دولت کودتا و وزارت زنان

عسل اخوان

وزرای زن در کابینه احمدی نژاد چه می کنند؟

1- معرفی سه وزیر زن از سوی احمدی نژاد موجب حیرت بسیاری از ناظران شده است، چگونه دولتی که آن لایحه ارتجاعی علیه حقوق زنان (موسوم به لایحه خانواده) را به مجلس فرستاد اکنون زنان را به عنوان وزیر کابینه پذیرفته است؟ آیا در اثر صاعقه یا هر حادثهء دیگری احمدی نژاد و مجتبی ثمره هاشمی، تغییر عقیده داده و فمینیست شده اند؟! آیا عقاید فقهی مصباح یزدی و خامنه ای (دو حامی اصلی دولت کودتا) تغییر کرده؟ به راستی معرفی وزرای زن در کشوری که زنان را حتی در حد مدیریت میانی هم تحمل نمی کنند چه معنایی دارد و چه هدفی را دنبال می کند؟

2- پاسخ به این پرسش ها ارتباط زیادی دارد با آنچه پس از کودتای 22 خرداد روی داد. دولت کودتا طی چند ماه اخیر با جنبشی گسترده و سراسری روبرو بوده که مشروعیت داخلی و بین المللی را به طور کامل از او ستانده، کشتار و شکنجهء وحشیانهء مردم و افشای تجاوزهای جنسی و اعمال شنیع و ضد بشری در زندان های جمهوری اسلامی چهرهء کریه فاشیست های اسلامی* را عریان تر از همیشه پیش روی جهانیان قرار داد، تا آنجا که آنها که از لزوم به کار بستن زبان نرم در قبال جمهوری اسلامی سخن می گفتند یا با به کار بستن تحلیل های بی بنیاد می کوشیدند برداشت عمومی از این نظام را تلطیف کنند اکنون تحت فشار افکار عمومی بین المللی یا از حرف های خود عقب نشسته اند یا به گوشهء انزوا خزیده اند.

3- دولت کودتا در بن بستی ملی و بین المللی قرار دارد، جمهوری اسلامی بزرگترین شکاف و بحران سیاسی طول عمر خود را تجربه می کند، دولت کودتا با مشکل مشروعیت از دست رفته و افشای چهرهء واقعی اش روبروست. سرکوب های وحشیانه نه تنها چاره ساز نشد بلکه بر مشکلات دولت کودتا افزود. اکنون احمدی نژاد محتاج حرکتی تازه است که کمی چهرهء دولت کودتا را با آن بزک کند و در ضمن با به پا کردن جنجالی تازه – شبیه و البته شدید تر از جنجال معاون اولی مشایی – صورت مسئلهء اصلی را ـ که کودتا و موج کشتار پس از آن است ـ پاک کند. در واقع احمدی نژاد و کارگردانان کودتا با این اقدام چند هدف را پی می گیرند:

الف) بازسازی چهرهء خود در سطح جهان

ب) منحرف کردن افکار عمومی داخلی و بین المللی از مسئلهء اصلی

ج) آرام کردن زنانی که رکن اصلی جنبش سبز علیه دولت کودتا را تشکیل می دهند. احمدی نژاد می کوشد با آنچه خود یک «باج» به زنان تلقی می کند - و در واقع منظور نظرش به نوعی تطمیع زنان است – موضع ما زنان را علیه دولت کودتا نرم کند و مانع از حضور زنان در خیابان ها شود.

د) در ضمن احمدی نژاد می کوشد با قرار دادن خود در برابر روحانیت سنتی خود را دیکتاتوری روشن اندیش جا بزند!

4- اقدام دولت کودتا در معرفی وزرای زن تا حدودی هوشمندانه به نظر می رسد، اما آیا می تواند همهء اهداف کارگردانان کودتا را محقق کند؟ واقعیت این است که ندا و سهراب و ترانه و اشکان و ده ها جوان مانند آنها با معرفی سه وزیر زن زنده نمی شوند، زخم های شکنجه و تجاوز را نمی توان با این اقدامات عوامفریبانه التیام داد، این اقدام اگر چه برای فریب افکار عمومی سازمان داده شده اما مردم دیگر فریب نخواهند خورد، به هر حال افشای اهداف این سناریو از وظایفی است که بر عهدهء ماست.

5- در عین حال این نکته را هم نباید فراموش کرد که اگر کودتاگران برای نجات از بحران اجباراً به اینگونه روش ها متوسل می شوند آن را باید به حساب حضور قوی و شجاعانهء زنان در صحنهء مبارزه با دولت کودتا دانست. این عقب نشینی کودتا گران نتیجه چیزی نیست جز کارزار گستردهء زنان طی سال های اخیر علیه تبعیض و قوانین تبعیض آمیز. این عقب نشینی میوهء حضور عملی زنان در میدان مبارزهء خیابانی علیه کودتاگران است، تجربهء این دو ماهه نشان داد علیرغم پاسیفیسم حاکم بر تفکر برخی افراد و گروه ها راه آزادی گاهی هم از خیابان می گذرد.

6- اما نتایج این اقدام احمدی نژاد چه خواهد بود:

الف) شکاف بین کودتاگران و روحانیت و مراجع قم عمیق تر می گردد و در نتیجه نظام بیش از پیش به سپاه و قدرت نظامی وابسته می شود.

ب) احتمالاً شکاف هایی در میان حامیان دولت کودتا به وجود می آورد و شاید در مجلس جنجال به پا کند.

ج) به طور کلی شکاف در نظام را عمیق تر می کند

د) در ضمن این اقدام به رغم نیت شومش به هر حال یکی از بزرگترین تابوهای بعد از انقلاب را می شکند.

7- مشکل زنان با معرفی سه وزیر زن، که خودشان هم اعتقادی به برابری حقوق زن و مرد ندارند حل نمی شود، مشکلات اجتماعی حقوق زنان خیلی بیشتر از این حرف هاست و جمهوری اسلامی مسئول مستقیم بسیاری از این مشکلات است، باید به کودتا گران خاطر نشان کرد اگر زن می تواند وزیر شود این به آن معناست که زن می تواند قاضی و رییس جمهور هم بشود چنانکه در بسیاری از نقاط دنیا شده است. اگر زن می تواند وزیر بشود پس این حق را دارد که با وزیر مرد همکارش از حقوق برابر بهره مند شود.

اکنون خانم وزیر را تصور کنید که به شوهرش به خاطر اختیار کردن زن دوم و سوم اعتراض کرده و از او خواسته است هوو ها را طلاق دهد و شوهر هم بنا به حق و وظیفهء شرعی اش او را تنبیه بدنی کرده. حالا خانم وزیر می خواهد به جلسهء هیئت دولت برود تا در مورد مسائل مهم مملکت اظهار نظر کند اما شوهرش «اذن» خروج از منزل را به او نمی دهد و او را وادار به «تمکین خاص» می کند تا هر جور که بخواهد از او «متمتع» شود! به هر حال خانم وزیر خودش را به هزار بدبختی به جلسه سخنرانی هنگام غروب در فلان سمینار می رساند در حالیکه تمام بدنش کبود است.

این تصویر مضحک و غم انگیز نشانهء وضعیت کمیک - تراژیک جمهوری اسلامی و تناقضات این نظام است؛ تناقضاتی که جمهوری اسلامی را از پا در می آورد.

پی نوشت:
*برخی از رفقا به عبارت «فاشیسم اسلامی» اعتراض کرده بودند که بعضاً دلایل موجهی هم داشتند با این حال این فقط یک نامگذاری است، چرا که به کاربردن لغاتی نظیر مرتجع، توتالیتر و امثالهم برای توصیف نظام حاکم بر ایران نارساست؛ جمهوری اسلامی چيزی است فراتر و بیشتر از همهء اینها.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه