بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

مهر   1387 ـ   سپتامبر  2008

ترس ثروتمندان ایرانی از طغیان تهیدستان

دویچه وله

اقتصاد ایران، به رغم درآمدهای هنگفت نفتی، به سراشیب افتاده است. طبقهء متوسط روز به روز فقیرتر می‌شود، ثروتمندان، معتاد به قرص‌های آرام‌بخش، به سراغ روان‌ کاوان می‌روند و از قیام تهی‌دستان می‌ترسند.

این مقدمه گزارشی است که احمد طاهری، روزنامه‌نگار ایرانی مقیم آلمان، از مشهد برای روزنامه فرانکفورتر آلگماینه فرستاده و در شمارهء یکشنبه ۱۴ سپتامبر آن انتشار یافته است. احمد طاهری، از ده ها سال پیش، با معتبرترین روزنامه‌های آلمان، اتریش و سویس همکاری دارد.

گزارش با اشاره به نومیدی مردم ایران از سیاست آغاز می‌شود: «از محافل سیاسی که بگذریم، هیچکس به رویدادهای سیاسی تهران علاقه نشان ‌نمی‌دهد. دسترسی به نان روزانه تنها مشغولیت مردم است و واژه‌ای که بیش از همه به کار برده می‌شود، تومان، یعنی پول رایج. در نماز جمعه، هنگامی که امام جمعه سخن می‌راند، این واژه به گوش می‌خورد. در بهشت ‌رضا، بزرگترین گورستان مشهد، زنان، پوشیده در حجاب اسلامی افراطی، بر سر پول با یکدیگر دعوا می‌کنند. از زمانی که احمدی‌نژاد به قدرت رسیده، اقتصاد ایران به سراشیب افتاده است. در حالی که او در مبارزات انتخاباتی وعده داده بود پول نفت را بر سر سفره تهی‌دستان ببرد، این سفره‌ها هیچوقت به اندازه امروز خالی نبوده است».

تیره ‌روزی حقوق ‌بگیران

به گزارش طاهری، بیش از همه، این صاحبان درآمدهای ثابت ‌هستند که از شرایط وخیم اقتصادی رنج می‌برند. او می نویسد: « در حالی که نرخ مواد غذائی ظرف سه سال گذشته دست کم سه برابر شده، حقوق کارمندان دولت فقط اندکی افزایش یافته است. به این دلیل، بسیاری از زنان و مردان، ناچار شده‌اند کار دومی را پیشه کنند. کسی که دارای اتومبیل شخصی است، این امتیاز را دارد که می‌تواند بعد از کار اصلی مسافرکشی کند».

در جوانی آموزگار، در بازنشستگی “واکسی”!

گزارشگر فرانکفورتر آلگماینه، به عنوان نمونه از معلم بازنشسته ۷۰ ساله‌ای می‌نویسد که در برابر یک مرکز خرید مشهد کفش‌های خریداران را واکس می‌زند و از او نقل می‌کند: « ۳۵ سال در دبستان به بچه‌ها خواندن و نوشتن آموختم. اما پس از بازنشستگی، حقوقم نه برای زندگی کافی بود و نه برای مردن. خوشبختانه آپارتمانی در حاشیه شهر دارم، وگرنه، مجبور می‌شدم با دست‌های خودم قبرم را بکنم».

پول نفت کجا می‌رود؟

احمد طاهری، در محوطهء دانشگاه مشهد، با بهروز دانشجوی ادبیات فارسی برخورد می‌کند. بهروز به او می‌گوید: «پول نفت ما را به عرب‌های لعنتی می‌دهند». اما دوست او کاوه اعتراض می‌کند و می‌گوید: « این شایعات را دولت خودش پخش می‌کند. در حقیقت، پول نفت یا به جیب خودشان می‌رود و یا در اختیار طرفدارانشان و نهادهای مذهبی قرار می‌گیرد که در روستاهای دورافتاده مسجد بسازند».

رواج داروهای ضدافسردگی

در برابر این پرسش که آیا احمدی‌نژاد خودش هم فاسد است یا نه، یک دانشجو پاسخ می‌دهد: «نه. رئیس‌جمهور دنبال شهرت است، نه پول». این تنها تهی‌دستان و افراد طبقه متوسط نیستند که از سیاست‌های اقتصادی ماجراجویانه احمدی‌نژاد رنج می‌برند. آینده نامعلوم، از اطمینان ثروتمندان نیز به پولشان کاسته است. بر مرکز خرید سجاد که همه چیز در آن پیدا می‌شود، کسادی حاکم است و تنها داروخانه‌ها هستند که همواره رونق دارند: انسان‌ها صف بسته‌اند. دیازپام و سایر آرام‌بخش‌ها، از بالاترین فروش برخوردارند. همچنین داروهای ضدافسردگی. این‌ها را ایرانی‌ها مشت مشت می‌بلعند. یک زن میانسال می‌گوید: « بدون این‌ها جمهوری اسلامی را نمی‌شود تحمل کرد».

هراس و فرار ثروتمندان

گزارشگر فرانکفورتر آلگماینه، در بخش پایانی گزارش خود، با اشاره به افزایش دائمی تعداد مطب‌های روانکاوان و روانشناسان در مشهد، از ترسی می‌نویسد که بر ثروتمندان غلبه دارد. آن‌ها می‌ترسند که به زودی تهی‌دستان سر به شورش بردارند. بسیاری از آنان مایلند همه چیز خود را بفروشند و به خارج مهاجرت کنند. اما بازار مستغلات و مسکن، از یک سال پیش دستخوش رکود شده است.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه