اوباما در تهران

======================================================

نهج المصالحات

گزيده ای از فرمايشات امام امت

پيش از انقلاب: منظور از حكومت اسلامي اين نيست كه رهبران مذهبي خود حكومت را اداره كنند... پس از پيروزي انقلاب: مي گويند كه روحانيت بايد بروند سراغ كار خودشان و ملت را بگذارند و سياست را بگذارند براي ما. شما در اين 50 سال هيچ غلطي نكرديد. شما را من مي شناسم. نمي خواهم اسمتان را ببرم. سر جايتان بنشينيد. آدم بشويد!

=====================================================

انتخابات و نقش‌های متفاوت مخالفان درون و بیرون
گفتگوی با داریوش همایون

کسانی که در بیرون، هر چه هم بخواهند، دست‌شان به قدرت در ایران نمی‌رسد، بهتر است از این توهم بیرون بیاید که مردم در ایران رنج می‌کشند تا فرش قرمز زیر پای این سروران بیندازند. در سی سالهء گذشته پویش قدرت در بیرون بیش از لکه دار کردن‌ها و بر سر و روی یکدیگر کوبیدن‌ها نبوده است، و از دست دادن هواداران و دلسرد کردن مبارزان. همین بس که امروز را با همین چند سال پیش مقایسه کنند. مبارزهء سیاسی و فرهنگی با جمهوری اسلامی ربطی به پویش قدرت ندارد و بسیار کسان هستند که بی‌چشمداشت، آنچه از دست‌شان بر می‌آید می‌کنند. نکته اینجاست که تشنگان قدرت و آنها که پیوسته می‌پرسند «برای من چه دارد؟» کم اثر‌ترین مبارزان بوده‌اند.

آزادی بيان در اسلام و اسناد بين المللی حقوق بشر
برداشت های دلبخواه آقای محمد زکي احسانی
(سايت وزارت عدليه افغانستان >>>)

آزادي بيان جزء تفکيک ناپذير از مجموعه حقوق وآزادي‌هاي اساسي يک ملت است که هم دراسناد بين‌المللي حقوق بشر، هم در قوانين اساسي و عادي کشورها و هم در آموزه‌هاي ديني مورد تاييد و تاکيد قرار گرفته است. امّا در مقام دفاع و بيان اهميت و نقش آزادي بيان در پيشرفت و ترقي کشورها اين نکته را نبايد از نظر دور داشت که منظور از آزادي بيان اين نيست که هر کس هر چه خواست بگويد وبنويسيد. زيرا آزادي بيان هم نظير ساير آزادي‌هاي سياسي داراي حدو مرزهايي مي‌باشد. ضرورت حدو مرز درآزادي بيان يک امر انکار ناپذير و مورد قبول اکثر آزادي خواهان مي‌باشد. احترام باورها و اعتقادات ديگران بخش تفکيک ناپذير آزادي بيان است. زيرا نقد انديشه، يک مسأله است و توهين و تخفيف باورها و اعتقادات ديگران موضوعي به کلي متفاوت. بدين جهت است که در اعلاميه جهاني حقوق بشر و ميثاق بين‌المللي حقوق مدني، سياسي نيز آزادي بيان را محدود به احترام حقوق وحيثيت ديگران و نيز حفظ امنيت ملي، نظم عمومي، سلامت و اخلاق عمومي نموده است. اخلاق عمومي هر جامعه نيز برخاسته از فرهنگ، آداب، رسوم، باورها و اعتقادات آن جامعه است. به همين جهت آزادي بيان در جوامع اسلامي محدوديت‌هاي فراتر از آن چه در ميثاق بين‌المللي حقوق مدني، سياسي آمده است دارد. اميد است مورد توجه و امعان نظر همگان قرار گيرد.     (آرشيو)