بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

فروردين 1387 ـ   آوريل  2008

می خواهند شادی را هم، مثل عزا، «مديريت» کنند!

سايت «مردمک»

اخیرا خبرگزاری فارس در خبری به نقل از اسفندیار رحیم‌مشایی، رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری چنین نوشت: باید بتوانیم فضای شادی را مثل عزا مدیریت کنیم.

رحیم‌مشایی گفت، برخی عقاید از این دست که «شادمانی مخالف دین‌داری است» نکوهش و حتی پوشیدن لباس سیاه در دین اسلام مکروه عنوان شده است. «اسلام دین شادی است، شیعه اگر غم دارد محزون نیست، بلكه غم برای شیعه بار معرفتی دارد و شیعه به نبود مولایش معترض است، اینكه 80 روز سیاه بپوشد جز دین نیست.»

از سوی دیگر، رادیو گفت‌وگو در ایران در یکی از برنامه‌های اخیر خود از نظرات یک پژوهشگر و استاد دانشگاه در مورد «تبیین جایگاه شادی در فرهنگ ایرانی» گزارش داد.

دکتر محمدعلی محمدی جایگاه شادی را در ذهن ایرانیان بسیار ارزشمند عنوان کرده که به مرور زمان به خاطر تاریخ پر فراز و نشیب، دستخوش تحولات شده است. اشاره‌ی وی به این موضوع است که از سده‌ی چهارم با حمله‌ی مغول، ملت و فرهنگ ایران مغموم می‌شود و در قرن هفتم آنقدر این ضربه شدید می‌شود که شاخص‌های آن را می‌توان دید. در دوره‌ی صفویه نیز عزاداری‌های دسته‌جمعی به عنوان مولفه‌های فرهنگی زیبا برگزار می‌شده است.

این در حالی است که در بررسی فرهنگ شادی در میان ایرانیان از گذشته تاکنون، می‌توان بحث‌ها و انتقادات فراوانی میان مسئولان نسبت به یکدیگر و صاحب‌نظران نسبت به اوضاع تاریخی – اجتماعی هر دوره‌ی زمانی را مطالعه کرد.

اما در این میان اسفندیار رحیم‌مشائی، صدا و سیمای جمهوری اسلامی را در مورد برنامه‌سازی در ایام شادی مورد انتقاد قرار داده و چنین گفته است: همین رادیو و تلویزیون وقتی ایام عزا می‌شود، گروه معارف آن سخت فعال می‌شوند. اما در ایام شادی این کار را به گروه اجتماعی محول می‌کنند، یعنی گروه معارف رادیو و تلویزیون نمی‌تواند فضای شادی را مدیریت کند. این اشکال دارد، این اهانت به دین است.

از دیگر سو، رییس سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی، برنامه‌سازی در این سازمان را برای ایام شادی دشوار عنوان می‌کند.

به گزاش فارس، عزت‌الله ضرغامی می‌گوید: ما در رسانه‌ی ملی درباره‌ی بحث شادی دچار مشکل هستیم. فصل شادی که می‌شود موقع عزاداری برای ماست.

این نکته را نیز نباید از نظر دور نگاه داشت که ایجاد فرهنگ شادی ، توجه به آموزش مهارت‌های شاد زیستن و فراهم نمودن زمینه‌های بروز اجتماعی آن را مورد تاکید قرار می‌دهد.

دکتر محمدی، استاد دانشگاه معتقد است: قوانین در بخش دولت و سیاستگذاری باید به گونه‌ای تصویب شود که نتایج آن در میان‌مدت یا درازمدت، منجر به ناکامی‌ها و افسردگی‌ها در رابطه با شاد زیستن نشود و مهارت چگونه شاد زیستن به مردم آموزش داده شود.

اما بخش دیگری از گفته‌های این استاد دانشگاه این مساله را مورد توجه قرار داده است که، سیاست‌ های فرهنگی جمهوری اسلامی نتوانسته فرهنگ شادی را در جامعه ترویج کند.

«بعد از انقلاب، اتفاقاتی افتاد که گرایش‌مان را به سمت و سوی غم و اندوه اجتناب‌ناپذیر کرد و فرآیند رسمی و حرفه‌ای شدن نوحه‌سرایی‌ها را گسترش و تبدیل شدن شادی به فرهنگ را به حاشیه راند و جوانان فراموش شدند.»

گفته‌های محسن یارمحمدی، کارشناس حوزه‌ی فرهنگ نیز تاکیدی بر این اظهارات است. رادیو گفت‌وگو از سخنان وی گزارش داده و در وب‌سایت خود به نقل از این پژوهشگرنوشته است: یکی از رموز موفقیت و چیرگی ایرانیان باستان به دلیل شاد انگاری آنها بوده است. اما در دوره‌های اخیر در دوره‌های آموزشی، سیاست‌ها به سمت و سوی شاد زیستن نبوده است.

چنین به نظر می‌آید که در نبود مدیریت مناسب برای شادی، - چنانچه در سخنان رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بدان اشاره شد و اعتراف رییس سازمان صدا و سیما به اینکه در مورد شادی و برنامه‌سازی در این حیطه مشکل است- افراد جامعه به ویژه جوانان مجبورند راه‌هایی را برای شادی و ارضای این نیاز خود بیابند.

اظهارات دکتر محمدی نیز این نکته را مورد توجه قرار می‌دهد که برخی از شادی‌ها مورد قبول حکومت واقع نشده و سرکوب می‌شوند و پس از آن، شادی‌ها به ناهنجاری‌های متعدد مبدل می‌گردند.

http://mardomak.org/news/shdi_dar_iran_01/

بازگشت به خانه