برنامه ريزی برای شستشوی مغزی در دانشگاه ها

مقالهء وارده

دانشگاه این روزها زیاد در صدر اخبار رسانه ها قرار می گیرد. یک روز طرح تفکیک جنسیتی موج اعتراضات را برمی انگیزاند، روز بعد 13 آبان بهانه برخورد با دانشجویان می شود، روز دیگر احضار و بازداشت فله ای فعالان دانشجویی در دستور کار قرار می گیرد و نزدیکی 16 اذر هم بهانه ای دیگر می شود برای فرستادن کماندوهای زره پوش و مسلح به خیابانهای نزدیک دانشگاهها .

اما برخورد های مستقیم، سخت و آشکار تنها یکی از شیوه های سرکوب جنبش های دانشجویی است. تحلیل و بررسی عملکرد مجموعه ای سرکوبگر در نظام ایران که آن را به طور نمادین "طالبان مذهبی ایران" می نامیم نشان می دهد که این جریان متحجر و انحصار طلب از مجموعه ای مشخص از انواعی از استراتژی ها به منظور سرکوب و نابودی انواع حرکتهای آزادیخواه از جمله جنبش های دانشجویی استفاده می کند. ارعاب، بایکوت، ساخت دشمنان مجازی و تلاش برای انفعال دانشجویان بخشی از این استراتژی هاست که در طول سال های اخیر از طریق بستن نشریات دانشجویی، ستاره دار کردن دانشجویان و محرومیت ها و تعلیق ها و بسیاری اقدامات دیگر علیه دانشجویان به کار گرفته شده است.

اما آنچه در این جا به آن می پردازیم عملیات نسبتا پنهان تر و ظریف تری ست که مستقیماً توسط نهادهای امنیتی و یا غیرمستقیم از طریق بازوهای اجرایی توجیه شده مثل سازمان تبلیغات و نمایندگی بیت در دانشگاه ها در حال پیاده سازی است. از آنجا که حضور چهره های سیاسی به اقدامی مناقشه آمیز و منفور بدل شده و حتی دفن شهدای گمنام در دانشگاه ها با برخورد دانشجویان روبرو شده، پس از راه های غیرمستقیم تر و پنهان تر برای جهت دهی افکار دانشجویان استفاده می شود. روش های مدرن توجیه و شستشوی مغزی که می توان آنها را شیوه های عمومی سازی این نوع برنامه های امنیتی دانست این روزها به شدت در قالب حرکت های فرهنگی دنبال می شوند.

 انواعی از همایش های به ظاهر آگاهی دهنده، انتشار و پخش رایگان کتاب و نشریه و جا زدن کارشناس- بازجوهای دستگاه های اطلاعاتی در قالب محقق و پژوهشگر شیوه ای نرم و خزنده است تا در طی آن عملیات شستشوی مغزی به آرامی اجرا شود و اثر خود را بدون برخورد و تنش بگذارد. به نظر می رسد از آنجا که انتقال همه دانشجویان به بازداشتگاه ها عملا غیرممکن است تصمیم گیرندگان پشت پرده بر آن شدند تا بازداشتگاه ها را به دانشگاه منتقل کنند. حضور دائمی افراد مجهول الهویه که گاه با اسامی مستعار در همایش ها حاضر می شوند و با خود حجم قابل توجهی از اطلاعات و اسناد مربوط به پرونده های امنیتی و محرمانه را به همراه می آورند نمود بارزی از اجرایی سازی این تصمیم است. از سوی دیگر حضور چهره های شناخته شده ای که رد و ارتباط آنها با دستگاههای امنیتی غیرقابل انکار است سند دیگری بر این مدعا ارائه می کند. طی این همایش ها که عموما با اهداف ظاهری چون آگاهی بخشی به قشر دانشجو برگزار می شوند اطلاعاتی در خصوص پرونده های امنیتی جاری یا دارای دامنه های اجتماعی ارائه می شود و تلاشی در خور توجه انجام می شود تا افکار مخاطبان با برنامه ریزان عملیات روانی همراه شود. این شیوه بر اساس این دیدگاه اتخاذ شده است که معتقد است نزدیکی و آشنایی دانشجویان با هر نوع دیدگاه و یا افکار و جریان آگاهی دهنده و دگر اندیش به نزدیکی پنبه و آتش تعبیر می شود و به هر قیمت حتی دفن پنبه ها زیر خروارها دروغ و پرونده ساختگی لازم است از آن جلوگیری شود. همایش های متعدد در دانشگاهها (تهران، الزهرا، شیراز و ...) بخشی از این پروژه است که بیش از دو سال است در حال برگزاری است. به عنوان نمونه در همایش هایی که توسط نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه تهران با عناوینی چون بررسی عرفانهای نوظهور یا مدعیان و .... برگزار شده تخریبهای همه جانبه ای در خصوص ترور شخصیت آیت الله بروجردی صورت گرفته است تا برخوردهای غیر انسانی دستگاه اطلاعاتی با وی توجیه شود و علاوه بر آنکه از او چهره ای منفور ارائه شده از نزدیک شدن یا آشنا شدن دانشجویان با افکار وی جلو گیری به عمل آید. در نمونه ای دیگر فردی با عنوان حجه الاسلام فعالی (روحانی وابسته به مراکز امنیتی که ظاهرا پژوهشگر و کارشناس معرفی می شود ) از طریق برگزاری همایش و انتشار کتاب در دانشگاهها اقدام به تخریب حرکتها و جبنش های معنوی – عرفانی از جمله اکنکار، دراویش گنابادی و ایلیا میم نموده است. تلاش طالبان مذهبی ایران برای دور نگاه داشتن دانشجویان از حرکتها و رهبران معنوی دگر اندیش و روشنفکران دینی چون ایلیا میم و آیت الله بروجردی و صرف هزینه های هنگفت برای ترور شخصیت و تخریب آنان جای تامل بسیار دارد. گرچه در این پروژه های تخریبی مفاخر ادبی و عرفانی ایران همچون ملاصدار و مولوی و اساتید معنوی جهان مانند اشو و دالای لاما هم مورد حمله قرار گرفته اند اما نوع حملات و پرونده سازی ها برای رهبران دگر اندیش معنوی در ایران نشان می دهد که طالبان مذهبی به شدت از آشنا شدن داشجویان با دیدگاههایی که به اسلام میانه رو و معتدل (مانند جریان فکری ایلیا میم) تاکید دارند یا معتقدان به جدایی دین از سیاست (مانند آین الله بروجردی) وحشت دارد.

"برگزاری كارگاه آموزشی «فرقه‌های انحرافی در دین» در دانشگاه علوم پزشكی لرستان[1]"

"با حضور مدیران فرهنگی دانشگاه‌های کشور؛ کارگاه آشنایی با عرفان‌های کاذب و نوظهور در تبریز برگزار می‌شود [2]

در این نشست مدیران فرهنگی دانشگاه‌های تبریز، ارومیه، زنجان، ایلام، بوعلی سینای همدان، تربیت معلم آذربایجان، رازی کرمانشاه، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین، کردستان، لرستان، هنر اسلامی تبریز، مراغه، صنعتی ارومیه، ملایر و صنعتی سهند تبریز شرکت می کنند. "

"كارگاه آموزشی «فرق و مذاهب» در زابل برگزار می‌شود[3] "

"دوره آموزشی ادیان و مذاهب و فرقه‌های نوظهور در اصفهان برگزار شد[4] "

"همایش جوان امروز با حضور حجت‌الاسلام فعالی با موضوع آسیب‌شناسی عرفان‌های نوپدید برگزار شد[5]"

این موارد تنها نمونه کوچکی از این برنامه عظیم است که به شکل ملی و مداوم در تمامی شهرها و استانهای ایران برای دانشجویان، معلمان و طلاب علوم دینی برگزرا شده است اما به دلیل حسایت قشر دانشگاهی تمرکز بر این حوزه بسیار قوی تر و شدید تر از سایر حوزه ها شده است. از آنجا که چنین همایش های امنیتی توسط نهادهای معتبر و زیر پوشش دانشگاه برگزار می شود و بازجویان و ماموران امنیتی در هیئت کارشناسان موضوع وارد می شوند طبیعی است که اعتمادسازی کافی صورت می گیرد و مخاطبین مقاومت خاصی در خصوص مطالب دریافتی نداشته و شاید حتی احتمال کذب بودن آن لحظه ای از ذهنشان نگذرد. جلب اعتماد، ایجاد انفعال، دشمن سازی فرضی و همراه سازی افکار دانشجویان بخشی از اهداف دنبال شده این برنامه های امنیتی است و به نظر می رسد آگاه سازی افکار عمومی و افشای این پروژه ها توسط آگاهان و رسانه های آزاد حداقل اقدام در خنثی سازی این شیوه های مخفی سرکوب باشد.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه