینی با زعفرانی که با گلاب مخلوط شده این هفت ذکر قرآنی نوشته شود:

1.  سلام علی آل یاسین، 2. سلام علی نوح فی العالمین، 3. سلام علی ابراهیم، 4. سلام علی موسی و هارون 5. سلام قولا من رب رحیم 6. سلام علیکم طبتم فادخلوها خالدین 7. سلام هی حتی مطلع الفجر...  سپس این نوشته ها با آب شسته شود (که بهتر است آب زمزم و یا باران باشد) و آب جمع شده را به افراد خانواده بنوشانید امید است که باعث دفع بلا و کسب سلامتی در طول سال جدید شود».

که البته بنظر می رسد که حضرت آیت الله سید محمد(ص) علی(ع) علوی گرگانی، بعلت آلزایمر دو فقره سین اسلامی، یعنی ساطور و سنگسار را از قلم انداخته اند که فدوی، ضمن پوزش، اضافه می کند!

فدوی برای اینکه خوانندگان گرامی ضد انقلاب در پایان این مقال دست خالی نروند، توجه شان را

به خبر میمنت اثر زیر نیز جلب می کند. بشتابید که غفلت موجب پشیمانی است؛ نقل از فارس: همزمان با نوروز در آستان مقدس حضرت عبدالعظيم الحسني عليه‌السلام قرآن بخوانيد و عيدي بگيريد!»

با توجه به آنچه گفته آمد، بنظر می رسد که برادران با آنکه در غزوات خود با مردم ایران از طریق کسب غنائم (4)، دیگر بحمدالله به همه چیز رسیده اند، لکن پنداری از تتمه ی دارائی ملت ـ دارائی هائی چون نوروز، تخت جمشید و شاهنامه... ـ هیچ جور نمی توانند بگذرند.

بی سببی نیست که فرزند معنوی حضرت امام (ل)، یعنی آیت الله مطهری سال ها پیش از انقلاب شکوهمند، در باب شاهنامه و فردوسی شیهه کشان فرمود: «فردوسی مردی زیانکار بود و زنده کردن لغات فارسی باستانی برگشت از تعالیم قرآن است  ...این همه سر وصدا برای عظمت فردوسی، جشنواره و هزاره و ساختن مقبره و دعوت خارجیان از تمام کشورها برای احیاء شاهنامه و تجلیل و تکریم از این مرد خاسر زبان بریده ی تهیدست برای چیست؟ برای آنست که در برابر لغت قرآن و زبان عرب، که زبان اسلام و زبان رسول الله است، سی سال عمر خود را به عشق دینارهای سلطان محمود غزنوی بباد داده و شاهنامه ی افسانه ای رافراهم آورده است» (5)

مهملات گرانبهای حضرتشان را اما پس از انقلاب شکوهمنمد برادران پی گرفته و بمنظور حذف یا

دست کم به حاشیه راندن شاهنامه، "ربیع" نامی را از اعماق مندرس تاریخ شان بر کشیده و انتشار منظومه ای را در تقابل با فردوسی بشرح زیر اعلام فرمودند:

«منظومه "علی‌نامه" سروده شاعری گمنام با تخلص "ربیع" که آن را در اعتراض به "شاهنامه" فردوسی سروده است!..» و در ادامه: «...زمانی که شاهنامه سروده شد عده‌ای از شعرای همعصر فردوسی زبان به اعتراض گشودند و به گونه‌ای با متهم کردن فردوسی به پول پرستی معتقد بودند وی شاهنامه را با هدف دریافت صله از سلطان محمود غزنوی سروده است. "ربیع" نیز در ابتدای منظومه علی نامه با اشاره به انگیزه‌اش از سرون آن آورده است: "وقتی که پیامبر اکرم (ص) و امام علی (ع) با دلاوری در جنگهای صدر اسلام  حماسه آفریدند بهتر بود فردوسی شاهنامه را درباره جنگ های این دو شخصیت بزرگ اسلام می‌سرود نه درباره رستم و سهراب که افسانه هستند." (6)

علی الله التکلان و هو المُستعان فی جمع امور

25 مارچ المُفرّح سنه ی 2010 ترسائی

کتبة الفقیر کمتر از قطمیرـ  فدوی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- مستخرج از نوار سخنرانی ۱۳۴۹

2 – فردا

3-  نگاهی گذرا به عید نوروز در دین مبین اسلام  یدالله حاجی‌زاده" سایت پژوهشکده باقرالعلوم بنقل از شیعه                              

4- فدوی نمی داند که خوانندگان ضدانقلاب سخنرانی آن آخوند با مزه را بر روی انترنت ملاحظه کرده اند که به تأسی از اسلاف خود فرمود: ما پس از پیروزی و مصادره اموال، زن هایشان را هم باید می گرفتیم ولی نگرفتیم؛ این حق ما بود!

5 - پایگاه علوم و معارف اسلام ـ قسمت هائی از کتاب نور ملکوت قرآن ـ ج ۴  ـ قسمت ششم    

6- خبرگزاری وابستهء مهر ـ جون 2009

www.hazl.com

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه