بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

17 بهمن 1386 ـ  6 فوريه 2008

نامهء سرگشاده خطاب به مسئولان رژیم جمهوری ایران

کمیته ملی صلح و دموکراسی در ایران – شعبه آمریکا 

 بااحترام:

          در کنفرانس سالیانهء "داوس" که تحت عنوان "World Economic Forum" در ژانویه 2008 با شرکت نمایندگان کشورهای مختلف جهان در اروپا تشکیل گردید، نمایندگان کشور ایران عبارت بودند از: آقای منوچهر متکی وزیر امور خارجه ایران و آقای سید مجتبی ثمره هاشمی شجره، مشاور اول رئیس جمهور ایران.

          آقای ثمره هاشمی شجره در مورد رفراندوم و انتخابات در فلسطین اظهاراتی نمودند که عیناً کلمه به کلمه به آن اشاره می گردد:

          «... در مورد اظهارات تند آقای رئیس جمهور در مورد رژیم صیهونیستی، من می خواهم عرض بکنم، اظهارات تندی نبوده! کجا تند بوده؟ بیان حقیقت بود. و بعد هم راه حل هایی ارائه شد.

          بر اساس نظام دموکراسی، دولت ایران پیشنهاد کرد، اگر قرار است که موضوع فلسطین حل شود، یک رفراندوم عمومی برگزار شود، که همهء فلسطینی ها در آن شرکت کنند –  اعم از یهودی ها، مسیحی ها، مسلمان ها، عرب و غیر عرب و کسانیکه آوارگان فلسطینی را تشکیل می دهند و در اردوگاه ها زندگی می کنند، و هنوز وطنی برای خودشان انتخاب نکرده اند ولی بر هویت خودشان پا فشاری دارند و فلسطینی هستند ـ حتی آنها. آنها هم در رای گیری شرکت کنند، هر نظامی را که قبول کردند، هر حکومتی را که پذیرفتند، مورد پذیرش جامعهء بین المللی باشد و همه به آن احترام بگذارند.

          این بحث ایران بوده؛ کجای این تهدید آمیز است؟! بعد کسانیکه این ادعا را دارند و این سئوال را می کنند باید این سئوال را از رژیم صیهونیستی و پشتیبانان آنها بکنند.

          آنها هستند که مسلح به سلاح اتمی هستند! آنها هستند که ملت ها را دائماً تهدید می کنند. شما می دانید این روزها در سرزمین فلسطین چه می گذرد؟ این چیزی است که 60 سال ادامه داشته! 60 سال کشتار مردم (بی گناه)، 60 سال آوارگی و اشغال و حمله به مردم بی دفاع! چرا؟ این سئوالات را از آنها بکنید».

حال با توجه به اظهارات این مقام رسمی رژیم جمهوری اسلامی ایران در یک کنفرانس بین المللی می توان این سئوال را مطرح نمود:

(چراغی که بخانه روا است به مسجد حرام است)

          چرا کشور ایران، بر اساس نظام دموکراسی، خواهان برقراری یک رفراندم در سرزمین فلسطین و شرکت کلیهء فلسطینی ها اعم از یهودی، مسیحی، مسلمان ، عرب و غیر عرب و حتی آوارگان فلسطینی که هنوز وطنی برای خود انتخاب نکرده اند می باشد، ولی در همان زمان در کشور ایران شهروندان ایرانی که خود و خانوادشان برای قرن های طولانی در سرزمین ایران متولد شده و بعنوان یک ایرانی مشغول فعالیت بوده و در سازندگی ایران دخالت داشته اند؛ مسئولان رژیم برای شرکت این شهروندان در انتخابات و معرفی نامزدهای نمایندگی مجلس هزاران شرط و شروط قائل شده و این شهروندان ایرانی را بگونه افراد "خودی و غیر خودی" تقسیم کرده اند؟!

          اگر در فلسطین همهء فلسطینی ها بدون در نظر گرفتن رنگ پوست، باورهای دینی و مذهبی، عقاید سیاسی، و سایر خصوصیات اخلاقی از دید مسئولان رژیم اسلامی برابر و واجد شرایط شناخته شده و نیازی به تایید صلاحیت آنها نیست  و پیشنهاد کرده اید که ضروری است در رفراندم تعیین نوع نظام و حکومت آینده خود شرکت نمایند؛ پس چرا در سرزمین ایران برای شهروندان ایرانی ده ها نوع محدودیت سیاسی، عقیدتی، اخلاقی و اجتماعی و حتی نوع پوشش لباس قائل شده اید؟!

چرا برابر قانون اساسی که خود در تدوین آن دست داشته اید، اجازه نمی دهید که خواست های مشروع مردم ایران در جهت برخورداری از آزادی و دموکراسی و گزینش نمایندگان و حکومتگران خود از طریق انتخابات آزاد بشرح زیر بمرحله عمل در آید:

1-      به هر شهروند ایرانی بالغ  و عاقل و تحصیلکرده اجازه داده شود در صورت تمایل خود را نامزد نمایندگی مجلس کرده و مقامات مسئول دولتی، نه تنها هیچ گونه محدودیتی برایشان ایجاد نکنند، بلکه به آنها فرصت برابر برای معرفی خود به رای دهندگان بدهند.

2-      شورای نگهبان از نقش استصوابی خود برکنار گردد.

3-      برای دادن اطمینان به مراجع قانونی بین المللی در امر آزادی انتخابات، از نظار سازمان های بین المللی برای شهادت امر دعوت بعمل آید تا با مقامات ایرانی در امر انتخابات همکاری نمایند.

4-      به ایرانیانی که در خارج ایران اقامت دارند اجازه داده شود تا در انتخابات شرکت نمایند.

5-      به کلیهء مطبوعات کشور اجازه داده شود تا عقاید نامزدهای انتخاباتی را در مورد برنامه هایشان بگونه شفاف باطلاع مردم برسانند.

 بازگشت به خانه