NewSecularism-Article-........

روز 22 خرداد ملت ایران با راه پیمایی خود در تهران و شهرستان ها حقانیت حکومت جمهوری اسلامی و رهبری خامنه ای را متزلزل ساخت(1) و حکومت اسلامی را در داخل و خارج با بحران حقانیت دست به گریبان کرد.

ما غالبا واژهء مشروعیت را به عنوان معادل Legitimacy به کار می بریم که معادل دقیقی نیست. از این کلمه در زبان انگلیسی معانی مختلفی مستفاد میشود. در درجهء اول معانی درستي، برحق بودن، حقانيت، قانوني بودن و در درجهء دوم مشروعیت، مشروع سازی، روانی، حلالیت، حلال زادگی(2). ولی کلمهء مناسب برای داوری در مورد اعتبار یک حکومت «حقانیت» است نه «مشروعیت ». تصور می کنم هنگام آن رسیده است که با توجه به سی سال حکومت اسلامی در ایران روح واقعی را در کالبد کلمات بدمیم تا از سوء تفاهم های احتمالی جلوگیری شود.

حقانیت منبعث از حق حاکمیت مردم و قانونی است که مردم انشاء کرده اند و ریشه در افکار مردم دارد. قوانینی که مبتنی بر رضایت مردم است و همگان ملزم به اطاعت از آنها هستند و بدانها التزام دارند، گرچه برخی از این قوانین را نپسندند. این امر با مشروعیت که ما را به شریعت و احکام و قوانین شرعی حواله می دهد تفاوتی اساسی دارد. اولی امری است خردگرایانه و مربوط به ملت و قضاوت مردم و دومی برخاسته از شریعت و رجوع آن به قوانین آسمانی است.

حقانیت مفهومی مدرن دارد که قانون حرف آخر را می زند و فراتر از همه است. در حکومت های لیبرال دموکرات دولت نماینده افکار عمومی است زیرا مردم بدون ترس و بدون هیچ گونه فشاری نمایندگان خود را انتخاب کرده اند و می دانند که دولت تا مدت معینی مجری قوانینی است که نمایندگان آنان تصویب نموده اند.

در تاریخ ما حکومت های مذهبی مانند ساسانیان و صفویه به سبب داشتن پشتوانهء مذهبی دوامی طولانی داشتند. شاید اگر در تاریخ ما انقلاب مشروطیت رخ نمی داد و ملت ما نزدیک به یک قرن برای دموکراسی و آزادی نجنگیده بود حکومت اسلامی استحکام بیشتری می توانست پیدا کند. اما مقاومت و مبارزهء ملت که از فردای جمهوری اسلامی آغاز شد این حکومت را در مواجهه با دنیای نو و رسانه های همگانی روز به روز عقب نشاند. اختلافات جدی بین مراجع و دیگر ملایان با دستگاه حکومت خامنه ای را از مشروعیت سنتی و دینی محروم ساخته زیرا وی مرجع تقلید نیست و فرهمندی خمینی را هم ندارد و اصلاً تحصیلات قابل ملاحظه ای ندارد. به همین سبب بسیاری از ملایان طراز اول هم با او سر مخالفت دارند. از آنجا که مشروعیت مبنای اعتقادی و ایمانی دارد و از این بابت کمیت خامنه ای لنگ است فقط به زور عده ای مزدور چماق بدست حکومت را ادامه می دهد.

برخی، فعالیت در خارج کشور را بی ثمر دانسته، فعالیت مؤثر را محدود به داخل ایران می کردند. ولی امروز بسیاری از چشم ها به خارج دوخته شده است و اپوزیسیون خارج از کشور می تواند نقش مهمی در بی اعتبار کردن و افشای جنایات رژیم دینی بازی کند؛ به ویژه آن که عکس ها و فیلم های گوناگونی از مبارزات مردم و وحشیگری رژیم به بیرون درز می کند که بهترین مدرک برای اثبات حقانیت مبارزهء ملت ایران است. مردم جهان به چشم خود میبینند که این حکومت نه تنها به قوانین بین المللی پشت کرده بلکه پاسخ مردم خود را که در نهایت آرامش و سکوت خواستار رسیدگی به آرای خود هستند با بی رحمی تمام با گلوله پاسخ می دهد.

جمهوری اسلامی بر آمده از رای یک اکثریت عمده بود و از آغاز بر سرکار آمدن کوشش داشت که آرای اکثریت مردم را به رخ مخالفان داخلی و خارجی بکشد و به گفتهء مهدی بازرگان به دیگران گوشزد می کرد که به اندازهء کوپن خودشان، یعنی به اندازه ای که رأی دارند سخن بگویند. جمهوری اسلامی با استقرار خود در طی سالیان گذشته با اتکاء به اقتدار دینی و تظاهر به دمکراسی، این وجاهت را برای خود حفظ کرده بود اما با حوادث اخیر این هر دو عامل آسیب جدی دیده اند. جالب آنست که گویا خامنه ای با توهم به استحکام جمهوری اسلامی در حوادث اخیر با فرار به عقب (آن هم به 1400 سال پیش) خواسته است از شر دموکراسی ظاهری خود را خلاص کند؛ اما این کار بیش از پیش چند پارگی در حاکمیت را موجب شده است.

این روزها خامنه ای و احمدی نژاد بسیار از قانون و اطاعت از آن حرف می زنند. باید پرسید کدام قانون؟ قانونی که به صلاحدید رهبری و شورای نگهبان زیرو رو می شود؟ در جایی که آرای مردم حتا در محدوده و تنگناهای موجود قابل اعتنا نیست و نمایندگان مجلس که منتخب مردم نیستند باحکم حکومتی خفقان می گیرند و منشاء هیچ خیر و صلاحی برای مردم نبوده اند، قانون چه معنا و مفهومی می تواند داشته باشد؟

خامنه ای خود ثابت کرد که از قوانین سراپا معیوب جمهوری اسلامی نیز تبعیت نمی کند وآن چه که اصلاً به حساب نمی آورد آرای مردم است. او آرای مردم را محض خاطر احمدی نژاد به زباله دانی ریخت. حق انتخاب امر بسیار مهمی است که خامنه ای و ملایان همپالکی اش آن را دست کم گرفته بودند، مردم خواستار احترام به حق انتخاب خود هستند. انتخاب کردن از ویژگی های انسان و وجه تمایز او با حیوان است.

هنگامی که مردم از یک حکومتی راضی نیستند و به آن اعتقاد ندارند و به چشم خود می بینند که عدالت در آن حرف بی معنایی است آن را از خود نمی دانند و اطاعت از آن را لازم نمی شمارند و با فشار و قمه و تیر نمی توان رضایت آنان را جلب کرد.

اکنون بازی دموکراسی و تبعیت ظاهری از قوانین و احترام به مردم در حکومت اسلامی به گورستان سپرده شده است و اعتماد و غرور ملتی آسیبی جدی دیده. در چنین شرایطی نارضایی داخلی به اوج خود رسیده و حکومت را ناچار به استفادهء از زور و تقبل هزینه نظامی - امنیتی بیشتر کرده است. حکومت به سوی دور باطلی میرود که جز از هم گسیختگی بیشتر و زوال سرانجامی نخواهد داشت.

رخدادهای اخیر بیانگر آن است که رهبر و دولت دست نشانده او نمایندهء ارادهء ملی ایران نیستند و نه تنها در جهت منافع ملت و مردم حرکت نمی کنند بلکه با وحشیگری و رذالتی آشکار که بسیار از روح ملت بزرگ ایران فاصله دارد بر سر قدرت مانده اند. این بدان معناست که ادامهء این حکومت با رضایت ملت نیست گرچه حکومت با فشار و سرکوب بتواند در خیابان ها امنیتی ظاهری برقرار کند عاقبتش از امروز روشن است.

1-[خبرگزاری انتخاب - اعتماد ملی - دوشنبه 22 تیرماه 1388 - بر اساس متراژها و اندازه گیری های صورت گرفته در تجمع حامیان میرحسین موسوی در میدان آزادی سه میلیون معترض حضور داشته اند. یکی از نمایندگان عضو فراکسیون اصولگرایان در حاشیه جلسه علنی روز گذشته مجلس به صورت غیر رسمی اعلام کرد که در گزارشی که از سوی محمدباقر قالیباف شهردار تهران به مجلس ارائه شده آمده است براساس متراژها و اندازه گیری های صورت گرفته در تجمع حامیان میرحسین موسوی در میدان آزادی حداقل سه میلیون معترض حضور داشته اند.]

2- آریانپور عباس - فرهنگ انگلیس فارسی ج1- رویه 1233 انتشارات امیرکبیر تهران سال 2000

محل اظهار نظر شما:

شما با اين آدرس ها می توانيد با ما تماس گرفته

و اظهار نظرها و مطالب خود را ارسال داريد:

admin@newsecularism.com

newsecularism@gmail.com

newsecularism@yahoo.com