بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

دی   1387 ـ ژانويه  2008

پيوند به آرشيو احزاب در سکولاريسم نو

تحلیل جنبش دانشجویی

جبهه ی دموکراتیک ایران

نظر به این که تظاهرات روز 17 آذر امسال از سوی دفتر تحکیم صورت گرفت و این دفتر در بیانیه ی اول مهر (که در آن، استراتژی یک ساله ی آن دفتر مشخص شد) اعلام کرده بود که رویکرد جدید آن ها فعالیت در حوزه ی مسائل اجتماعی و دوری گزینی از سیاست، به ویژه حرکت های رادیکال است، اما تظاهرات دانشجویی چند روز اخیر به ویژه در دانشگاه تهران با شعار مرگ بر دیکتاتور در تضاد با ان بیانیه است، بنابراین پرسش مقدر این است که:  «چنین تناقضی چگونه قابل توجیه است؟»

برای پاسخ به این پرسش لازم است یک تحلیل همه سو نگر صورت بگیرد و برای مبارزات پیش رو رهنمود های کارآمد تری به دست بیایید. ما، به سهم خود، این پرسش مقدر را به شرح زیر واکاوی می کنيم:

۱- ما این استراتژی دفتر تحکیم وحدت را در همان زمان مورد نقد قرار دادیم و به ویژه این نقد در مقاله ای که از سوی مهندس طبرزدی، دبیر کل جبهه ی دموکراتیک ایران، ارایه شد به خوبی میزان نا درستی برداشت دوستانمان در آن دفتر را باز می نماید. حاصل آن نقد این بود که اعضای دفتر تحکیم تحت تاثیر تحلیل های ناقص برخی فعالان مدنی از یک سو و فشارهای امنیتی از دیگر سو، به آن استراتژی نادرست تن داده اند . البته در مقالات بعدی که از سوی برخی از از اعضای آن دفتر ارایه شد، سعی کردند آن خطای استراتژیک را جبران کنند.

باور ما این است که جنبش دانشجویی، به عنوان اوانگارد جنبش دموکراسی خواهی، بر آمده از روح زمان است؛ که این امر را به «برآمدگی تاریخی» تحلیل می کنیم. واقعیت این است که حاصل ۳۰ سال عوام فریبی، جنگ افروزی و خشونت، سرکوب و جاهلیت و فقر و ورشکستگی اقتصادی ناشی از عملکرد نظام دینی، جامعه را با مطالبات انبوه و مآلا انفجار روبرو کرده است. سیاست های افراطی احمدی نژاد در حدود ۴ سال اخیر مزید بر علت گردیده و مردم را در شرایط بسیار ناگواری قرار داده است. حاکمیت به جای این که به خواسته های به حق اقتصادی، مدنی و اجتماعی، حقوقی و سیاسی مردم توجه کند، دست به سرکوب گسترده تر زده است و جامعه را در شرایط مشابه سال ۱۳۵۶ قرار داده است. در چنین شرایطی عکس العمل قهری مردم، و به ویژه جنبش دانشجویی، یک رویکرد رادیکال بوده و از آن گریزی نیست.

رهبران جنبش دانشجویی و تشکل فعالی چون دفتر تحکیم اگر این واقعیت اجتماعی را درنیابد، جنبش دانشجویی با رفتار خود به آنها می فهماند و این امر در آذرماه امسال در دانشگاه تهران اتفاق افتاد. اگر به تحلیل های ما در ۳ ماه اخیر دقت شود به خوبی این شرایط جدید در آن دیده شده است. هر اندازه رژیم بخواهد از راه سرکوب عریان به مطالبات قانونی اقتصادی و سیاسی - مدنی طبقات و گروه های مختلف اجتماعی پاسخ بدهد باید شاهد عکس العمل طبیعی مردم باشد که صدای بلند فریاد مرگ بر دیکتاتور پاسخ به این رژیم رو به زوال است.

۲- استراتژی درست: رژیم به خوبی از شرایط جدید آگاه است و به خوبی می داند که مردم در مقابل شرایط فاجعه بار اقتصادی و سرکوب مدنی – اجتماعی - سیاسی به مرور دست به اعتراض خواهند زد. به همین دلیل، از مدتی پیش و به قصد جلوگیری از تظاهرات دانشجویی ۱۶ آذر ماه دست به دو اقدام موازی زد. از یک سو سرکوب های دانشجویی را تشدید کرد و با بازداشت ۴ دانشجوی دانشگاه علامه ی طباطبایی این گونه وانمود کرد که در مقابل جنبش دانشجویی کوتاه نخواهد آمد و، از دیگر سو، رهبران خود را برای سخنرانی در روز ۱۶ اذر آماده کرد و به نیروی شبه نظامی بسیج دانشجویی اعلام اماده باش داد.

ولی در مقابل این استراتژی سرکوب و مصادره، گروه های مختلف دانشجویی استراتژی درست مبارزه ی فعال را بر گزیدند. دفتر تحکیم وحدت،جبهه ی متحد دانشجویی ،دانشجویان برابری طلب ُدانشجویان هویت طلب، جبهه ی دموکراتیک ایران، و ادوار دفتر تحکیم وحدت با صدور اعلامیه، انجام مصاحبه، و فضا سازی های مناسب به مقابله با این سیاست سرکوب و مصادره بر خاستند. این گرو ه ها با هماهنگی به سمت یک استراتژی درست روی آوردند و به ویژه دفتر تحکیم وحدت با اعلام میتینگ دانشجویی در روز ۱۷ آذر ماه میزان هوشیاری و دلیری تشکیلاتی خود را نشان داد.

اگر چه راهپیمایی خودجوش روز ۱۷ آذر ماه، که منجر به سردادن شعار های رادیکالی همچون «مرگ بر دیکتاتور» به عنوان خواست عمومی شد، از سوی این دفتر برنامه ریزی نشده بود ولی نیرو های آزادی خواه در یک اقدام درست و منطقی خواست ملی را اعلام نمودند.

البته دفتر تحکیم نیز نباید دچار توهم دیگری بشود و این حرکت را به نام خود ثبت کرده و بار دیگر به این فکر بیافتد که از راه نزدیکی با نیروهای اصلاح طلب به طرح استراتژی های خطا مبادرت نماید.

ولی آنچه اهمیت دارد این است که همه ی نیروهای دموکراسی خواه به یک استراتزی درست در مبارزه ی اخیر روی ورده و نشان داده اند که می توانند با جنبش دانشجویی و برامد تاریخی که منجر به رهایی ملت ایران خواهد شدُ همراهی کنند.

۳- اتحاد نیرو ها: فعل و انفعالات ناشی از برآمد تاریخی به صورت طبیعی جنبش دانشجویی را در مسیر درست با اتخاذ استراتژی مبارزه ی فعال قرار داد. شاید پس از چند سال این اولین بار بود که در اوج سرکوب و خفقان دولتی افراطی - اسلامی، جنبش دانشجویی در مازندران، همدان، شیراز، تهران و دانشگاه های دیگر، دست به چنین حرکت های گسترده و رادیکالی زد.

ما از این جنبش اخیر به «استراتژی مبارزه ی فعال» تعبیر کرده ایم. در این مبارزه ی فعال علاوه بر دو پارامتر پیشین، اتحاد عمل نیرو ها بسیار کارساز بود. دفتر تحکیم وحدت، با درک درست شرایط و دوری گزینی از تحلیل های خطا و با فاصله گیری از نیرو های سازشکار و بعضا حکومتی، میتینگ ۱۷ اذر را اعلام کرد. این میتینگ فوراً از سوی جبهه ی متحد دانشجویی و دو تشکل دیگر، یعنی ادوار و جبهه ی دموکراتیک ایران مورد استقبال قرار گرفت و یک حرکت تبلیغی موثر حول این برنامه شکل گرفت.

کوروش صحتی، حسن زارع زاده ی اردشیر و کیانوش سنجری، از سخنگویان جبهه ی متحد دانشجویی، در کنار مهدی عربشاهی از دفتر تحکیم، پرویز سفری از جبهه ی دموکراتیک ایران، کریمی از دانشجویان چپ، و عبداله مومنی از ادوار، به حمایت تبلیغی از این حرکت برخاستند. و در این زمینه نقش تریبون قدرتمندی چون صدای امریکا نيز بسیار کارساز بود.

این اتحاد عمل موجب امید نیرو های مبارز و قوت عمل دانشجویان گردید. تشکل های دموکراسی خواه با دیدگاه های متفاوت اما در یک برنامه ی مشترک نشان دادند که می توانند کارهای مهمی انجام بدهند.

نا گفته نماند که در این اتحاد عمل، نیرو های دموکراسی خواه و برابر طلب اعم، از نیرو های هویت طلب، چپ، لیبرال، و تشکل هایی که در جنبش ۱۸ تیرماه کار ازموده شده اند گرفته، تا دانشجویان محروم از تحصیل و دانشجویان زندان رفته، یک کار تشکیلاتی حد اقلی نیز صورت گرفت. انجام این مهم بدون تشکیلات ممکن نبود. باید از این تجربه درس اموخت و با پرهیز از انحصارطلبی که در بین برخی نیرو های باقی مانده از چپ، اعم از اسلامی و مارکسیستی، رگه هایی از آن وجود دارد، به طرح برنامه های مبارزاتی جدید پرداخت.

مبارزه برای آزادی نیازمند هزینه ای است که پرداخت آن را جوانان، از زن ومرد، پذیرفته اند. هنوز بهروز جاوید تهرانی و فرهاد کهندانی، از اعضای جبهه ی متحد دانشجویی، و امیر ساران، عباس خرسندی، احمد دانش پذیر، از نیرو های نزدیک به جبهه ی دموکراتیک ایران، سعید درخشندی و ابوالفضل جهاندار، از نیرو های نزدیک به ادوار، و کسانی چون هانا عبدی، کبودوند، فرزاد کمانگر، جواد علیزاده، روناک صفار زاده، از نیرو های مدافع حقوق بشر و هویت طلب، و صد ها دختر و پسر دیگر در زندان به سر می برند. این مبارزین نشان داده اند که حاضر هستند هزینه ی مبارزه را بپردازند.

پس باید با اتحاد و برنامه ریزی درست،مبارزات را پیش برد. باید با طرح انتخابات آزاد و نفی نظارت استصوابی و با محوریت کاندیدا هایی چون عباس امیر انتظام از سوی نیرو های سکولار که مورد حمایت جبهه ی دموکراتیک ایران و بخشی از نیرو های ملی و سایر ازادی خواهان است، و عبد اله نوری که مورد حمایت ادوار تحکیم است، و یا افراد دیگری که مطمئن هستیم زیر بار ننگ نظارت استصوابی نمی روند، مبارزه را یک گام دیگر به پیش برد. علاوه بر دو فرد اخیر می توان، شخصیت های دیگری که از سوی طرفداران انتخابات آزاد و نفی نظارت استصوابی مطرح می شود را نیز مد نظر قرار دارند.

آن چه اهمیت دارد این است که نیروهای دموکراسی خواه و موثر، وحدت استراتژی و اتحاد عمل داشته باشند. تجربه ی اخیر نشان داد که اگر این جنبش موثر اجتماعی، که از سوی سایر جنبش های اجتماعی چون زنان و کارگران و اقوام و نیز احزاب سیاسی حمایت می شود، درست و خردمندانه عمل کند می تواند به خواسته های دموکراتیک خود دست یابد. شرایط اجتماعی و برآمد تاریخی حاکی از این امر است که نیروی استبدادی حاکم به شدت رو به زوال است و نیرو های بالنده می بایست اقدامات جدی تری را در دستور کار خود قرار بدهند.

زنده باد آزادی، برقرار باد دموکراسی، گسسته باد زنجیر استبداد

http://democratl.blogspot.com/2008/12/blog-post_08.html

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه