بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان   |   پيوند به آرشيو آثار نويسنده در سکولاريسم نو آدرس اين صفحه با فيلترشکن:  https://newsecul.ipower.com/2009/06/30.Tuesday/063009-Azadeh-Hajizadeh-Why-they-fear.htm

تير   1388 ـ جون  2009

چرا از ما می ترسند!؟

آزاده حاجی زاده

در پی فراخوان جمعی از مادران عزادار که قصد داشتند ساعت 7 بعد از ظهر شنبه در پارک لاله با سکوت، راهپیمایی آرامی به دور استخر یا آب نمای پارک داشته باشند، به پارک لاله رفتم؛ هر چند مادر نیستم ولی برای احترام به مادران عزیز دلم می خواست که تنهای شان نگذارم .

این مادران در فراخوان شان نوشته بودند ساعت 7 شنبه شب ، همان ساعتی که به ندا آقا سلطان بیرحمانه شلیک شده، و او اینک سمبل مقاومت فرزندان ما لقب گرفته، و به یاد بقیهء عزیزان کشته شده هم، هر هفته ساعت 7 بعد از ظهر در حوالی محل کشته شدن ندا خیابان امیرآباد – پارک لاله ـ جمع می شویم و با سکوت خود بغض و غم مان را نشان می دهیم .

جند نفر از مادرانی که فرزندان شان جزو گمشده ها هستند عکس پسران شان را آورده بودند که دست شان بگیرند و تعدادی از مادران هم با شمع های سیاه و روبان های سیاه آمده بودند که شاید بتوانند در محلی کنار آب نما نشانه ای از عزاداری درست کنند. از سکوت و بغض شان هم پیدا بود که چه می خواهند. شاید سکوت شان گوش مأموران را کر می کرد که بی طاقت شده بودند و گردان گردان نیرو پیاده می کردند و نمایش می دادند. از ساعت 5 بعد از ظهر، نیروهای پلیس مانع از نشستن زنان روی نیمکت های اطراف استخر شدند و زنان را از پارک خارج می کردند. وقتس هم برخی اعتراض می کردند می گفتند همه بروند این خانم بماند تا خدمتش برسیم .

زنی با چادر مشکی اعتراض می کرد که بگو حکومت نظامی است تا من بروم. مأمور مربوطه چنان دشنام های رکیکی به زن داد که مادری دیگر طاقت نیاورد و گفت ما شما را با لباس شخصی ها فرق می گذاریم، شما نباید اینطور صحبت کنید، شما نیروی انتظامی هستید و باید قانونی صحبت کنید. در جواب، مامور نیروی انتظامی حرف زشت تری به آن مادر زد که همه حرکت کردند به سمت دیگر پارک .

برنامهء نشستن و راه رفتن با سکوت را ساعت 7 بعد از ظهر اعلام کرده بودند، ولی از ساعت 5 بعد از ظهر زنانی که اغلب میانسال به بالا بودند، همهء نیمکت ها، مخصوصاً سری دوم یعنی پشت نیمکت های اول، را اشغال کرده بودند و همین طور به جمعیت اضافه می شد که دیگر از ورود زنان بخصوص زنان سیاهپوش به پارک جلوگیری کردند و اتوموبیل های پلیس را به داخل پارک آوردند. یک نفر از ماموران شروع به فیلمبرداری از چهرهء زنان کرد که همه یکصدا اعتراض کردند و ماموران همه را به یک فرعی هدایت کردند و مورد ضرب و شتم قرار دادند، و عده ای را دستگیر و تجمع را متفرق کردند. تعداد زنان دستگیر شده که به بازداشتگاه موقت شاپور منتقل شده اند بیش از 20 نفر است البته شاید تعدادی را هم به بازداشتگاه وزرا منتقل کرده اند. خبری از بازداشتگاه های دیگر نداریم. در بین بازداشت شدگان رهگذرانی که هیچ اطلاعی از این حرکت مادران نداشتند نيز دیده می شدند .

بهر حال، به نظر من، حرکتی بود خودجوش که می تواند هر هفته تکرار شود؛ به شرطی که نیروهای پلیس با عقلانیت بیشتری به موضوع نگاه کنند، چرا که نه راه بندانی ایجاد شد، نه شعاری داده شد، نه اعلامیه ای پخش شد. هیچ! فقط تعدادی مادر نگران و داغدار با فاصله از هم نشسته بودند و می خواستند با سکوتشان فریاد بزنند .

باور نکردنی است که در کشوری که رئیس جمهور آن می گوید در کشور ما آزادی نزدیک به مطلق وجود دارد از حضور چند مادر، آن هم چند مادر داغدار و نگران، آقایان چنان به هراس می افتند که گویی خدای ناکرده آمریکا یا اسرائیل حمله کرده؛ و طوری نیرو پیاده می کنند و نمایش های رزمی می دهند و پارک را محاصره می کنند که رعب و وحشت عجیبی در بین مردم هم ایجاد بشود تا مبادا دست از پا خطا کنند .

شرمنده ام. نمی دانم چرا . نمی توانم به چشمان این مادران نگاه کنم ولی صداهایشان در گوشم زنگ می زند :

  «چرا از ما می ترسند؟

اشتباه می کنند، باید بگذارند ما مراسم مان را انجام دهیم و کمی آرام بگیریم.

اونقدر می آییم تا ذله شان کنیم.

مگر ما حقی نداریم؟ همهء حق ها مال زورگویانه؟

بابا این تاج و تخت به کسی وفا نکرده به این ها هم وفا نخواهد کرد.

باید احترام خودشان را حفظ کنند.

 بچه های ما چه گناهی کرده اند که عدالت را باور کرده اند؟

تقصیر خود ماست؛ سی سال پیش اگر نمی رفتیم تو خیانون ها الان بچه هامون راحت تر بودند .

  پسرم کنکور داشت، گفتند برای کنکور آزادش می کنن، یک هفته دویدم، ولی به قول شان عمل نکردند. یک سال درس خونده بود برای کنکور، ولی جا موند .

  صدا و سیما می گوید ندا را اغتشاشگران کشته اند؟ منظورش مردمه؟ آخه کی باور می کنه؟   اگر اغتشاشگران کشته اند چرا اجازه مراسم ختم نمی دهند؟

  از صدا و سیما نگویید؛ که اصلن ملی نیست؛ من یک نسخهء فراخوان را برای صدا و سیما ایمیل کردم. اگر ملی بود امروز می آمد اینجا و یک گزارش خوب تهیه می کرد. اونوقت می گن چرا به صداهای بیگانه گوش می دهید؟!

  پلیس های زن هم آورده اند. واقعن این مامور ها چی فکر می کنن. زندگی راحتی دارند؟ بدبختی ها را نمی بینند؟ جوان های خودشون به این راهپیمایی ها نمی روند؟

چرا اینقدر سعی دارند سرکوب کنند. واقعاً از سن و سال ما خجالت نمی کشند؟

http://www.sign4change.info/spip.php?article4263

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه