بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

فروردين 1387 ـ   مارچ  2008

سرگذشت »بچه بی ريش» های افغانستان

میرویس جلالزی (کابل نيوز)

داشتن یک بچه جوان زیبا و رقصنده خوب اینجا علاقمندان بسیار دارد.

همه اینها بچه بیریش را می شناسند.

بچه های نیمه جوان که ریش ندارند و قشنگ باشند ، لباس های زنانه و دخترانه را برایشان می پوشانند و در محافل خوشی در شمال افغانستان آنان را می رقصانند.

در شمال افغانستان از قدیم ها مروج است که تعداد از مردان ثروتمند بچه های رقصنده را نگاه می کنند و غالباً با مرور زمان این نوجوانان مورد سو استفاده جنسی قرار می گيرند ، این کار ها بیشتر از سوی تعداد از کسانی که حالا به نام جنگ سالار مشهور اند صورت می گرفت و می گیرد.

این مردان پسربچه ها را لباس زنانه می پوشانند و از زندگی لذت می برند.

نیروهای امنیتی افغانستان در تلاش اند تا از این گونه اعمال جلوگیری نمایند زیرا علما دین این کار را شدیداً محکوم کرده اند اما پولیس که از محلات بچه بازان باشند می توانند جلو این اعمال ظاهراً دلچسپ را بگیرند ؟

اين سوالیست که نمی توان پاسخ آن را با آسانی دریافت .

بچه بازی کاری است که دین اسلام به اجرا کننده آن سنگسار را واجب ساخته است. در جامعه ای که روابط نا مشروع جنسی به شدت از آن جدا ساخته شده است ، رقص مردان در مقابل مردان در مراسم خوشی معمول است .

در اکثر ولایات شمالی و گاهی ولايات جنوبی مانند کندهار افغانستان رقصاندن پسران نوجوان به یک رقابت میان یک قشر از زورمندان آن محل مبدل شده است.

بسیاری از قوماندان جهادی یک قدم پیشتر گذاشته اند و بی ریشان خود را در محافل خوشی به شکل مسابقه ای به میدان رقص پیش می کنند.

هر پسر کوشش می کند از دیگران پیشی گیرد .

محمد یاور یکتن از فرماندهان جهادی ضد طالبان می گوید :

" بچه بی ریش ها تلاش می کنند از یک دیگر بهتر برقصند. لباس های زنانه را برایشان می پوشانیم، زنگ ها را به پاهایشان می بندیم، سینه های بچه ها نیز باید هنگام رقص مانند زنان برجسته تر باشد، و سرخ کردن لب های آنان با لب سرین نیز در شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان معمول است".

این کار ها را در افغانستان بچه بازی می گویند و در شمال افغانستان تاریخ دیرینه دارد . اما اکثراً بچه بازها نمی تواند تنها از رقص بچه ها لذت ببرند و آنها تنها با رقص قناعت نمی کنند .

یاور میگوید : من از نگهداشت بچه بیریش بسیار لذت می برم. خندها و بوی عطراگین بدنش همرا با نازش مرا می کشد.

یاور 38 ساله که یک تجارت پیشه معروف منطقه خود می باشد علاوه می کند که ، سه سال پیش یک پسر نوجوان قشنگ را برای کمک در امور تجارتم استخدام کردم تا من را کمک کند ، او سه سال با من بود تا اینکه روزی 15 ساله شد . بعداً به تلاش شغلی بود که هم کار کند و هم در آنجا اقامت نماید من از او تقاضا کردم که با من باشد .

"یاور" که عکس پسر را به من نشان می داد گفت:" من زن نداشتم او مانند زن من بود. من لباس زنانه را به او میپوشاندم و اکثر شب ها در کنار من می خوابید، من از این کار لذت میبردم و او هر چیز من بود" .

آقای "یاور " عکس پسر را می بوسد د و خنده های عشقی می کند.

حیثیت

داشتن بچه بیریش قشنگ و رقصنده ماهر در این منطقه نشانه از حیثیت و آبروی زورمندان است . همه کوشش می کنند که بچه بیریش های دارنده این اوصاف را داشته باشند. یک فرمانده دیگری جهادی که نه خواست نامش فاش شود به من گفت که همهء رقبا کوشش می کنند بچه بیریش های زیبا، خوش گل، و بهترین داشته باشند . او می گوید: «بعضی اوقات همه بچه بازان بچه بیریش های خود را به یک محل مناسب می آورند و آنان را می رقصانند و هر بچه بیریش که خوب رقصید آن بچه بهترین بچه ها یعنی شاه بچه ها معرفی می شود».

این فرمانده جهادی می گوید: این نوع محفل ها حد اقل هفته یک بار در پلخمری برگزار می شود و داشتن بچه ها در این محل به یک عرف مبدل شده است. یکتن از بچه بازان دیگر ولایت بغلان" عنایت الله" نام دارد او 42 سال دارد و کهن سال زراعت پیشه است . به گفته وی هر کسی که بخواهد خود را در این منطقه تبارز دهد باید یک بچه مسلکی داشته باشد . او می گوید:" من 20 سال قبل با یک زن ازوداج کردم ، این زن پس از اینکه از داشتن یکی از بچه بریشهایم خبر شد مرا ترک کرد.

عنایت الله می افزاید: "من هر شب با بچه بیرشم بازی می کردم و از منزلم دور می بود م تا بلاخره زنم دوریم را تحمل کرده نتوانست و تصمیم گرفت مرا ترک گوید که بعداً همان طور شد.

اوحالا بسیار خوش به نظر می خورد و می گوید که " با این تصمیمم بسیار خوش هستم ، زیرا من با بچه بیریشم می خوابم ، با او بازی می کنم او برایم همه چیز است".

این مرد از هر چیز دیگر بچه بیریش اش را خوش دارد .

"شیر" پسری جوان و باشنده ولایت سرپل در شمال "افغانستان" است . او می گوید هنگام که چهارده سال داشتم یک فرمانده جهادی ازبک مرا به زور متقاعد ساخت تا با او معامله جنسی نمایم و بعداً من از شرم و خجالت از فامیلم پنهان شدم و ده سال را با این فرمانده سپری نمودم .

در حالیکه حالا من جوان شده ام اما این فرمانده مرا دوست دارد ومن هر شب همرایش می خوابم.

"احمد جواد" پسر دیگری است که 17 سال دارد و با یک زمیندار ثروت مند زندگی می کند . او می گوید من صاحبم را دوست دارم ، لباس زنانه می پوشم ، می رقصم و او را خوش نگه می دارم و شب ها را تا صبح در یک بستر می خوابیم .

به گفته " جواد" صاحبم به من وعده کرده است که دخترش را به من می دهد و من هم از او خوش هستم .

فقر:

بیشترین تعداد از باشند گان این محلات خواهان توقف این چنین اعمال هستند.

اما چیزی که مانع توقف فعل بچه بازی می شود ، اینست که بچه بازها قدرمند هستند ، سلاح ، پول و نفر دارند .

"جهانشاه" یکتن از باشنده گان شهر" پلخرمی" می گوید : نیروهای دولتی جلو این اعمال را باید بگیرد و اگر این کار را نکند صدها جوان دیگر نیز در چنگ بچه بازها خواهند افتاد و این پدیده مانند تروریزم روز به روز رشد خواهد کرد .

پولیس در شمال" افغانستان"تلاش می نمایند افراد ملوث با این اعمال را بازداشت نمایند .

فرمانده پولیس ولایت کندز اسدالله امرخیل به این باور است که بچه بازی یک عمل شرم آور است و رقصاندن ، فروختن و مورد تجاوزی جنسی قرار دادن پسران در یک مملکت اسلامی هیچ جوازی ندارد .

فعل بچه بازی تنها به ولایات شمالی افغانستان محدود نبوده بلکه بچه بازی و رقصاندن پسران نوجوان از سوی اشراف در تعداد از ولایات جنوبی و شرقی افغانستان نیز به یک عرف مبدل شده است . در ولايات جنوبی و شرقی افغانستان هم اوضاع بهتر از شمال افغانستان نيست.

مقامات پولیس در ولایت بغلان می گویند :" ما تلاش می نمایم که جلو این اعمال را بگیریم اما فقر و بیکاری سه دهه اخیر افغانستان را شدیداً متاثر نموده است و این پدیده می تواند عامل باشد تا نوجوانان در بدل پول به این اعمال رو بیاورند .

فرمانده امنیه ولایت بغلان از تلاش پولیس برای ردیابی و بازداشت مرتکبین این جرایم خبر می دهد. او می گوید: "مرتکبین این اعمال زندانی خواهند شد ،و 15 سال را در حبس خواهند بود . حفیظ الله خالقیار ریس سارانوالی ولایت بغلان است .

به گفته وی تا حال 25 واقعه نزدشان ثبت شده است و دوسیه های مرتکبین به مرکز فرستاده شده است .

"دین اسلام جزای سخت را برای این گونه اشخاص ارزانی فرموده است "

مولوی "محمد صدیق صدیقیار" یکتن از بزرگان دینی ولایت بلخ که در شهر مزار شریف بودوباش دارد به این عقیده است که فاعلین این اعمال باید در محضر عام سنگسار شوند و تا حد سنگ باران شوند که جانشان از تن براید .

بعضی بچه بازان می دانند که این اعمال خلاف دین اسلام است .

اما "چمن گل" مرد بچه باز 35 ساله از ولایت" تخار" در شمال "افغانستان "می گوید ، ما می دانیم که این کار خلاف موازین دین مبین اسلام می باشد اما ..

"ما چطور می توانیم خاموش بنشینیم؟ ما زنان را د وست نداریم. ما تنها بچه ها را دوست داریم".

با کمک از رویترز و دیلی تایمز

http://www.kabulpress.org/my/spip.php?article605

بازگشت به خانه