NewSecularism-Article-........

نامهء دختران ابطحی به پدرشان بمناسبت روز پدر در ايران

توضيح سکولاريسم نو: زندانی شدن آقای محمدعلی ابطحی معاون پارلمانی آقای محمد خاتمی در يک مقياس عمومی امر ويژه ای نيست، اما هنگامی که از آسمان تماشای عمومی فرود آمده و به مجموعهء کوچکی با نام خانواده خيره می شويم در می يابيم که دستگيری يک پدر تا چه حد می تواند فرزندان و همسرش را پريشان کند. اين «اشراف»، آن هم در مورد کسانی که روزگاری بر مستند قدرت تکيه می زنند و تحت نام دولتی که آنها عضويتش را دارند، ده ها پدر و مادر، به جرم های ناکرده، تحت شکنجه و فشار قرار می گيرند، برای آدمی که وجدان خويش را هنوز به شيطان قدرت نباخته است می تواند تکان دهنده و درس آموز باشد. افسوس که در اغلب موارد امکان رسيدن به چنين درک اعتلائی برای قدرتمندان وجود ندارد. بهر حال، نامهء دختران آقای ابطحی را بمناسبت روز پدر می خوانيم...

روزت مبارک. خیلی دلم می خواهد مثل هر سال برایت هدیه ای بخرم و به دیدنت بیایم. مثل هر سال، در آغوشت بگیرم و حضورت را حس کنم. مثل هر سال لبخند زیبایت را ببینم و در کنارت باشم. هیچ وقت فکر نمی کردم لازم باشد برای تبریک روز پدر برایت نامه بنویسم؛ آن هم نامه ای که می دانم حتی نمی توانم به دستت برسانمش.

پدر مهربانم

دلم گرفته است. عجیب گرفته است. کاش می شد لحظه ای ببینمت. می دانم که تو هم آن جا دلتنگ مایی. این بیست روز برایمان خیلی سخت گذشت. یا بهتر است بگوییم اصلاً نگذشت. برای ما امروز همان بیست و ششم خرداد ماه است. همان روز که از انقلاب راه افتادیم تا به آزادی برسیم. شما زودتر به خانه رسیده بودی و نگران حال دخترانت بودی و از ما می خواستی تا زودتر به خانه برگردیم...

برای ما همان روز مانده است. همچنان منتظر آمدنت به خانه هستیم.

می گویند اقداماتی علیه امنیت ملی انجام داده ای؛ می گویند اعتراف کرده ای که از اقداماتت پشیمان و نادمی و دائم اشک می ریزی. چه کسی باور می کند؟

پدر بشاش و مهربان ما

نمی گویند با این خبرهای دروغ چه بر سر همسر و دخترانت با دل های رنجور و قلب های شکسته شان می آورند؟

خوب می دانی که ما به عنوان دخترانت و مادرم به عنوان همسرت و همه دوستداران و خوانندگان وبلاگ و منتظران آزادی ات، بهتر از کسانی که تازه بيست روز است با تو، افکار بزرگ، خلق و خوی صبور و خنده رویی و مهربانی ات آشنایی پیدا کرده اند، می شناسیمت و می دانیم تو بزرگ تر از این حرف هایی...

عزیز تر از جانم

برای مهربانی های بی اندازه ات دلتنگیم؛ برای خنده های همیشگی ات؛ برای روزنوشت های وب نوشته ها، که هر روز رأس ساعت 4:30 بعد از ظهر نگران نوشتنش بودی.

می دانم این روزها نگرانی های زیادی داری، اما تنها چیزی که آن چهاردیواری بسته، از شانه هایت خالی کرده، نوشتن روزمره وبلاگت است. اما ما و همه دوستدارانت امروز هم به تیتر کهنه بیست روزه ی "دستگیری ابطحی" بر می خوریم.

بابا جونم

شما اینجا نیستی؛ هر روز را غریبانه می گذرانیم...

همه ی پیگیری ها بی نتیجه است. گاهی با خود فکر می کنیم شاید در شب های تنهایی ات به اطرافیان و دخترانت دست مریزاد می گویی که برای آزادی ات اقدامی نمی کنیم. روزهای اول پس از رفتنت، چهار روز را در رفت و آمد به دادستانی و زندان اوین بودیم... برای رساندن داروهای دیابتت.

نامه هایی نگاشتیم برای هر کسی که به ذهنمان می رسید کاری از دستش بربیاید. نتیجه نداد... نمی دانم این چه جریانی است که همه دوستانت هیچ کاری از دستشان برنمی آید...

غیر از تماس کوتاه 2 دقیقه ایت، دیگر هر تماسی از زندان بود تقاضای عدم پیگیری از طرف بازجویانت بود.

امیدواریم امشب یا فردا تماس بگیری... یا ملاقاتی حداقل به عنوان روز پدر با تو داشته باشیم.

اما اگر این هم میسر نشد، فردا با فرزندان دیگر دوستان در بندت، ساعت 5 بعدازظهر با شاخه ای گل سرخ برای دیدنت همراه می شویم و به زندان اوین می آییم.

محل اظهار نظر شما:

شما با اين آدرس ها می توانيد با ما تماس گرفته

و اظهار نظرها و مطالب خود را ارسال داريد:

admin@newsecularism.com

newsecularism@gmail.com

newsecularism@yahoo.com