بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

آذر   1387 ـ دسامبر 2008  ـ

پيوند به نوشته های ديگر نويسنده در سکولاريسم نو

مراسمی شایسته، برای «مُردگان ِ زنده»

پویان انصاری ـ استکهلم

کانون نویسندگان در تبعید، در دهمین سالگرد ِ قتل های زنجیره ای شخصیت های فرهنگی

و آزادیخواه ايران، مراسمی در خور و شایستۀ این انسان های فرهیخته و مبارز همچون پوینده ها و مختاری ها ، این انسان های سلاخی شده مُتعهد به قلم و فرهنگ، توسط فرهنگ کُشان در میهنمان را، بر گزار کرد.  

بعد از شرکت در مراسم یاد بود جان باختگان راه آزادی در رویدادهای قتل های زنجیره ای، و تحت تأثیر این شب بیاد ماندنی، حیفم آمد که چند خطی ننویسم.

شاید سُنت این باشد که گُزارشی از برنامه داده شود که فکر کنم کانون نوطسندگان این کار را خواهد کرد. ولی جو همبستگی و دوست داشتنی نسل قلم و هنر در مراسم ، مرا به نوشتن این یادداشت هرچند کوتاه، وادارکرد.

یادم آمد که بیاد صمد بهرنگی نوشتم:

"انسان ها به هر حال ميميرند(چه به شکل طبيعي يا غير طبيعي)، و رابطۀ آنها

با انسان های زنده قطع مي شود و هيچ پيوند مستقيمي بين مُردگان و زندگان نيست.  ولي مُردگان مي توانند با اثری که از خود به جای مي گذارند در تاريخ زندگان نقش اساسي بازی کنند. آنها مُردگانيِ زنده اند که تاريخ  بشريت در سير خود، متناسب با اثری که آن ها از خود به جای گذاشتند از آن ها  ياد مي کند. تاريخ ايران از اين قاعده مُستثني نيست."

تاريخ ما،حوادث بسياری پُشت سر گذرانده و از اين رو "مُردگان زنده" در تاريخ ما بسيارند. پوینده و مختاری، جزو همان خانواده  "مُردگان زنده" تاریخ ما هستند.

ما اندک انسان های باقی ماندۀ وفادار به کلمه تبعید، سال های طولانی است که در حد توانایی هایمان، سعی می کنیم مشعل مبارزات مردم در بندمان را علیه رُعب و وحشت و جو مذهبی و فاشیستی حاکم بر میهنمان، از طیف های کارگری گرفته تا مبارزات زنان، دانشجویان و ... به اشکال گوناگون، روشن نگه داریم و بنوعی پژواک فریاد آنها در برون مرز باشیم.

شب جمعه 5 دسامبر، انسان های آزادیخواه و و فرهنگ دوست، میزبان یکی از ساده ترین، ولی زیباترين، یاد بودهایی بود که بطور حرفه ای توسط اهل قلم و ادب کانون نویسندگان در تبعید به اجرا در آمد.

هنرمندان و سخنرانان فرهیخته و مبارز و مُتعهد در شعر، سخن و آواز، علیه نظام فقر، اعدام بیچارگی، فحشاء، شکنجه و سنگسارِ جمهوری اسلامی در ایران، به گونه ای بسیار زیبا ، گفتند و خواندند.

اجرای این برنامه، چنان از محتوا ئی  پُر کیفیت برخوردار بود که هم شرکت کنندگان حاضر و هم هنرمندان را تحت تأثیر قرار داد.

نکته در خور توجه در این مراسم که مسلمأ کاستی های خود را هم بهمراه داشت، بخصوص فشردگی برنامه ها بخاطر کمبود وقت باعث شد که این عزیزان نتوانند آنطور که باید و شاید به ارزش های فرهنگی و کندو کاو  در باره ِ این  شخصییت های  فرهنگی بپردازند.

ولی حضور اهل هنر وقلم  در کنار یکدیگر، نشان داد که هنوز تبعیدیان، همچنان بخشی قابل توجه از نسل قلم و فرهنگ هستند و عُمر طولانی تبعید، نتوانسته است که آنها را در مقابله با  نظام جهل و جنایت و فرهنگ کُش، مانند بسیاری دیگر،  بی تفاوت به این جنایت ها بکند.

از این رو جا دارد که از شرکت کنندگان  مبارز و متعهد و هنرمند در این مراسم که با اجرای منظم و زنده، شب خوبی را تدارک دیدند، قدردانی کرد؛ به ویژه از :

گیسو شاکری،  شهلا آقاپور ،  نعمت آزرم،  ستار لقایی، سهراب مختاری،  جواد اسدیان، گُلمراد گُلمرادی، سیاوش میرزاده، منصور کوشان، و همچنین از سازماندهی خوب  بهرام رحمانی و اجرای پر مهارت برنامه بوسيلۀ عباس سماکار .

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه