مانیفست حزب کمونیست کارگری ایران دربارهء «انقلاب ایران»

از جانب کنگرهء هفتم حزب

مانیفست انقلاب ایران

انقلابی که از خرداد ۸۸ آغاز شد فوران خشم فروخوردهء مردم علیه رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی است. این  انقلابی برای خلاصی از نظامی فاسد و درهم شکستن ماشین کشتار و چپاول و جهل و دروغ است که سی سال زندگی مردم را به تباهی کشانده است. این انقلاب تا بزیر کشیدن کل حکومت اسلامی و درهم کوبیدن سراپای نظام ضد انسانی حاکم از پای نخواهد نشست.

اما این انقلاب فقط برای رهائی مردم ایران از بختک اسلامی نیست. یا حتی صرفا مایه امید و الهام مردم مناطق اسلام زده نیست. این انقلاب از دل مردم جهان سخن میگوید. در اساس، این انقلابی علیه دوره تاریکی است که با  تهاجم "راست جدید" و "نظم نوین جهانی"، با "یازده سپتامبر" و عروج اسلام سیاسی، با اعلام "جنگ علیه ترور" و آتش زدن دنیا در "جنگ تروریست ها" شناخته می شود؛ دوره ای که با مسخ انسان در مذهب و قومیت و ملیت، با تعریف رابطه با همنوع بر پایه "جنگ تمدن ها"، با  انکار حقوق جهانشمول انسان تحت لوای "نسبیت فرهنگی"، در واقع یک قرون وسطای "پسامدرنی" را به بشریت تحمیل کرده است. انقلاب ایران صدای "قطب سوم" علیه این قهقرای بورژوازی عصر ماست. صدایی که "آزادی، برابری، هویت انسانی" را فریاد می زند. از همین روست که برای این انقلاب در هر گوشه جهان ترانه ساختند. و "ندا" قهرمان  محبوب مردم جهان شد.

انقلاب ایران قبل از هر چیز ضد حکومت مذهبی و اسلامی است. عمیقاً سکولار و علیه حاکمیت جهل و خرافه و آخوند است. از این لحاظ وظایف نیمه کاره یا فراموش شدهء انقلاب کبیر فرانسه را بنحو رادیکال پی می گیرد. با پیروزی این انقلاب، مذهب نه فقط از دولت و  آموزش و پرورش کاملاً جدا می شود، بلکه هر امتیاز، قانون و سنتی که به دستگاه مذهب اجازهء دخالت در زندگی اجتماعی  دهد نیز لغو می گردد. مذهب تماماً به حیطهء انتخاب داوطلبانه و عقیدهء شخصی افراد بزرگسال رانده می شود. مذهب رسمی الغاء می گردد و دست مذهب از جامعه و شئونات اجتماعی کاملا قطع می شود. بدین ترتیب، برای اولین بار، آزادی مذهب و لامذهبی بطور واقعی برقرار می شود. انقلاب ایران فی الحال مماشات دول اروپا و غرب با اسلام سیاسی و عقبگرد بیشرمانه از سکولاریسم را عملاً زیر نقد کوبنده ای گرفته است. انقلاب ضد مذهبی در ایران آغاز "رنسانس نوین" در تاریخ بشر است.  

انقلاب جاری در ایران یک "انقلاب زنانه" است. نه فقط به این دلیل که بطور بلافصل علیه آپارتاید جنسی و حکومت ضد زن برپا شده است، نه فقط از آنرو که زنان و دختران در صف اول تظاهرات ها و نبردهای شورانگیز خیابانی قرار دارند، بلکه همچنین  به این دلیل که  "آزادی زن معیار آزادی جامعه است" بیش از پیش به شعور توده های وسیع مردم بدل می شود. "برابری بی قید و شرط زن و مرد" حکم خدشه ناپذیر انقلاب حاضر است. این انقلاب گامی در ادامهء تلاش های بشریت مدرن برای رهایی از بردگی ننگین جنسی است. از انقلاب اکتبر تا جنبش های رهایی زن در غرب، از تظاهرات زنان علیه حجاب در اسفند ۵۷ تا  سی سال مقاومت و اعتراض زنان علیه حجاب و تبعیض و تحقیر اسلامی، پشتوانهء استوار و الهام بخش انقلاب حاضر در ایران است. پیروزی انقلاب کنونی نه فقط تاثیری شگرف در موقعیت و مبارزات زنان در کشورهای اسلام زده خواهد داشت، بلکه کل جنبش رهایی زن در جهان را به پیش خواهد راند.

انقلاب در ایران بر سر آزادی است. تحقق رادیکال ترین و انسانی ترین تعریف از آزادی های فردی، مدنی، فرهنگی و سیاسی امر فوری این نسل "تویتر" و "فیس بوک" است که به انقلاب برخاسته است. هیچ شرطی بر آزادی بیان، اجتماع، اعتصاب، تشکل، تحزب و دیگر آزادی های سیاسی را نمی پذیرد. هیچ مرزی بر آزادی انتقاد از "مقدسات" را برسمیت نمی شناسد. هیچ سانسور و ممیزی بر فرهنگ و هنر و ادبیات و فعالیت خلاقه انسان ها را قبول نمی کند. علیه هرگونه دخالت دولت و یا هر نهاد رسمی در زندگی خصوصی، از جمله روابط و ترجیحات جنسی اعضای جامعه است. نه فقط "زندانی سیاسی آزاد باید گردد"، که مقوله زندانی سیاسی باید برچیده شود. این انقلابی علیه اعدام و هر مجازات بیرحمانه و  یا اسلامی است. نه فقط علیه "کهریزک" است که علیه "گوانتانامو " و فرهنگ سیاسی مترادف با آن، از "شوک تراپی" تا تبدیل شدن "تجاوز، شکنجه" به ابزار رسمی حکومت است. این انقلابی نه فقط برای "خلاصی فرهنگی" از اسلام و دیکتاتوری و هرگونه عقب ماندگی و رجوع به "فرهنگ خودی" است، که برای فرهنگی جهانی و انسانی و مدرن مبارزه می کند. از این لحاظ نزدیکترین سلف انقلاب ایران جنبش های حقوق مدنی و آزادیخواهانه دهه های ۶۰ و ۷۰ قرن بیستم در آمریکا و اروپای غربی است. با این تفاوت که این انقلاب همراه مارکس از "جامعه مدنی" فراتر می رود و "جامعهء انسانی یا انسانیت اجتماعی" را در افق خود قرار می دهد.

این انقلاب پاسخ کوبندهء یک جامعهء به فقر و تباهی کشیده شده به مفتخوران حاکم است. انقلابی است برای امحای فلاکت و بیکاری و تفاوت مدهش میان زندگی یک اقلیت میلیاردر و تودهء عظیم مردم محرومی که به زیر خط فقر رانده شده اند. این انقلابی نه فقط بر علیه تعویق چندین ماهه  دستمزد میلیون ها کارگر بلکه در اساس انقلابی است بر علیه نفس خرید و فروش نیروی خلاقهء انسان و حاکمیت قوانین کور و بیرحم بازار بر زندگی انسان. این انقلابی است برای خاتمه بخشیدن به اعتیاد و تن فروشی، بی حقوقی و محرومیت کودکان کار و خیابان، بیخانمانی و افسردگی و خودکشی و دیگر مصائب ناشی از فقر که در جامعه ایران بیداد می کند. این انقلابی است برای "معیشت و منزلت" و "زندگی حق مسلم ما است".

بدین ترتیب، انقلاب جاری در ایران بر سر رهایی انسان در همهء ابعاد سیاسی، اجتماعی، فکری، فرهنگی و اقتصادی است. این انقلابی علیه همهء هویت های کاذب اعم از مذهبی، قومی و ملی برای انسان و نهایتاً پایان دادن به تقسیم انسان ها به طبقات است. این انقلابی برای حرمت انسان، برای شادی، آزادی، رفاه و برابری همگان در برخورداری از مواهب مادی و معنوی زندگی اجتماعی است. و طبعاً انقلابی برای بازگرداندن اختیار به انسان چه در ظرفیت فردی و چه اجتماعی است. در یک کلام، چنانکه از روز نخست اعلام کردیم، این "انقلابی انسانی برای حکومت انسانی" است. بدین معنی انقلاب در ایران به تلاش های عظیمی در تاریخ وصل می شود. از اسپارتاکوس تا ژاکوپن های انقلاب فرانسه، از کموناردهای پاریس تا کارگران پتروگراد، از شوراهای انقلاب ۵۷ تا جنبش ضد کاپیتالیستی اوایل هزاره سوم میلادی که از سیاتل تا رم وسعت داشت. انقلاب ایران در اساس علیه بردگی مدرن مزدی است که دورهء آن سال هاست به سر آمده و برای حفظ خود چنین به مذهب و خرافه و شکنجه و زندان و ترور و جنگ و بمب اتم متوسل شده است. این شعار دانشجویان تهران بنیادهای انقلاب ایران را بیان می دارد: "سوسیالیسم یا بربریت"!

پیروزی انقلاب مردم ایران علیه جمهوری اسلامی، فصل نوینی در جهان می گشاید و تکیه گاهی برای پایان دادن به تاریخ طبقاتی و شروع تاریخ واقعی انسان خواهد بود. کنگره هفتم حزب کمونیست کارگری مردم جهان را به حمایت پرشورتر و پیگیرانه تر از انقلاب و مردم ایران فرا می خواند. کنگره به زنان، جوانان و کارگران در ایران درود می فرستد و آنان را برای به پیروزی رساندن این انقلاب و تحقق مانیفست حاضر به صفوف حزب فرامیخواند.

کنگره هفتم حزب کمونیست کارگری ایران

ششم دسامبر ٢٠٠٩،  ١٥ آذر ١٣٨٨ 

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه