بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

فروردين 1387 ـ   آوريل  2008

مردان آسیایی در جستجوی عروس فقیر

یو. اس. ای. تو- دی

تغییر دیدگاه نسبت به عشق و ازدواج در کشورهای غنی آسیایی نظیر ژاپن و کره جنوبی، بسیاری از مردان عزب ناامید را به جستجوی عروس از سایر کشورهای فقیرتر منطقه واداشته است.

به گفته ی میکا تویوتا، محقق انستیتوی پژوهش آسیایی‌ از دانشگاه ملی سنگاپور، و سایر کارشناسانی که درباره ی منطقه تحقیق می‌کنند، بسیاری از مردان آسیایی به ویژه ساکنین مناطق روستایی، به همسران سنتی تمایل دارند که در خانه می‌مانند، خانه‌داری می‌کنند و از بچه‌ها مراقبت می‌نمایند.

شکوفایی اقتصادی در دهه‌های اخیر بدان معناست که زنان از امکاناتی برخوردار شده‌اند که مادرانشان فاقد آن‌ها بوده‌اند: تحصیلات بالاتر، امکان اشتغال - و آن قدر مجرد می‌مانند تا شاهزاده ی رویایی‌شان را بیابند، البته اگر بیابند.
جف کینگستون، نویسنده ی "تحول آرام ژاپن" می‌گوید: «اکثر زنان ژاپنی ترجیح می‌دهند در شهر زندگی و کار کنند. بنابراین مردی ساکن نواحی پرت و دور افتاده اگر بتواند زنی دهقان بیابد، معجزه کرده است.»

به جای آن، مردان هر چه بیش‌تر در کشورهایی مثل چین، ویتنام و فیلیپین که سطح درآمدها پایین است، به دنبال همسر می‌گردند. این کار منجر به بروز شکایاتی در مورد سوء استفاده و استثمار شده است، به ویژه وقتی که ازدواج توسط یک واسطه سر گیرد. تعدادی از زوج‌ها نیز می‌گویند از زندگی مشترک خود راضی هستند.

به گفته ی گوین جونز، استاد جامعه‌شناسی در مؤسسه ی پژوهش آسیایی دانشگاه ملی سنگاپور، مردها وقتی به کشورهای فقیرتر سفر می‌کنند از قدرت چانه‌زنی بیشتری برخوردارند. "برخی از این مردان همسرانی را می‌جویند که در کشورهای خود پیدا نمی‌کنند - زنانی که لباس‌هایشان را بشویند، زنانی مطیع."

این گرایش در کشورهایی که مدت‌های مدید از لحاظ قومی یک دست بودند، تغییرات قابل توجهی به وجود می‌آورد. در کره جنوبی که سن متوسط ساکنینش رو به افزایش است، برخی از مقامات محلی مایلند نرخ موالید را بالا ببرند و در این زمینه حتا به مردان جویای همسران خارجی، یارانه‌ی سفر می‌پردازند.

به گزارش وزارت کشور کره جنوبی، تعداد زوج‌هایی که یکی از آن‌ها غیر کره‌ای است از سال 2001 تا 2006 سه برابر شده است. طبق ارقام اداره‌ی آمار، در سراسر این کشور یکی از هر هشت ازدواجی که صورت می‌گیرد، با مرد یا زنی خارجی است. در نواحی روستایی مانند "گیونگی" در مرز کره شمالی، این رقم به 30 درصد افزایش می‌یابد.

طبق تحقیقات جمعیتی دولت ژاپن، در سال جاری درصد ازدواج‌های مختلط از 1.88 درصد در سال 1986 به 6.1 در صد در سال 2006 افزایش یافته است

کینگستون می‌گوید، تا همین چند دهه پیش ازدواج در این مناطق اغلب توسط همسریاب‌های محلی انجام می‌گرفت که "عکس‌هایی را به مرد نشان می‌دادند و از او می‌پرسیدند، کدام یک از این‌ها را می‌خواهی؟"
وی می‌گوید، این روزها تغییرات فرهنگی و اقتصادی موجب شده که "رسانه‌ها و کتاب‌ها از معجزات عشق و ازدواج با مردم سخن می‌گویند."

بیش از نیمی از زنان ژاپنی تا اواخر دهه‌ی بیست عمر خود و در حدود 30 درصد تا چهل سالگی مجردند. طبق تحقیقی از سوی صنایع بیمه‌ی ژاپن در چند سال اخیر اکثر زنان مجرد بین 35 تا 54 سال، تصمیم به ازدواج ندارند.

مری کیم، نایب رئیس "اینچون وومنز هات لاین"، که به عروس‌ های خارجی کلاس ‌های تمرین زبان و مشاوره ارائه می‌دهد، می‌گوید، واسطه‌های ازدواج برای ترتیب دادن سفر مردان مجرد به ویتنام، حتا تا 20 هزار دلار می‌گیرند تا آن‌ها بتوانند همسر احتمالی خود را انتخاب کنند.

کیم اضافه می‌کند: «آن‌ها صبح یکدیگر را ملاقات می‌کنند و شب ازدواج می‌کنند. سپس به هتل می‌روند. این روش برای ازدواج بسیار غیر عادیست.»

در یک آگهی در روزنامه‌ای، یک واسطه‌ی ازدواج کره‌ای تبلیغ می‌کند: «زنان ویتنامی "بسیار زیبا": 100 درصد باکره با گواهینامه‌ی سلامت برای شوهرانی که می‌خواهند چک کنند.» به اعتقاد کیم: «این نوعی فحشا است.»

مقامات کره جنوبی در دسامبر گذشته، علیه همسریاب ‌های غیر قانونی، قانونی را به تصویب رساندند که مطابق آن در صورتی که روشن شود آنها در تجارت سکس دست دارند، به زندان محکوم خواهند شد.

هر چند کیم می‌گوید، عروس‌های خارجی اغلب بیش از آن خجالتی و هراسیده هستند که در صورت خشونت خانگی به پلیس کره جنوبی شکایت کنند.

انگیزه‌ی زنان برای این کار معمولاً اقتصادی است، حداقل در ابتدای کار. راشل لیم در مانیل برای کار فروشندگی ماهی 10 دلار می‌گرفت تا آن که با یک خیاط از کره جنوبی ازدواج کرد. آن‌ها یکدیگر را روز جمعه دیدند، روز یکشنبه ازدواج کردند و سه ماه بعد وقتی راشل لیم ویزایش را گرفت به کره جنوبی پرواز کرد.

او نمی‌دانست چه چیزی در انتظارش است. کشور جدیدش سرد بود، زبانش مشکل بود. باید به غذاهای پر ادویه‌اش عادت می‌کرد. از این ها گذشته، شوهرش که مدیر یک کارخانه بود، شش روز در هفته خانه نبود.

لیم 29 ساله می‌گوید: «الان نمی‌توانم بگویم که خوشبختم. گاهی به فکر می افتم که به فیلیپین برگردم.»
فه جیمارینو - کیم، یک فیلیپینی دیگر که در سال 1996 با یک کره‌ای ازدواج کرده است، می‌گوید، اغلب تصادمات فرهنگی به وجود می‌آیند.

در فیلیپین غالبا زنان امور خانه را اداره می‌کنند و از این کار خود لذت می‌برند. در کره جنوبی «مردان عهده‌دار امور هستند. اگر یک زن فیلیپینی باشی، باید به شوهرت خدمت کنی.»

اغلب، پول نیز یکی از اختلافات است: بسیاری از عروس‌های خارجی می‌خواهند برای والدین و اعضای خانواده‌ی خود در کشورشان، پول بفرستند؛ اگر شوهر راضی نباشد، گاهی این کار را مخفیانه انجام می‌دهند. جیمارینو - کیم می‌گوید: «آن‌ها با رازداری تمام، برای خانواده‌شان پول می‌فرستند.»

جیمارینو - کیم انجمن زوج‌های فیلیپینی - کره‌ای را تأسیس کرد تا به نفع عروسان خارجی اقداماتی انجام دهد. چهار سال پیش، او با موفقیت برای تصویب قانونی لابی کرده که طبق آن عروس‌های خارجی که در خانه مورد ضرب و شتم شوهر خود قرار می گیرند، تابعیت کره‌ای دریافت خواهند کرد.

برخی از این زوج‌ها سخت می‌کوشند تا ازدواج‌شان موفق شود. کانگ هو کیو، 40 ساله و تعمیرکار اتومبیل، زبان زن فیلیپینی خود ماریلون رویو را که شش ماه پیش ازدواج کرده‌اند، نمی‌فهمد - بنابراین آن‌ها اغلب با استفاده از یک مترجم الکترونیکی انگلیسی - کره‌ای با یکدیگر صحبت می‌کنند.

در حالی که ماریلون کنارش نشسته است و لبخندی بشاش بر لب دارد، کانگ می‌گوید: «ما سعی می‌کنیم خوشبخت شویم.»

جیمارینو - کیم می‌گوید، او هم یکی از خوش شانس‌هاست. بیش از ده سال است که او با شوهر کره جنوبی خود به خوشی زندگی می‌کند. «این یک قمار است. گاهی می‌بری، گاهی می‌بازی.»

برگرفته از سايت «شهرزاد نیوز:»:

http://www.shahrzadnews.com/article.php5?id=928

بازگشت به خانه