بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان   |   پيوند به آرشيو آثار نويسنده در سکولاريسم نو آدرس اين صفحه با فيلترشکن:  https://newsecul.ipower.com/2009/07/19.Sunday/071909-Payam-e-Daneshju-Rafsanjani-Speech.htm

يک شنبه 27 تير 1388 ـ 19 جولای 2009

رفسنجانی نمرهء مثبت گرفت

سرمقالهء «پيام دانشجو» در وبلاگ حشمت الله طبرزدی

به راستی که حوادث به اندازه ای بزرگ و بهت آور است که نمی توانی باور کنی. هیچ کس باور نمی کرد. همیشه می گفتیم و به خود دلداری می دادیم؛ اما باور نمی کردیم به این زودی اتفاق بیفتد. برای این که به بزرگی حادثه بیش از پیش پی ببریم بد نیست، تصویری از ماجراها در ذهن داشته باشیم:

تریبون نماز جمعهء تهران است.؛ جایی که خامنه ای چند هفته پیش از همین جا انتخابات تقلبی را تایید و دستور سرکوب معترضین را صادر کرد.

یا، نه، تریبونی که در سی سال گذشته محل تند ترین شعار ها و مواضع علیه مخالفین داخلی و به ویژه کشور های خارجی مثل امریکا و اسرائیل بوده است؛ جایی که مقدرات حکومت اسلامی از طریق تریبون آن اعلام می شده است؛ جایی که سنگر نظام و اسلام و انقلاب نامیده می شده است؛ جایی که مهم ترین سنگر انقلاب در مقابل همهء دنیا اعلام می شده است.

امام جمعه هم کسی جز پایه گذار نظام و یار دیرین آیت اله خمینی نیست؛ کسی که رییس تشخیص مصلحت نظام است؛ کسی که رییس مجلس خبرگان است؛ کسی که سکان دار نظام جمهوری اسلامی بوده است...

انگار در خواب می بینیم.

شرکت کنند گان در نماز همواره جزو وفادار ترین افراد به نظام و انقلاب بوده اند. کسانی که در سی سال گذشته دست از حمایت رهبر بر نداشته اند. از طبقات و لایه های گونا گون اجتماع بوده اند. همواره برای حضور آن ها در نماز جمعه، تسهیلاتی چون اتو بوس در نظر می گرفتند و دستگاه تبلیغی رسمی نظام از آن ها به عنوان فرشتگانی یاد می کرده که به حج می آیند. می گفته اند که نماز جمعه، حج فقرا است.

اما امروز چیز دیگری دیدیم. از میدان هفت تیر، گارد ویژه و نیروی انتظامی و لباس شخصی کاشته بودند تا مانع هر نوع تحرک شرکت کنندگان بشوند. از میدان ولی عصر اتومبیل هایی که برای شرکت در نماز به حرکت در آمده بودند را به طرف شمال هدایت کرده و به آن ها اجازهء نزدیک شدن به حو مهء نماز را نمی دادند.

امام جمعه اما حر ف های متفاوت می زد. او از مردم ناراضی سخن می گفت. از بحران در نظام حرف می زد. از آزادی زندانیان سیاسی و دلجویی خانواده هایی که به دستور سران رژیم داغدار شده بودند حرف می زد. او از بی اعتماد شدن مردم به نظام حرف می زد. او مرتب می گریست و مردم را بیم می داد که شعار ندهند تا مبادا آن ها که در درون و بیرون دانشگاه هستند، برایشان دردسر درست نکنند. او حرف هایی می زد که کاملاً با حرف های رهبر و سایر امام جمعه ها در تضاد بود. او مرتب از گذشته البته با حسرت یاد می کرد.

شعار های مردم نیز متفاوت بود. مردم به جای مرگ بر  آمریکا و انگلیس و منافقین، مرگ بر چین و مرگ بر روسیه می گفتند. انگار خواب می دیدی.حرف مردم و امام جمعه یکی شده بود و نگرانی هر دو مشترک بود. پس از اتمام نماز، نیرو های گارد و لباس شخصی به مردم حمله ور شدند. برخی را زدند و بازداشت کردند. مردم شعار مرگ بر دیکتاتور سر دادند. خیابان ها به هم ریخت. به راستی چه تفاقی افتاده است؟

این تصویری ناقص اما واقعی از نماز جمعهء دیروز و نماز جمعهء امروز بود. به همین سادگی.

دوستان گرامی! آیا پند آموز نیست؟ نیرو های خشن و گارد ویژه و لباس شخصی ها برای سرکوب کسانی آمده بودند که در نماز جمعه شرکت کرده و پای حرف های شخصیت برجسته ی نظام نشسته بودند. به راستی که شگفت انگیز است.

به باور ما این شروع ماجراست. هنوز حتا به میانهء آن هم نرسیده ایم. مردمی که تصمیم گرفته اند شرایط را تغییر بدهند حتا رفسنجانی را وا می دارند تا در مقابل دوستان نزدیک خود ایستاده و آن ها را پند و اندرز بدهد. او همان حرف هایی را می زند که بسیاری در چند سال اخیر بارها و بارها تکرار کرده اند. او از رأی و حق مردم می گوید. انگار نه انگار با سران رژیمی حرف می زند که خود از همکاران آن ها است. او از نارضایتی روحانیون و مراجع می گوید.

می دانیم که طرف مقابل فقط به نیروی سرکوب و سرنیزه می بالد. می دانیم که نیروی مقابل از نارضایتی اکثریت مردم آگاه است. می دانیم که طرف مقابل بر طبل خشونت خواهد کوبید. می دانیم که نیروی مقابل حتا علیه رفسنجانی بسیج خواهد شد. می دانیم که نیروی مقابل حتا به این فکر است که در شرایط بحرانی از رفسنجانی به عنوان وجه المصالحه استفاده کند. می دانیم که نیروی نظامی حتا ممکن است به فکر کودتایی از این آشکار تر بیافتد. می دانیم که بحران تا مغز اسخوان رژیم نفوذ کرده و  ممکن است شرایط را خطر ناک تر از گذشته نماید. اما به آگاهی و شجاعت مردم باور داریم. به راه بی برگشت آزادی باور داریم.

امروز در رژیم اسلامی شکافی افتاده که هیچ چیز نمی تواند آن را به هم پیوند بزند. برای گذار از این شرایط، سرکوب و کشتار راه حل نیست. باید به حقوق مسلم مردم تن داد. آزادی، دموکراسی و پذیرش اعلامیهء جهانی حقوق بشر اولی ترین این حقوق است. امروز بخش بزرگی از مردم ایران، رفسنجانی را در درون جبههء خود پذیرفتند. طرف مقابل نباید از متانت این مردم سو استفاده کند. باید به گذشت مردم امیدوار باشد. این بخشی از مردم است که به حرکت در آمده. اگر همه به خروش درآیند چه خواهند کرد؟ آیا به عواقب رفتار خود نمی اندیشند؟

البته آشتی ای که رفسنجانی در پی آن است را مقدمه ای برای گام های بعدی می بینیم.

اين فقط یک گام است.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه