(آرشيو)

=====================================================

به نام همگرایی، به جای کمپین

پروین اردلان

برخی از فعالان کمپین در همگرایی هم فعال شده اند، اما آیا این بدان معناست که «کمپین» در همگرایی هست؟ اسامی برخی از بانیان اولیهء کمپین در همگرایی نیز هست، آیا اين بدان معناست که هرجا آنها هستند کمپین هست؟ چگونه می شود حرکتی از پایین را که مخاطبش مردم هستند و فشارش بر قانون گذاران، و کنش آن ساری و جاری است، به حرکتی از بالا به پایین که مخاطبش کاندیداها هستند تعمیم داد؟ چگونه می توان الفبای اخلاق جمعی و فمینیستی را برای کمپینی ها، که امروز شمارشان بسيارند و بعضی در زندان اند و حاضر و ناظر نیستند، رعایت نکرد و برای ادامهء کار کمپین به نام همگرایی برنامه ریزی کرد؟

=====================================================

چند نمونه از واکنش ها به نوشتهء مهندس کورش زعيم با عنوان

پیشنهاد برای نجات میهن 

===================================================== 

دیپلماسی رکسانا و کاپیتولاسیون!

محمد صادقی

اتهام جاسوسی و سپس تعیین مجازات 8 سال زندان برای رکسانا صابری نشان داد که او قربانی بازی از پیش تعیین شده ای  از سوی جمهوری اسلامی برای سنجش میزان حساسیت  و محک جدی دولت تازه تاسیس اوباما در مواجهه با چالش های احتمالی در آینده بین ایران و امریکا شده است. در این بین واکنش رسمی رئیس جمهور و وزیر امور خارجه امریکا و تشدید فشارهای بین المللی سبب شد تا رئیس دفتر محمود احمدی نژاد در اقدامی بی سابقه  طی نامه ای به دادستان تهران خواستار رعایت قسط و عدل در رسیدگی به اتهامات رکسانا صابری گردد.

===================================================== 

کاش بهائی ها هم واقعاً جاسوس باشند

وبلاگ آزادی بيان، آزادی قلم

اگر اهل ورزش زیبایی اندام باشید، حتما میدونید كه مكزیك به بهشت دوپینگ معروفه و انواع و اقسام داروهای بدنسازی اونجا به راحتی در دسترس ورزشكاران قرار داره و غیرقانونی هم نیست. اگر خدای ناكرده اهل مواد مخدر هم باشید! حتما میدونید كه كلمبیا بهشت قاچاقچیان مواد مخدر هست. حالا بزارید یه م‍ژده دیگه هم بهتون بدم، اگر احتمالاً جاسوس هم هستید و در ایران زندگی میكنید، از این به بعد دیگه دست و دلتون نلرزه؟! میدونید چرا؟ برای اینكه ایران قراره بعنوان بهشت جاسوسان نامگذاری بشه.

===================================================== 

انتخابات امکان است نه هدف!

بیانیه انتخاباتی چپ دموکرات

چپ دموکرات ضمن تحلیل واقع بینانه عینیاتِ جامعه و قائل نبودن به وجود پتانسیل انقلابی در میان کنشگران اجتماعی حاضر، برای عدم حضور در انتخابات جاری نتیجه ای جز « انزوا» و «انفعال» سیاسی ِ بیشتر این کنشگران متصور نیست و معتقد است «فعال» بودنِ «تحریم انتخابات» (آن گونه که پاره ای بدان معتقدند)، درشرایط نبودِ حداقل آزادی های مدنی در عرصه عمومی جامعه برای منتقدین ساختار موجود، جز بالا بردن هزینه های فردی و فرسایش جنبش های اجتماعی چشم انداز دیگری در بر ندارد.

===================

نقدی بر بیانیهء انتخاباتی « چپ دموکرات»

نیما طاهری

دوستان ما به این نتیجه رسیده اند که هیچ پتانسیل انقلابی قابل اتکایی در جامعه و جنبش های سیاسی- طبقاتی ایران وجود ندارد، در نتیجه به باور دوستان «چپ دموکرات» برای یافتن نقطه ی قابل اتکا، باید به پتانسیل  نیروهای موجود در ساختار سیاسی مستقر اندیشید.  به بیان دیگر، حال که امیدی به  نیروی پایینی ها نیست باید به نیروی بالایی ها دل خوش کرد. من از ادعای پیوند اجتماعی و درک واقع بینانه ی دوستان در شگفتم، اینان از عینیات کدام جامعه سخن می گویند؟ 

ما با تشخيص خودمان عمل مي كنيم

محمود دولت‌آبادي

محمود دولت آبادي در گفت و گو با سايت «كلمهء سبز»، ارگان طرفداران ميرحسين موسوی، به منتقدان خارج نشين اش اشاره اي كرده و گفته است: دوستان خارج از كشور ما كه من هميشه با احترام از آن ها ياد كرده ام بيش تر به جاي اين كه اهل تعمق و تامل باشند ، شتابزده و عجولانه رفتار كنند تا بتوانند به كسي بهتاني بزنند و من از اين رفتار حيرت مي كنم... مثلاً، ميرزا آقا عسگري مرا متهم كرده كه به سوي كسي يا كساني دست دراز كرده ام. من اگر اهل دست دراز كردن به سوي كسي بودم به پيشنهادهايي كه اين 30 سال از طرف برخي مقامات به من شده بود پاسخ مثبت مي دادم . اما حالا چرا بايد دست به سوي كسي دراز كنم؟ كه وزارت و وكالت بخواهم؟ آن هم در آستانه 70 سالگي؟ من بارها در مصاحبه هايم گفته ام كه قلندري خود را به سلطنت فرضي ترجيح مي دهم... اين دوستان اگر اين قدر تحمل ندارند كه يك متني را بخوانند و بعد در موردش قضاوت كنند ، من فقط يك نكته به آن ها مي گويم. دوستان عزيز 4 ميليون نفر از ايران رفته اند. اين اكسدوس ايران بوده. در حمله اعراب نسبت به جمعيت اين قدر آدم به هند نرفت... اما سوال من از شما اين است كه در ميان اين 4 ميليون فقط 40 نفر مي توانيد پيدا كنيد كه يك صدا داشته باشند؟ وقتي شما فاقد چنين چيزي هستيد ، وقتي شما هيچ محورنظري ، عملي ، اجتماعي و فرهنگي واحد نداريد ، ديگر به ما چكار داريد؟ ما در بستر خودمان حركت مي كنيم و با تشخيص خودمان عمل مي كنيم . متاسفانه ما دچار انواع و اقسام جزميت ها در داخل و خارج هستيم و افراد حرف هايي به شخص مي زنند كه خودشان هم مي دانند بهتان است ولي به هر حال همگي از خط اعتدال خارج شده اند و اين مايه تاسف است.      (آرشيو)