بازگشت به خانه   آرشيو   دوشنبه ها: مکتوبات فدوی طنزنوشته های هفتگی حميد رضا رحيمی 19 مرداد 1388 ـ 10 اگوست  2009

پيوند به اين صفحه با فيلتر شکن: 

https://newsecul.ipower.com/2009/08/10.Monday/081009Hamid-Reza-Rahimi-Diffrentiation.htm

تقسیم بندی های اکتشافی فدوی

          فدوی اخيراً متوجه مزايای صنعت تقسيم بندی شده و در يادداشت های خود  فنون مختلف اين امر به آزمايش گذاشته است. اين هفته فدوی، بعنوان دست گرمی، دو نوع از تقسيم بندی هائی را کشف و ثبت کرده است تقديم حضور ضد انقلاب  مفسد فی الارضين می کند.

تقسيم جرائم و محبوسين

بطوری که فدوی توجه کرده است، در حکومت مقدس اسلامی ما، جرائم و محبوسین به دو بخش تقسیم شده اند و بستگی دارد که شما به کدامیک از این دسته بندی ها که شرح آن به اجمال در پی خواهد آمد، متعلق باشید.

بیت
تـو اوّل بگـو با کیـان زیستی
من آنگه بگویم که تو کیستی

و امّا طبقه بندی مزبور از این قرار است:

1ـ خودی ها، که تاکنون دارای همه گونه مصونیّت بوده اند لکن اخیراً بخش قابل ملاحظه ای از مصونیّت های گوناگون خود را، به دلیل شیطنت هائی که قرار بوده است نکنند، از دست داده و حتّی به زندان هم می روند!.. برخی از اینان بعدها، به خارج از کشور می آیند و به عنوان "شهید زنده" مورد استقبال امت همیشه در صحنه ی خارج، قرار می گیرند. جرم اینگونه افراد معمولاً: ضدیت با انقلاب اسلامی یا انحراف از آن، تضعیف مبانی حکومت، توهین به مسؤلین نظام، مشوب کردن افکار عمومی، قرائت دیگر از احکام مسلّم اسلام، حمل و استعمال مواد مخدر و البته لواط است!

2ـ در مورد غیر خودی ها، و یا به لفظ رایج، نخودی ها، گمان نمی رود توضیحی لازم باشد. لازم است؟ بسیار خوب، دو سه کلمه ای محض یادآوری می نویسیم:

این دسته در حدّی نیستند که حکومتگران، وقت صرف شان کنند. اینان جماعتی «خود زن» هستند که می کوشند با اين ترفند مرگ و بدبختی خود را به گردن حکومت مقدس اسلامی بياندازند. اين گمراهان معمولاًٌ یا دسته جمعی اتوبوس شان به درّه پـرت مـی شـود ـ یـا وقتـی که از خانه بیرون می آیند تا شیر بخرند، ناپدید می شوند و بعد معلوم می شود که در اثـر بی احتیاطی، شیر آنان را خورده است!.. یا در فرودگاه، به جـای این کـه هواپیمایشان بپرد، خودشان همینطور سـرخود و بـه تنهائـی وَر مـی پرنـد!... یـا حین بـد مسـتی در حکـومـت اسـلامی! و بد و بیراه گفتن به "اعلیحضـرت العظمـی" سـکته می کنند، یعنی، جسدشان در خیابان و در حالی که افقايشان یک شیشه عرق به دست شان داده اند، پیدا می شوند ـ و یا در داخلِ زندان (دانشگاه ـ م) و به هنگام بازگشت به دامان اسلام، ناگهان دچار ایست قلبی می شوند و... زنده هاشان اسم این حوادث خود ساخته را بعدها می گذارند "قتل های زنجیره ای".

اما، نظر به این که روزگار، روزگار قرائت های گوناگون است، فدوی هم از "قتل های زنجیره" قرائت خودش را دارد و معتقد است که منظور از "قتل های زنجیره ای" که آمرین آنها با این که بسیار دَم دست هستند، تا ظهور حضرت مهدی(عج) پیدا نخواهند شد، این نیست که این قتل ها خدای نخواسته به هم مرتبط اند. منظور بلکه این است که هر آینه محتمل است کسی را مجدداً بین راه شیر بخورد و یک حلقه ی دیگر به طول زنجیر کذائی اضافه شود و این البته، تقصیر زنجیر است نه حکومت اسلامی!

در باب انواع سانسور

بنظر فدوی می رسد که "سانسور" هم بنده ی خداست و مثل هر چیز دیگر، در این جهان گزنده و پهناور، طبقاتی است؛ یعنی، طبقه بندی می شود و آن بر دو نوع است: 

1ـ سانسور منفی

2ـ سانسور مثبت 

البته، با وجود وقوف به وجود سانسور منفی ، فدوی هنوز نمی داند که ماهيت آن چیست و برای تبیین آن باید برود قدری بيشتر مطالعه کند. سانسور مثبـت را امّـا می شناسد و می داند که چقدر فرحبخش است، تا آنجا که حیرت کرده که چرا نه در آن ایام و نه در این ایّام، عقلش نرسیده که بدین کسوت شریف، مُشّرف شود.

باری ـ بین خودمان باشد، سانسورچی بودن هم واقعاً عالمی دارد. آدم بی خودی احساس می کند که موجود مفید و مثبتی است. همان احساسی که دست اندرکاران محترم حکومت اسلامی بیش از دو دهه است که با آن زندگی خودشان را آباد و زندگی ملّت را تباه کرده اند.

سانسور مثبت، از نظر انواع حقوق (اعم از حقوق عمومی و خصوصی، حقوق بشر و حتّی حقوق آخر ماه) جرم محسوب نمی شود و راستش را بخواهید اصلاً مستحب است. زندگی بدون سانسور مثبت، چهره ای کریه دارد. به عبارت دیگر، سانسور مثبت است که زیبائی می آفریند. هنوز و همچنان می شود در مناقب "سانسور مثبت" گفت و نوشت و اساساً همیـن چیزها بود که فدوی هم به صرافت این افتاد که سانسورچی و مُمیّز بشود.

برای توضيح چگونگی اين سانسور، فدوی در اينجا جمله ای را که "به طور مثبت" سانسور شده تقديم می کند: «در کشور، هیچ زندانی سیاسی نداریم، هیچ کس به خاطر ابراز عقیده زندانی نمی شود و همه در بیان عقیده ی خود آزاد هستند».

شما را به خدا، از خواندن این جمله ی زیبا، که متعلق به رئیس محترم سازمان زندان های کشور است، کیف نمی کنید؟ احساس نمی کنید که مملکت گلستان شـده اسـت؟ احسـاس نمی کنیـد که دیگـر نگران نیسـتید؟ احسـاس نمی کنید که دیگر صدای شلاق، نعره ی محبوسین، تیرهای خلاص و... خواب پریشان اهالی را آشفته نمی کند؟

خُب، اگر پاسخ شما به این پرسش ها مثبت است، پس این همه کیف و لذّت را مدیونِ "سانسور مثبت" هستید، چون فدوی اگر جمله ی حضرت استادی را سانسور مثبت نمی کرد، نه تنها این همه کیف نمی کردید، بلکه حالتان بدتر هم می شد.

میل دارید که جمله ی حضرت استادی را قبل از مُمیّزی ببینید تا به اهمیّت فایده ی "سانسور مثبت" پی ببرید؟... بفرمائید:

«در کشور هیچ زندانی سیاسی نداریم، هیچ کس به خاطر ابراز عقیده زندانی نمی شود و همه در بیانِ عقیده ی خود آزاد هستند به شرط آن که از خطوط قرمز عبور نکنند!»

زیاده عرضی نیست.

تا درودی ديگر، بدرود

www.hazl.com

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه