بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

دی   1387 ـ ژانويه  2008

تحزب اصلاح طلب در اغما

روزنامۀ اعتماد

اگر روزگاري اين احزاب اصلاح طلب بودند که کار حزبي را جدي گرفته و فعاليت تشکيلاتي را دنبال مي کردند اين روزها اين فقط احزاب اصلاح طلب نيستند که در کار حزبي پيشتاز نشان مي دهند چرا که احزاب اصولگرا هم به شدت فعال شده و در کار حزبي بسيار جدي نشان مي دهند. با اين حال ترديد نبايد کرد احزاب اصلاح طلب ديگر آن شور و حال سال هاي پس از دوم خرداد 1376 را ندارند و فعاليت هاي آنها نيز تا حد زيادي کاهش يافته است. ديگر از آن جلسات پرطمطراق و پرمخاطب خبري نيست و شور و نشاط فعاليت هاي گروهي آنها فروکش کرده است.

احزاب اصلاح طلب البته در سه سال گذشته با محدوديت هاي مختلفي مواجه شدند و زمينه هاي فعاليت آنها هم تا حد زيادي از بين رفت. به عنوان نمونه احزاب اصلاح طلب براي برگزاري کنگره هاي سالانه خود با مشکلات مختلفي مواجه شدند و شرايط براي آنها به گونه يي پيش رفت که ارگان هاي دولتي از اجاره دادن سالن هاي اجتماعات خود خودداري کردند و از طرف ديگر فشارهاي سياسي زيادي به فعالان حزبي وارد آمد.

از سوي ديگر با روي کار آمدن دولت نهم، بودجه اختصاصي احزاب که در زمان رياست جمهوري سيد محمد خاتمي براي گسترش کار حزبي اختصاص پيدا کرده بود، حذف شد و همين موضوع بر سختي هاي کار احزاب افزود.

تشکيل حزب اعتماد ملي البته نقطه عطفي در فعاليت سياسي احزاب اصلاح طلب بود چرا که اين حزب دقيقاً زماني پا به عرصه گذاشت که ديگر تشکل ها به خاطر محدوديت ها و فشارها، از حجم فعاليت خود کاسته و شور و نشاط کار تشکيلاتي تضعيف شده بود. با اين وجود حزبي که مهدي کروبي تاسيس کرد با جو رسانه يي قدرتمندي که ايجاد کرد بلافاصله در ميان مردم خود را مطرح کرد و به حزبي شناخته شده تبديل شد. با اين حال اين حزب که بيشتر اعضايش را از شهرستان ها انتخاب کرده و چهره شناخته شده مرکزنشين کمي دارد در دو انتخابات شوراها و مجلس شوراي اسلامي نتوانست موفقيت قابل توجهي کسب کند و چهره هاي سرشناسش از ورود به شوراي شهر و مجلس بازماندند.

از سوي ديگر جبهه مشارکت که تا پيش از اين به عنوان فعال ترين حزب سياسي کشور شناخته مي شد در سه سال گذشته فعاليت هايش به حد زيادي کاهش يافت و جلساتش رونق سابق را از دست داد به گونه يي که برخي جلسات سخنراني در ساختمان اين حزب با تعداد قليلي مواجه شد.

مجمع روحانيون مبارز که در زمان دبير کلي کروبي خبرساز جلوه مي کرد در زمان دبير کلي موسوي خوئيني ها به حاشيه رفت و از تکاپو افتاد. حزب همبستگي که جزء اولين احزاب تشکيل شده پس از دوم خرداد به حساب مي آيد در سه سال گذشته اختلافات دروني اعضايش اوج گرفت و کار به جايي رسيد که اعضا عليه هم به مصاحبه پرداختند و روزنامه حزب هم قرباني اختلافات دروني اعضا شد.

مجموعه اين عوامل بود که احزاب اصلاح طلب را با بحران مواجه کرد و کار تشکيلاتي را از رونق انداخت. اين اتفاق ناگوار براي احزاب اصلاح طلب گرچه در محدوديت هاي سياسي ريشه داشت اما تماماً مربوط به آن نبود. علاوه بر آن دو عامل ديگر به بحران هاي احزاب سياسي دامن زد. عامل اول اين بود که برخي احزاب از ابتدا به صورت نامناسبي پايه ريزي شده بودند و فوندانسيون آنها با مشکل مواجه بود، به گونه يي که اساسنامه و مرامنامه مشخصي نداشته و از ابتدا به صورت هياتي راه اندازي شده بودند.

عامل دوم که حکم تير خلاص را براي اين دسته از احزاب داشت کاهش شور و نشاط سياسي در سطح کشور بود. پيش از اين گرچه استقبال شهروندان و شور و شوق سياسي باعث پنهان ماندن نقاط ضعف احزاب مي شد اما کاهش تمايلات سياسي مردم و بي انگيزگي سياسي شهروندان بلافاصله بازتابش را در سطح احزاب نشان داد و به بروز دردهاي آنها منجر شد گويي تا پيش از آن شور و شوق سياسي به مانند مسکني عمل مي کرد که مانع بروز درد مي شد اما به محض فروکش کردن استقبال مردمي، بيماري خود را نشان داد.

اين در حالي بود که در جريان دو انتخابات گذشته (شوراهاي اسلامي شهر و روستا و نيز مجلس شوراي اسلامي) احزاب اصلاح طلب به شکل ائتلافي وارد عمل شدند و از چهره هاي مشخصي حمايت کردند اما بي اعتمادي مردم به احزاب آنقدر زياد شده بود که در بسياري از شهرها افراد مستقل بدون حمايت احزاب راي آوردند.

اين روزها با نزديک شدن به زمان برگزاري دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري، احزاب اصلاح طلب رفته رفته خود را براي ورود به کارزار انتخابات آماده مي کنند اين در حالي است که در وضع و حال احزاب بهبودي خاصي به وجود نيامده است. احزاب اصلاح طلب با افراد قديمي و نسبتاً مشخص خود پشت درهاي بسته جلسه برگزار مي کنند و کانديداهاي احتمالي را مورد بررسي قرار مي دهند. مردم هم همچنان به اين جلسات و اين بحث و بررسي ها بي اعتنايي نشان مي دهند. هرچه گرماي مباحث انتخاباتي نزد احزاب بالا مي گيرد اما در ميان شهروندان کمترين شور و نشاطي برنمي انگيزد، احزاب دولت را به ايجاد محدوديت متهم مي کنند و در مقابل هم دولتمردان احزاب را به ضعف تشکيلاتي و نارسايي هاي حزبي متهم مي سازند. جلسات داخلي احزاب در ساختمان هاي محقر و کوچک حزبي برگزار مي شود و دبيران جلسات براي بحث هاي مطرح شده صورت جلسه مي نويسند اما هيچ يک از اين جلسات و صورت جلسات بازخوردي در ميان مردم پيدا نمي کند.

در اين ميان مشخص نيست که تحزب در کشور چه وضعي پيدا مي کند. چيزي که مشخص است اينکه در کشور مشکل کمبود حزب وجود ندارد. اتفاقاً احزاب بسيار زيادي هم مجوز فعاليت دارند. مشکل در کار کيفي آنها است. مشکل اينجا است که چند نفر آدم همفکر مجوز تشکيل حزب دريافت کرده اند اما از توسعه تشکيلاتي ناتوانند و جمع اوليه آنها کمتر مي شود که بيشتر نمي شود. در اين شرايط سوال اين است که آيا احزاب و گروه هاي سياسي مي توانند در انتخابات آتي خودي نشان دهند و در سپهر سياسي تاثير گذار عمل کنند يا همچنان در حاشيه به سر خواهند برد؟

http://www.etemaad.ir/Released/87-10-02/166.htm#127584

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه