بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

آبان   1387 ـ   اکتبر  2008

کشور تبديل به یک زندان و قبرستان بزرگ شده است

عباس امیرانتظام

اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم با مهندس عباس امیر انتظام، با سابقه ترین زندانی سیاسی پس از انقلاب، دیدار و گفت و گو کردند. امیرانتظام در دیدار با شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت با اشاره به رخدادهای دوران اصلاحات و برخی موضع گیری های خاتمی گفت: «خیلی مطالب هست که اگر من زنده بمانم باید روزی بگویم و یا بنویسم. مثلا پس از ترور اسدالله لاجوردی توسط مجاهدین خلق آقای خاتمی مصاحبه ای کرد که ایشان را سرباز وفادار اسلام و ایران نامید. ایشان اگر نگفته بود که آقای لاجوردی سربازه ایران بوده به من ربطی پیدا نمی کرد. ولی ذکر این جمله باعث شد تا من به عنوان یک شهروند ایرانی که چیزهای زیادی در مورد ایشان می دانم و دیده بودم، در مصاحبه ای آن ها را بازگو کنم که منجر به این شد که بار دیگر به زندان بازگردم. در دوران اصلاحات که آقایان مدعی فضای باز سیاسی بودند ما را از زندان با ماشین گوشت برای ملاقات می بردند که من مجبور شدم نامه ای بنویسم و در آن نوشتم که آقای خاتمی ما گوسفند نیستیم و انسانیم.»

 در ادامه این دیدار مهدی عربشاهی، دبیر تشکیلات دفتر تحکیم، گفت: «از خوش شانسی اصلاح طلبان این است که علی رغم ضعف های مفرطی که در دوره اصلاحات داشتند بدون این که نقد شوند بر اثر روندی که توسط دولت نهم اتخاذ شده و نگرانی ای که از بابت از بین رفتن همین اندک نهادهای مدنی باقیمانده وجود دارد روشنفکران و مردم تا حدی مجددا به آن ها روی آورده اند. ولی واقعا سوال اساسی که پیش روی ما است این است که در مقابل این انتخابات چه می شود کرد؟!»

 به گزارش خبرنامه امیرکبیر مهندس عباس امیر انتظام به تحلیل فضای جاری کشور پرداخت و گفت: «من معتقدم که هیچ تحولی در هیچ نقطه ای از دنیا رخ نخواهد داد مگر این که پیش از آن دو عامل برای تغییر مهیا باشد. هم شرایط مساعد جهانی برای تغییر وجود داشته باشد و هم شرایط داخلی و مردم آماده پذیرش هزینه های تغییر باشند و پذیرای تغییرات باشند. عده ای فکر می کنند که اگر در جمع محدودی جمع شوند می توانند تغییراتی ایجاد کنند ولی به این موضوع که ایده آن ها با شرایط داخلی و جهانی سازگار است یا نه، نمی اندیشند و درباره آن فکر نمی کنند، لذا قربانی می شوند.»

 وی در ادامه خاطرنشان کرد: «امروز مردم حتی از صحبت در مورد مسائل سیاسی سرخورده شده اند و این سرخوردگی ناشی از آن همه شور و شوق مصنوعی است که مردم در سال ۵۷ در مورد مسائل سیاسی مملکت و شرایط جهانی داشتند، است. مردم امروز می بینند که نتیجه آن همه آرمان گرایی و شوق و ذوق سال ۵۷ این بوده که عملا کشور تبدیل به یک زندان و قبرستان بزرگ شده است. به نظر من در حال حاضر شرایط جهانی نیز برای تغییر در ایران مساعد نیست. من در نامه ام به دبیر کل سازمان ملل به دنبال نتایج این نامه بودم. اصولا من مخالف هر گونه خشونت هستم. ولی این به معنای آن نیست که مثل بره ای بنشینیم تا سرمان را ببرند. من از بازخوردی که از نامه ام گرفتم مطمئن شدم که امروز شرایط جهانی برای تغییر در ایران مساعد نیست مگر این که این تغییرات خیلی سطحی باشد.»

 عضو جبهه ملی ایران در ادامه افزود: «نلسون ماندلا ۲۷ سال در زندان بود و به نظر من وی شرایط را خوب شناخته بود. چرا که برای تغییر دست به خشونت نزد، بلکه منتظر ماند تا شرایط برای تغییر آماده شود. او در کتاب راه دشوار آزادی می نویسد در سال هایی که در زندان بوده ۲۲ ملیون سیاه کشته شدند. ولی با این همه او اعلام انقلاب نمی کند بلکه ۳ سال آخر زندان به مذاکره می نشیند و بالاخره پس از ۳ سال مذاکره موفق می شود تا مسائل را با گفت و گو حل کند. چرا که شرایط داخلی و بین المللی آماده برای تغییر بود. ماندلا پس از ۳ سال مذاکره در داخل، در نهایت برای مذاکره به خارج از کشور می رود و شرایط را مهیا می کند و وقتی بر می گردد بدون خونریزی در انتخابات پیروز می شود و  نظام آپارتاید به پایان می رسد.»

 امیرانتظام در ادامه افزود: «برخورد احساسی با برخورد عقلانی با مسائل خیلی متفاوت است. ما یک وطن داریم و همه هم مدعی هستیم که برای آن است که تلاش می کنیم و همه تظاهر می کنیم که برای آزادی ایران است که هزینه می دهیم. ولی برخورد ما با مسائل خیلی شخصی است. ما سازمان و تشکیلات نداریم، نمی توانیم هم داشته باشیم چرا که نمی گذارند داشته باشیم. ما نمی توانیم تشکیلاتی با بیش از ۵۰ نفر نیرو داشته باشیم و این مسئله بیش از این که گناه ما باشد ناشی از شرایطی است که به ما تحمیل شده است. ما نمی توانیم راهکار نظامی یا انقلابی داشته باشیم. راهکار ما باید راهکاری مسالمت آمیز باشد.»

 این فعال سیاسی به بازداشت طولانی مدت خود اشاره کرد و گفت: «روزی که دستگیر شدم به آقای گیلانی گفتم که بازداشت شدن برای من بسیار مفید است. من با این بازداشت مذهب و دینم را شناختم، هموطنانم را شناختم، کشور را شناختم، فرصتی برای مطالعه پیدا کردم که شرایط حاکم بر ایران و جهان را شناختم. اولین کار من مطالعه و کسب اطلاعات نسبت به اتفاقات گذشته بود. نسبت به شرایط جهانی مطالعه کردم و به این نتیجه رسیدم که شرایط خیلی تعیین کننده است و انسان ها تاثیرگذار هستند و می توانند شرایط را آماده کنند. ولی انسان ها تاثیرگذار نهایی نیستند. ما باید اهل دوستی، آشتی و فکر کردن باشیم. من با این همه خودم ناامید نیستم و معتقدم که شرایط هنوز آماده نیست. ولی غیر قابل حل هم نیست. مسیر طولانی است و هر چقدر تعداد کسانی که ما را باور می کنند بیشتر باشد، شرایط مهیاتر می شود. راه حل ما مطالعه بیشتر، شناخت ملت ایران و شناخت جهان، مهیا کردن شرایط و مذاکره است.»

 وی در ارتباط با وضعیت داخل کشور نیز گفت: «شرایط داخلی هم هنوز آماده نیست. کسانی که مدعی هستند برای نجات ایران تلاش می کنند در حقیقت به دنبال ایجاد مغازه ای با ویترین شیک تر و با نور بیشتر برای خود هستند تا تعدادی مشتری جذب کنند و دل خود را به همین خوش کرده اند. یکی از چیزهایی که برای آماده شدن شرایط لازم است این است که خودخواهی های خودمان را فراموش کنیم، ویترین های شیک خود را فراموش کنیم و به راه حل هایی مشترک بیندیشیم و با هم بر سر آن ها تفاهم کنیم. وقتی با عقل پیش برویم احتمال موفقیت بیشتر می شود. در مورد انتخابات آینده هم نمی توان از الان در مورد آن تصمیم گیری کرد. بلکه باید به شرایط همان زمان نگریست و برای آن تصمیم گیری کرد.»

برگرفته از سایت «خبرنامه امیر کبیر»:

 http://www.autnews.us/

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه