هنوز وقت اش نرسيده

پاسُخی به آقای سیامک مهر

خشایار رخسانی

درود به دوستِ گرامی، آقای سیامک مهر،

در پاسُخ به نوشتار شما با سرنویس "عینک سبز فریب" می خواستم دیدگاه خودم را با شما درمیان بگذارم.

در این گفتهء شما هیچگونه شکی نیست که روند سراشیبی و نابودی فرهنگ و کیستی ما ایرانیان پس از تازش عرب هایِ دَدمنش به ایران آغاز شد که تا به امروز نیز ادامه دارد، روندی که بیگُمان سه دهه پیش اوج آن در 14 سدهء گذشته بوده است. از این رو برای بازشناسی چهرهء زشت اسلام، و آنچه که این دین بر سر نیاکان ما آورد، ایرانیان دیگر نیازی به فراگیری گذشته نگاری اسلام در ایران ندارند، زیرا آنچه را که آنها در سه دههء گذشته با گوشت و  پوست خود آزموده اند، بهترین دانشگاه برای آشنا شدن با تاریخ جنایت های اسلام در این کشور به گونهء زنده بوده است. و مردمی که اینچنین اندوختهء گرانی را با دادن جان بهترین فرزندان و سرمایه های خودشان بدست آورده اند، دستکم از این اندازه خَرَد برخوردارند، که تا چند سدهء دیگر به دام دینفروشان اسلامی نیاُفتند.

همانگونه که در جریان هَستید هم اکنون جُنبش سبزی در ایران آغازیده است که اگر چه به بهانهء "رای من کجاست؟" سر برآورد، ولی برهیچکس از دینکاران و دیوان سالاران در ایران پوشیده نیست که دغلکاری در رای مردم بهترین انگیزه را در فرادستِ مردم گذاشت، تا بر همهء آن ستمی که در سه دههء گُذشته برآنها رفته است، فریاد برآورند و بشورند. دیگر اینکه این جُنبش سبز آزادیخواهی را باید از سویی بخشی از کارهای شگفت انگیز یا معجزهء رهبر بشمار آورد که آز او در زیاده خواهی انگیزه ای در دَستبُرد در رای مردم شد، دغلکاری ایکه واکُنش بدور از انتظار مردم را بهمراه داشت.

 هم اکنون با اینکه میلیونها ایرانی از جان گُذشته آماده هستند که برای یک دگرگونی دمکراتیک در این کشور جانشان را ببخشند، ولی جُنبش آنها به علت بی سازمانی و نبود رهبری درخور، شکننده و ناتوان است. جُنبشی که هنوز بیشتر از 55 روز از سربرآوردن آن نمیگذرد در حال پاگرفتن و سازمان دادن خودش میباشد. و در این میان یگانگی همهء ایرانیان با دین ها، اندیشه ها و پَسندهای گوناگون که دستکم در گرامیداشتن دمکراسی و حقوق بشر همداستان هستند، یکی از پیش فرض های پیروزی ما میباشد.

اگر چه در سه دههء گذشته تیغ ستم خودکامگان اسلامی به استخوان مردم رسیده بود، ولی رژیم با پیشگیری از هر امکانی که بتوانست در پیدایش یک رهبر که در سازماندهی مقاومت مردم سودمند اُفتد، ادامهء هَستی ننگینش را تضمین میکرد. ولی رویدادهایِ شگفت انگیز در روند گُزیدمان فرنشینی دولت و دُزدی رای مردم،  این شایش را برای آنها فراهم آورد که خود را بدور یک رهبر سازمان دهند و به جُنبش خود یک شناسه ای و هویّت بخشند. میرحسین موسوی را مردم رهبر کردند و جامهء رهبری را بر تن  او با آن ویژگی هایی دوختند که خود می پسندیدند. از اینرو میرحسین موسوی اگر چه تا پیش از کودتا یک آدم بِنیاد گرای دینی بود، ولی آن موج عظیمی که مردم در واکُنش برای ایستادگی در برابر کودتاچیان براه انداختند،  آنچنان تراشی به موسوی داد که  او همکنون به آدم دیگری فراروییده و دگردیسیده است، و دارای ویژگی های درخوری شده است که مردم به او پذیرانده اند. شعار او بر پایهء "جمهوری اسلامی نه یک کلمه زیاد و نه یک کلمه کم" ، نباید ما را به ترس بیاندازد زیرا که او اگر چه امروز رهبر جُنبش است ولی رای او تنها به اندازه یک تن در جُنبش از ارزش برخوردار میباشد. به این معنی که آقای میرحسین موسوی تازمانی از جایگاه رهبری جُنبش مردم برخوردار است که با جُنبش همراه باشد، که هدف آن دمکراسی و آزادیست. در جاییکه آقای میرحسین موسوی از همراهی کردن از خواسته های مردم جا بماند، مردم بدون رو دربایستگی، از او گُذر خواهند کرد.

از دیدگاه من امروز که جنبش سبز آزادی هنوز ناتوان است و از سازماندهی اُستوانی برخوردار نیست، هنوز خیلی زود است تا با تازش به ارزش هایِ اسلامی چیره بر کشور بخواهیم در این مبارزه جبههء تازه ای را در برابر بنیادگرایان خشک اندیش اسلامی بگشاییم، وضعیتی که به علت بار گران آن، می تواند هزینه های زیادی بر دوش جنبش بگذارد و  شاید که ما را ناگزیر کند که زیر آن بزاییم و جُنبش به آسانی سرکوب شود. از این رو برای پیشگیری از سرکوب جُنبش نوپای ما، و افزودن بر توان آزادیخواهان باید که حتا از پیوستن هر دینکار یا آخوند به جُنبش سبز آزادیخواهی ایران، که به سکولاریسم به معنی جدایی دین در کشورمداری باور داشته باشد، به گرمی پیشوازی کنیم. این راه بهترین راهی  است که می تواند بهایِ آزادی را که هزینهء گزاف جانی و داراکی درخواست می کند، به کمترین اندازهء آن برساند. زیرا هم تکنون اگر که جُنبش آزادیخواهی مردم بخواهد همهء ساختار و ارزش هایِ اسلامی را که بر کشور چیره است، به زیر پُرسش ببرد، حاکمیت خونخوار اسلامی می تواند بسادگی، معترضین را در جای "معاند" و دشمن خدا، به تیغ دژخیم بسپارد. ولی آزادیخوهان می توانند هزینهء بدست آوردن آزادی در این مبارزه را به کمترین اندازه آن برسانند، اگر که آزادیخواهان پیرامون دُشمنان دمکراسی و آزادی را گام به گام و با بهره گیری از ابزار هایِ " الله واکبر" خودشان از هواداران خشک اندیش حزب الله ایشان تُهی کنند و سرانجام آنها را از همبودگاه به زُدایند و بکنار گُذارند..

زنده و سبز باشید

‏پنجشنبه‏، 2009‏/08‏/06

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه