18 دی 1386 ـ 8 ژانويه 2008 |
متن کامل برنامه ائتلاف اصلاح طلبان برای مجلس هشتم
اعلام شده بوسيلهء حبيب الله بيطرف
رئيس کميته تدوين برنامه ها
اصل
اول: تبيين اهداف
جبهه اصلاحات به عنوان يک جريان اصيل اسلامی و انقلابی و معتقد به آموزه های الهی و
سياسی امام خمينی(ره) و با متعهد دانستن خود به پاسداری از انقلاب اسلامی و مشارکت
در توسعه و پيشرفت ميهن اسلامی و با ضروری دانستن حرکت مستمر اصلاحی در دورن نظام
جمهوری اسلامی، اهداف خود در مجلس هشتم را به شرح زير اعلام می نمايد:
۱-
تشکيل مجلس مقتدر، موثر و کارآمد برای تحقق اهداف انقلاب اسلامی و آرمان های والای
امام خمينی(ره) به منظور دستيابی به جايگاه واقعی مجلس در ساختار کلان و موقعيت
شايسته در نظام جمهوری اسلامی ايران.
۲-
برقراری حاکميت قانون و احتمام به اجرای تمامی اصول قانون اساسی، به ويژه اصول
مرتبط با حق حاکميت مردم و تحقق ظرفيت های نهفته در آن با استفاده از حق قانونگذاری
و نظارتی مجلس.
۳-
فراهم کردن زمينه های لازم برای گسترش و نهادينه سازی آزادی های اجتماعی، سياسی و
تحقق مردم سالاری بر اساس اصول قانون اساسی.
۴-
بازگرداندن اعتدال در رفتارها و مناسبات داخلی، تعامل مثبت و سازنده با جامعه
جهانی، کاربست سياست تنش زدايی در عرصه بين المللی به منظور تامين منافع ملی و کاهش
هزينه اداره کشور و بهره گيری حداکثری از امکانات و سرمايه های داخلی و خارجی.
۵-
بسترسازی حقوقی و نهادی برای تحقق سند چشم انداز توسعه بيست ساله به منظور دستيابی
به جايگاه قدرت برتر منطقه در افق سال
۱۴۰۵
هجری شمسی.
۶-
گسترش عدالت اجتماعی، رفاه عمومی و بهبود توزيع درآمد در جامعه بمنظور ارتقاء و
بهبود زندگی اقشار کم درآمد.
۷-
ساماندهی راهبردها و تصويب برنامه پنجم توسعه کشور در قالبی متوازن و همسو در ابعاد
اقتصادی، اجتماعی، سياسی و فرهنگی به گونه ای که هر ايرانی بتواند فرصت مشارکت در
توسعه کشور را به دست آورد.
۸-
فراهم کردن زمينه های قانونی برای گسترش محيط کسب و کار بمنظور تامين رشد اقتصادی
مستمر و صيانت از حقوق مالکيت خصوصی.
فصل دوم: امور اجتماعی
راهبردها
و جهت گيری های کلان اجتماعی:
۱-
تثبيت و نهادينه کردن جامعه مدنی از طريق حاکميت قانون و رشد قانونگرايی، تقويت و
گسترش نهادهای غير دولتی، گسترش سطوح مشارکت و رقابت های اجتماعی، دفاع از حقوق
شهروندی و تسهيل نظارت عمومی.
۲-
تأکيد بر خردورزی و نقد مشفقانه، پرهيز از دامن زدن به هيجانات سياسی و تبليغاتی و
نفی خشونت و افراطی گری.
۳-
شناسايی علل و عوامل معضلات اجتماعی، مقابله با ريشه های مفاسد و ناهنجاريهای
اجتماعی، برنامه ريزی و تلاش برای حل معضلات بويژه تقويت امنيت اجتماعی و اهتمام
برای ايجاد اشتغال.
۴-
توسعه آموزش های مهارتی در سطوح مختلف به منظور افزايش کارايی نيروی انسانی در
راستای ارتقای توانايی های ملی.
۵-
ايجاد زمينه های قانونی و شفاف برای دسترسی برابر مردم به اطلاعات، امکانات و فرصت
ها.
۶-
توجه ويژه به جوانان، دانشجويان و نخبگان و بهره گيری از انرژی و توانمندی آنها بر
اساس برنامه ريزی های اجتماعی.
۷-
ارتقاء موقعيت زنان در جامعه و گسترش مشارکت آنها در مديريت ها و فعاليتهای
اجتماعی.
۸-
دفاع از حقوق اجتماعی قوميت ها و مذاهب در چارچوب قانونی اساسی و يکپارچگی حاکميت
ملی.
۹-
توجه به گروه های اجتماعی تأثيرگذار به ويژه فرهنگيان، کارمندان، کارگران و
کشاورزان.
برنامه
ها و اولويت ها در حوزه اجتماعی:
۱-
تصويب قوانين لازم جهت افزايش سرمايه های اجتماعی به ويژه مشارکت پذيری، اعتماد
عمومی، وفاق ملی و قانون گرايی.
۲-
نظارت بر چگونگی اجرای قانون برنامه پنج ساله چهارم توسعه و پيگيری اجرای احکام،
اهداف و اقدامات مرتبط با امور اجتماعی و ارزيابی عملکرد مديريت کشور در اين خصوص.
۳-
تصويب قوانين لازم برای اجرای برنامه جامع امور جوانان در راستای افزايش شادابی،
نشاط و اميد به آينده، توسعه مشارکت جوانان در امور اجتماعی و تسهيل دسترسی آنان به
آموزش، اشتغال و ورود به عرصه مديريتی کشور.
۴-
تصويب قوانين لازم جهت بهبود محيط کسب و کار بمنظور ساماندهی و گسترش اشتغال،
توانمند سازی جويندگان کار با اولويت فارغ التحصيلان دانشگاهی و حمايت از خدمات و
توليدات واحدهای کوچک و خوداشتغال.
۵-
تصويب قوانين جهت ساماندهی نهادهای غيردولتی ورزشی بمنظور احياء و توسعه ورزش کشور
در ابعاد آموزشی ،همگانی، قهرمانی و حرفه ای.
۶-
بازبينی و تصويب قوانين لازم جهت مهار و کنترل اعتياد با حمايت از شکل گيری جنبش
همگانی مبارزه با اعتياد و تأکيد بر برنامه های پيشگيرانه.
۷-
تصويب قوانين لازم جهت تقويت نهادهای مدنی، ارتقای نقش شوراها و نحوه نظارت سازمان
يافته مردم نسبت به عملکرد مسؤولان.
۸-
تصويب قانون جهت دفاع از حقوق اجتماعی اقوام ايرانی و پيروان اديان رسمی کشور در
راستای تحقق اهداف پيش بينی شده در قانون اساسی.
۹-
بازنگری و اصلاح قوانين مربوط به زنان جهت توسعه نقش اجتماعی و استيفای کامل حقوق
آنان و تحکيم بنيان خانواده.
۱۰-
تصويب قوانين مرتبط با حقوق اجتماعی جامعه با رويکرد پرهيز از خشونت و افراطی گری.
۱۱-
پيگيری و نظارت بر اجرای قانون جامع رفاه و تأمين اجتماعی، ارتقاء سلامت جامعه از
طريق بهبود خدمات بهداشتی و درمانی، توانمند سازی اقشار کم درآمد و آسيب پذير با
تقويت نهادهای اجتماعی، موسسات غيرانتفاعی و خيريه.
۱۲-
بازبينی و اصلاح قوانين مرتبط با حقوق اجتماعی و رفاهی اقشار تأثيرگذار به ويژه
فرهنگيان، کارمندان، کارگران و کشاورزان.
۱۳-
بازبينی و اصلاح قوانين مرتبط با حفاظت از محيط زيست و برقراری الزامات قانونی جهت
توسعه محيط زيست سالم و استاندارد برای نيل به زندگی اميدبخش و شاداب جامعه.
۱۴-
تصويب سازوکارهای قانونی جهت تقويت نهادهای کارگری و سنديکايی، جهت حمايت از حقوق
قانونی کارگران و تعامل سه جانبه کارگر، کارفرما و دولت جهت بهبود کار و توسعه
فعاليت و بهبود شرايط کار.
فصل سوم: امور اقتصادی
راهبردها
و جهت گيری های کلان اقتصادی:
۱-
سامان دهی اقتصاد با هدف تأمين رشد اقتصادی و صيانت از حقوق اقتصادی مردم از طريق
حذف رانت ها و بازکردن محيط کسب و کار.
۲-
ساماندهی قوانين و مقررات اقتصادی در راستای کارآمدی، نهادسازی و ايجاد ثبات لازم
در آنها.
۳-
تضمين حقوق مالکيت خصوصی، تأمين امنيت قضايی و اقتصادی برای سرمايه گذاری و توليد،
ايجاد شرايط و فضای رقابتی، سالم و عادلانه برای فعاليت.
۴-
تسريع در واگذاری بنگاه های اقتصادی دولتی به بخش خصوصی و اجرای سياست خصوصی سازی
با هدف کاهش مداخله دولت در اقتصاد.
۵-
تأمين منابع درآمدی جديد برای دولت جهت کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی، استفاده از
درآمدهای نفتی در سقف محدود برای ساخت زيربناها و اجرای طرح های عمرانی، پس انداز
مازاد درآمدهای نفتی در حساب ذخيره ارزی و بهره برداری از آن به صورت بازتوليد ثروت
بين نسلی.
۶-
هدفمند سازی يارانه های آشکار و پنهان با هدف تخصيص بهينه منابع عمومی، توزيع
عادلانه درآمد، ارتقای زندگی و معيشت گروههای کم درآمد و رفع فقر شديد.
۷-
مبارزه هدفمند، برنامه ريزی شده و همه جانبه با فساد اقتصادی از طريق حذف رانت های
اقتصادی، انحصارها و شرايط تبعيض آميز در عرصه فعاليت های اقتصادی و جلوگيری از
فعاليت های غيرقانونی،قاچاق، اقتصاد سياه و غيررسمی.
۸-
رعايت انضباط مالی و بودجه ای دولت و استقلال بانک مرکزی با هدف افزايش کارايی
اقتصادی ،مهارگرانی و تک رقمی کردن نرخ تورم، ايجاد ثبات و پايداری در اقتصاد کشور،
کاهش ريسک سرمايه گذاری بخش خصوصی داخلی و جلب سرمايه گذاری خارجی.
۹-
کارآمد سازی بازارهای سرمايه و پول با اصلاح ساختارها و بهره گيری از فن آوری جديد
ارتباطی واطلاعاتی ، تجارت الکترونيکی و رقابتی کردن نظام بانکی.
۱۰-
کارآمد کردن بازار کار به منظور پاسخگويی به نياز اشتغال کشور با انجام اصلاحات
لازم در قوانين.
۱۱-
برنامه ريزی جهت افزايش بهره وری عوامل توليد در کشور و ارتقای عوامل و فن آوری های
مؤثر.
برنامه
ها و اولويت ها در حوزه اقتصادی
۱-
نظارت بر چگونگی اجرای برنامه پنج ساله چهارم توسعه و پيگيری اجرای احکام، اهداف و
اقدامات مرتبط با حوزه اقتصاد و ارزيابی عملکرد مديريت اجرايی کشور در اين خصوص.
۲-
تصويب قانون برنامه پنجمين توسعه در انطباق با اسناد بالا دستی( سند چشم انداز
توسعه
۲۰
ساله و سياست های کلی نظام) با استفاده از تجربيات موجود در اجرای برنامه های قبلی
توسعه و بهره گيری از ظرفيت های علمی و کارشناسی کشور و با هدف گذار از نظام اقتصاد
متکی بر" دولت- بازار" به " بازار- دولت".
۳-
اصلاح قانون تجارت در جهت انطباق بستر حقوقی فضای کسب و کار کشور با تحولات جديد در
عرصه ملی و بين المللی با هدف تامين ظرفيت های حقوقی برای اصلاحات ساختاری شرکت ها
و موسسات مانند ادغام ها، توسعه قلمرو و بهره گيری از مديريت حرفه ای به جای مديريت
مالکيتی.
۴-
اصلاح قانون اتاق بازرگانی و صنايع و معادن ايران در جهت تعلق کامل اين نهاد به بخش
خصوصی و ترسيم چگونگی ايفای نقش در نظام تصميم گيری و فعاليت های اقتصادی.
۵-
تصويب قانون ماليات بر ارزش افزوده.
۶-
بازبينی و تصويب قانون حمايت از حقوق مصرف کنندگان و تصويب قانون جلوگيری از انحصار
و تشکيل تراست.
۷-
بازنگری در نظام بودجه ريزی با هدف عملياتی کردن منابع تخصيصی و افزايش کارآيی،
شفاف سازی، ساده سازی و نظارت پذيری.
۸-
نظارت بر اجرای قانون نظام جامع رفاه و تأمين اجتماعی به منظور هدفمند کردن يارانه
های آشکار و پنهان در بودجه عمومی، ساماندهی حمايت های اجتماعی و کاهش فقر در
جامعه.
۹-
تصويب قانون بيمه تجاری به منظور روان سازی تجارت با کشورها و ترانزيت کالا از مسير
ايران.
۱۰-
تصويب قوانين لازم جهت مبارزه جدی با فساد اقتصادی به ويژه در نظام بانکی و
قراردادهای ملی، تصويب قوانين بازدارنده برای جلوگيری از تشکيل باندهای قدرت- ثروت.
فصل چهارم: امور علمی و فرهنگی
راهبردها
و جهت گيری های کلان علمی و فرهنگی:
۱-
گسترش و تعميق فرهنگ و فضايل دينی و خلاقی در جامعه و کاهش ناهنجاری های فرهنگی و
پرهيز ار خرافه گرايی.
۲-
توسعه علمی و ارتقای منزلت دانش و پژوهش در نظام اجرايی کشور و حفظ حريم و شئون
اصحاب علم و نظر.
۳-
تقويت و گسترش خط و زبان فارسی به عنوان يکی از مؤلفه های وحدت ملی و حمايت از زبان
ها و فرهنگی های قومی و محلی در اجرای اصل پانزدهم قانون اساسی.
۴-
گسترش فرهنگ و هنر اصيل ايرانی- اسلامی و توسعه مبادلات فرهنگی با جامعه جهانی با
حفظ هويت ملی- اسلامی.
۵-
حمايت از آزادی انديشه، تکثر فرهنگی، بسط ميدان رقابت و تضارب آرا از طريق گسترش
رسانه های حقيقی و مجازی برای توسعه جنبش بيداری و آگاهی ملی.
۶-
تحول در نظام آموزشی کشور با تکيه برنوآوری، استفاده از دستاوردهای جهانی و کاربردی
کردن آموزش بر اساس نيازهای ملی.
۷-
بهره گيری از مزيت های رقابتی کشور در قلمرو اطلاعات و ارتباطات و کاهش شکاف
فزاينده علمی و فناوری با جهان و ترغيب حضور و فعاليت هر چه بيشتر بخش خصوصی در
توليد، عرضه و صدور فناوری اطلاعات و نرم افزارهای مختلف علمی ،اقتصادی، اجتماعی و
فرهنگی.
۸-
حمايت از سازوکارهای جديد و تأثيرگذار در عرصه فرهنگی از طريق کمک به شکل گيری و
گسترش وسايل ارتباط جمعی جهت بسط آموزش عمومی، فرهنگ سازی ملی و گسترش آگاهی های
علمی و فرهنگی جامعه.
۹-
ايجاد پيوستگی ميان چرخه آموزش، پژوهش، فناوری، کارآفرينی و توليد ثروت ملی.
۱۰-
ساماندهی دستگاه ها، سازمان ها و موسسات فرهنگی کشور، برقراری سازوکارهای حمايتی،
هدايتی ونظارتی برای آنها، تنظيم حمايت های مالی دولت در چارچوب اثربخشی و ارزيابی
عملکرد آنها با رعايت اصل پرهيز از دولتی کردن و حفظ استقلال نهادهای دينی و
فرهنگی.
برنامه
ها و اولويت ها در حوزه علمی و فرهنگی:
۱-
نظارت بر چگونگی اجرای برنامه پنجساله چهارم توسعه کشور در حوزه علوم، فناوری و
امور فرهنگی و پيگيری اجرای احکام، اهداف و اقدامات مرتبط با امور علمی و فرهنگی
کشور و ارزيابی عملکرد مديريت اجرايی کشور در اين خصوص.
۲-
بازبينی و تصويب قوانين لازم برای ارتقای سطح منزلت و کرامت انسانی و فراهم شدن
زمينه های لازم برای بسط فرهنگی قرآنی، آموزه های اصيل دينی و گسترش اخلاق و معنويت
در جامعه.
۳-
فراهم کردن ساز و کارهای حقوقی و قانونی برای پشتيبانی از پيشرفت های علمی- فنی و
گسترش تحقيقات بنيادی، توسعه ای و کاربردی درمراکز آموزشی، پژوهشی و صنعتی کشور.
۴-
تصويب قوانين لازم برای گسترش فرهنگ و هنر اصيل ايرانی- اسلامی و حمايت از
هنرمندان، آثار هنری و توسعه فضاهای فرهنگی و هنری در کليه مراکز بخش، شهرستان و
استان در سراسر کشور.
۵-
بازبينی و تصويب قوانين مرتبط با رسانه های عمومی به ويژه مطبوعات و پايگاه های
اطلاع رسانی و حمايت از شکل گيری و گسترش وسايل ارتباط جمعی خصوصی.
۶-
بازبينی و تصويب قوانين لازم برای ارتقای بهره وری و بازدهی دستگاه های آموزشی،
پژوهشی و فرهنگی متناسب با اهداف توسعه علمی، فناوری و فرهنگی کشور و حمايت از
افزايش سرمايه گذاری در اين بخش ها به ويژه تقويت سرمايه گذاريهای غيردولتی.
۷-
تصويب قوانين موردنياز و مشوق برای رشد خلاقيت ، نوآوری و کارآفرينی در جامعه به
ويژه برای نسل جوان .
۸-
تصويب قوانين لازم برای صيانت و بهره برداری از دستاوردها و تجارب علمی و مديريتی
کشور در سطوح مختلف و حمايت موثر از فرهنگسازی و ارزش گذاری به دانشمندان، علما،
خدمتگذاران به جامعه و کشور؛ نخبگان علمی و فرهنگی، کارآفرينان و صنعتگران نمونه ،
افتخارآفرينان ايرانی در عرصه های مختلف در سطح ملی و بين المللی.
۹-
تصويب قوانين لازم برای افزايش اختيارات مدارس و امکان اداره آنها زيرنظر هيئت
امناء با هدف افزايش کيفيت آموزشی و استفاده بهينه از منابع و امکانات تخصيص يافته.
۱۰-
تصويب ساز و کارهای قانونی برای عضويت نمايندگان منتخب معلمان در کليه شوراهای
آموزش و پرورش و تصويب قانون تاسيس سازمان نظام معلمی ايران.
۱۱-
بازبينی و تصويب قانون جهت ايجاد سازو کارهای مشارکت دانشجويان و اساتيد در اداره
امور موسسات و مراکز آموزشی و پژوهشی.
۱۲-
تصويب قانون برای گسترش فعاليت بخش خصوصی و تعاونی در توليد، عرضه و صدور قناوری
اطلاعات و نرم افزارهای مختلف علمی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی.
۱۳-
بازنگری و بهبود در قوانين مرتبط با نظامات استخدامی، اداری، حقوق و دستمزد و
بازنشستگی فرهنگيان، دانشگاهيان و نخبگان علمی، هنری و فرهنگی کشور با رعايت اصل
بهره مندی حداکثری از تجارب و اندوخته های اصحاب علم، هنر و انديشه.
۱۴-
بازبينی و تصويب قوانين مرتبط با نحوه تأسيس و فعاليت تشکل ها، موسسات و نهادهای
علمی، فرهنگی و حرفه ای غيردولتی.
فصل پنجم: امور سياسی و روابط خارجی
راهبردها
و جهت گيری های کلان در امور سياسی و روابط خارجی:
۱-
ارايه چهره منطقی و رحمانی از اسلام و نفی خشونت و تروريزم و مقابله با سوء استفاده
از اديان الهی در مناسبات داخلی و خارجی.
۲-
حمايت از آزادی های فردی و گروهی در عرصه سياسی و اجتماعی در چارچوب قانون اساسی و
رعايت اصل نهم قانون اساسی در تفکيک ناپذير بودن آزادی،استقلال،وحدت و تماميت
ارضی کشور در جمهوری اسلامی ايران.
۳-
فراهم آوردن زمينه های مناسب مشارکت بخش های مختلف جامعه( زنان، جوانان، دانشجويان
و...) در عرصه های گوناگون سياسی.
۴-
حمايت از گسترش و تثبيت فعاليت احزاب و تشکل های سياسی در جهت تقويت مردم سالاری،
همبستگی و وفاق ملی و حمايت از توسعه نهادهای مدنی.
۵-
احياء رويکرد تنش زدايی و اعتماد سازی در روابط خارجی و پرهيز از سياست های جنجال
آفرين و کسب مجدد وجاهت بين المللی و مقابله با انزوای سياسی ايران.
۶-
بهره برداری از موقعيت ممتاز کشور در منطقه و جهان و ايجاد مناسبات جديد در سطوح
منطقه ای و بين المللی.
۷-
حمايت از حل مشکلات مزمن در حوزه ارتباطات خارجی به ويژه روابط با همسايگان( سياسی،
اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی)
۸-
تسهيل مبادلات خارجی و افزايش سهم ايران در بازهای جهانی کالا، خدمات، نيروی کار،
سرمايه، علوم و فناوری.
۹-
تلاش يرای رفع تحريم های سياسی، اقتصادی، علمی و فناوری برقرار شده بر عليه ايران.
۱۰-
حرکت در جهت تشکيل قطبهای مختلف سياسی، اقتصادی، فرهنگی و امنيتی به منظور مقابله
با ايجاد جهان تک قطبی.
برنامه
ها و اولويت های در حوزه امور سياسی و روابط خارجی:
۱-
نظارت بر چگونگی اجرای برنامه چهارم توسعه کشور در حوزه سياسی و روابط بين الملل و
پيگيری اجرای احکام، اهداف و اقدامات مرتبط با اين حوزه و ارزيابی عملکرد مديريت
اجرايی کشور در اين خصوص.
۲-
بازبينی و تصويب قوانين مرتبط با حقوق سياسی و اجتماعی شهروندان و حمايت از فعاليت
های قانونی آنها.
۳-
تصويب قوانين لازم جهت توسعه مشارکت سياسی جامعه در قالب احزاب و تشکل های سياسی،
نهادينه کردن حضور آنها در فرايند تصميم سازی و انجام فعاليت ها.
۴-
بازبينی و اصلاح قوانين مرتبط با انتخابات و تعيين جايگاه شايسته برای احزاب قانونی
در راستای برگزاری انتخابات حزبی در کشور.
۵-
تصويب قوانين لازم جهت انسجام، سازگاری و هماهنگی در همه فعاليت های مرتبط با روابط
خارجی.
۶-
بازبينی و تصويب قوانين لازم جهت تسهيل در مبادلات خارجی و افزايش سهم ايران در
بازارهای جهانی کالا، خدمات، نيروی کار، سرمايه ،علوم و فناوری.
۷-
تصويب قوانين لازم جهت تداوم و تعميم راهبرد تنش زدايی و اعتماد سازی در روابط
خارجی.
۸-
بهره گيری از دستاوردهای ملی و تجارب جهانی در ترجيح منافع ملی و رعايت مصالح ملی
در روابط خارجی و ملحوظ نمود سازکارهای اجرايی آن در قانون برنامه پنجساله پنجم
توسعه جمهوری اسلامی ايران.
۹ -
تصويب سازکارهای قانونی جهت عدم تأثيرگذاری رقابتهای سياسی و حزبی داخلی در
راهبردها و سياستهای کلان جمهوری اسلامی در عرصه بين المللی.
فصل ششم: امور امنيتی، دفاعی و قضايی
راهبردها
و جهت گيری های کلان امنيتی، دفاعی و قضايی:
۱-
رفع تهديدهای امنيتی در عرصه ملی و کاهش و تعديل تهديدات منطقه ای و جهانی از طريق
تقويت اقتدار و مقبوليت جمهوری اسلامی.
۲-
افزايش و سامان دهی توان بازدارندگی دفاعی کشور با توجه به شرايط ويژه جغرافيايی.
۳-
گسترش همکاری امنيتی و دفاعی فراملی در جهت ارتقای امنيت ملی و منطقه ای و افزايش
توان دفاعی کشور.
۴-
ارتقای امنيت اجتماعی از طريق تقويت مشارکت عمومی و مقابله با ريشه های پيدايش و
گسترش جرايم و نابسامانی های امنيتی و اجتماعی.
۵-
استقرار و تقويت امنيت و ثبات در سطوح فردی، گروهی و اجتماعی جهت توسعه فعاليت های
علمی، فرهنگی، سياسی و اقتصادی.
۶-
ارتقای توان حقوقی نظام قضايی کشور به ويژه از جنبه بين المللی به منظور حضور فعال
و موثر در محاکم بين المللی و حفظ و صيانت از حقوق و منافع ملی و دفاع از حقوق
ايرانيان در سراسر جهان.
۷-
روزآمد کردن قوانين و مقررات کيفری و حقوقی به تناسب نيازهای ملی و بين المللی و
فراهم سازی زمينه های لازم جهت تحقق توسعه قضايی.
۸-
توسعه صنايع دفاعی کشور با درک ضرورت ها، اولويت ها، حذف فعاليتهای موازی و
غيرضروری، بهره برداری از ظرفيت های بلا استفاده و سرمايه های غيرمولد و کارآمد
کردن صنايع دفاعی.
۹-
حمايت از توسعه پژوهش های استراتژيک در عرصه های امنيتی، دفاعی و قضايی در راستای
تقويت بنيان های حاکميت ملی و بهره گيری بيشتر از ظرفيت های غيردولتی.
۱۰-
حمايت از توسعه و نوسازی مولفه های اقتدار ملی و تجهيز نيروهای امنيتی، دفاعی و
قضايی کشور به امکانات هوشمند و مدرن.
برنامه
ها و اولويت ها در حوزه امورامنيتی ، دفاعی و قضايی:
۱-
نظارت بر چگونگی اجرای برنامه چهارم توسعه در حوزه های امنيتی، دفاعی و قضايی و
پيگيری اجرای احکام، اهداف و اقدامات مرتبط با اين حوزه ها و ارزيابی عملکرد مديريت
اجرايی کشور در اين خصوص.
۲-
بازبينی و تصويب قوانين لازم جهت بهره گيری نيروهای امنيتی، دفاعی و قضايی از
فناوريهای جديد و پيشرفته و ارتقاء برنامه های آموزشی آنها.
۳-
تصويب قوانين لازم جهت توسعه پژوهش های راهبردی و کاربردی در عرصه امور امنيتی،
دفاعی و قضايی و بهره گيری از ظرفيت های ملی و به ويژه قابليت های بخش غيردولتی.
۴-
برقراری ساز و کارهای قانونی جهت الزام نيروهای امنيتی، دفاعی و قضايی به افزايش
توان در انجام فعاليت ها و عمليات پيشگيرانه و مقابله هوشمندانه در جلوگيری از
تهديدات امنيتی و جرائم اجتماعی.
۵-
تصويب قوانين لازم جهت شفاف سازی ،کارآمدی و مسئوليت پذيری نهادهای امنيتی، دفاعی و
قضايی کشور در راستای منافع ملی و رعايت حقوق اجتماعی مردم.
۶-
بازبينی و اصلاح قوانين مدنی، کيفری و آيين دادرسی.
۷-
اصلاح قانون تشکيل داده گاه های عمومی و انقلاب
۸-
بازبينی و تصويب قوانين حمايت از حريم خصوصی، مجازات اسلامی، صيانت از جايگاه مجلس
و نمايندگان، تعريف جرم سياسی، جرايم رايانه ای، ارتقای سلامت نظام اداری و مقابله
با فساد.
فصل هفتم: امور اداری و مديريتی
راهبردها
و جهت گيری های کلان اداری و مديريتی:
۱-
برقراری نظام اداری کارآمد، خدمتگذار و پاسخگو از طريق تحقق اصل شايستگی در نظام
اداری، ايجاد محيط مناسب برای رشد کرامت انسانی، فضايل اخلاقی، سلامت، شفافيت و
نظارت پذيری دستگاه ها و دولت.
۲-
تنظيم و برپايی روابط شايسته بين قوای جمهوری اسلامی و همچنين روابط مجلس شورای
اسلامی با ساير ارکان نظام به صورت قانونمند و نهادينه شده.
۳-
کاهش مسئوليت های تصدی دولت( واگذاری وظايف و تصدی ها به شوراها، نهادهای مدنی و
بخش غيردولتی) و تقويت حضور موثر دولت در قلمروهای حاکميتی.
۴-
ساماندهی و توسعه منابع انسانی، تقويت و رشد مديران و برقراری سيستم های انضباطی
کارآمد.
۵-
ارتقای کمی و کيفی حضور زنان در سطوح مختلف مديريت به تناسب شايستگی ها.
۶-
بالا بردن بهره وری نظام اداری و تقويت مشارکت مردم جهت برپايی يک نظام توسعه گرا و
کارآمد.
۷-
ارتقای بهره مندی از فناوری اطلاعات در امر تصميم سازی و تصميم گيری ها در کشور و
افزايش سرعت و کيفيت خدمات و عمليات اداری.
۸-
توسعه نظارت مجلس در راستای شفافيت در تصميمات اجرايی و مقابله با مفاسد اداری و
هرگونه سوء استفاده شخصی، جناحی و سياسی از منابع، امتيازها و امکانات دولتی.
۹-
تجهيز مديران کشور به دانش ها و مهارت های کاربردی در راستای بهبود عملکرد و افزايش
بهره وری و رعايت استانداردهای ملی.
۱۰-
حمايت از سرمايه های انسانی جامعه و فراهم نمودن ساز و کارهای لازم برای بهره گيری
از تجارب و تخصص مديران در بخشهای مختلف دولتی ،عمومی، تعاونی و خصوصی.
برنامه ها و اولويت ها در حوزه امور اداری و مديريتی:
۱-
نظارت بر چگونگی اجرای قانون برنامه چهارم توسعه در حوزه امور اداری و مديريتی و
پيگيری اجرای احکام، اهداف و اقدامات مرتبط با اين حوزه و ارزيابی عملکرد مديريت
اجرايی در اين خصوص.
۲-
بازبينی و اصلاح قوانين مرتبط با تحول اداری و برپايی نظام اداری کارآمد.
۳-
تصويب قوانين جهت بازگشت دولت به وظايف اصلی خود در زمينه های امنيتی، اقتصاد کلان،
آموزش، سلامت، زمينه سازی برای تأمين مسکن و زيربناها.
۴-
تصويب قوانين لازم جهت تمرکز زدايی و واگذاری مسئوليتها به سطوح استانی، منطقه
ای،شوراها و بخشهای خصوصی و تعاونی.
۵-
تصويب قانون جهت تقويت سرمايه های اجتماعی و تعيين راهکارهای توسعه و ارتقای کيفيت
اموراداری و مديريتی در نظام جمهوری اسلامی ايران.
۶-
تصويب قانون جهت مقابله با فريب کاری و تعيين مجازات، برای مسئولان و مقاماتی که با
ارايه آمار و مطالب دروغ قصد فريب مردم و جامعه را دارند.
۷-
تصويب قوانين لازم جهت جداسازی حوزه مسائل اداری و اجرايی کشور از حوزه مسائل و
چالشهای رقابت آميز سياسی، اجتماعی و محلی با تفکيک عرصه های دولتی و مدنی از
يکديگر.
۸-
تصويب قوانين جهت حمايت از منابع انسانی کشور بويژه مديران در بخشهای مختلف دولتی،
عمومی، تعاونی و خصوصی و فراهم کردن سازو کارهای قانونی جهت بهره گيری از تخصص و
تجربه آنان.
برگرفته از سايت «نوروز»
محل اظهار نظر شما: شما با اين آدرس ها می توانيد با ما تماس گرفته و اظهار نظرها و مطالب خود را ارسال داريد:
و يا مستقيماً از وسيله زير استفاده کنيد: (توجه: اين ایميل ضميمه نمی پذيرد) |